Θεοτοκίον. Ἦχος πλ. β' . Ἰωάννου Μοναχοῦ.
Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ Γαβριὴλ ὁ Ἀρχάγγελος,
εὐαγγελίσασθαι τῇ Παρθένῳ
τὴν σύλληψιν·
καὶ ἐλθὼν εἰς Ναζαρέτ, ἑλογίζετο ἐν ἑαυτῷ,
τῷ θαῦμα
ἐκπληττόμενος·
ὅτι, Πῶς ὁ ἐν ὑψίστοις ἀκατάληπτος ὤν,
ἐκ παρθένου
τίκτεται!
ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν, καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν,
ἐν μήτρᾳ
χωρεῖται γυναικός!
ᾧ τὰ Ἑξαπτέρυγα καὶ Πολυόμματα
ἀτενίσαι οὐ δύνανται,
λόγῳ μόνῳ ἐκ ταύτης σαρκωθῆναι ηὐδόκησε,
Θεοῦ ἐστι Λόγος ὁ παρών.
Τὶ οὖν
ἵσταμαι, καὶ οὐ λέγω τῇ Κόρῃ;
Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετὰ σοῦ,
χαῖρε ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε,
χαῖρε Μήτηρ τῆς ζωῆς,
εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός
Πηγή: ἐδῶ