«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Ἰησοῦς Χριστός (Ἰωάν. ιστ΄33).

Τρίτη 14 Μαΐου 2019

Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Θεράποντος

 


Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Θεράπων ἄκμασε, εἴτε κατὰ τὸν 3ο/4ο αἰ., εἴτε κατὰ τὸν 4ο/5ο αἰ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ (Συροπαλαιστίνη ἢ Μεσοποταμία;), ὅπου εἶχε ἀρχικὰ γίνει μοναχός, καὶ διερχόταν ἐκεῖ ἐνάρετη ἀσκητικὴ ζωή. Ἀργότερα μετέβη στὴν Κύπρο, ποὺ ἀποτέλεσε περίφημο μοναστικὸ καταφύγιο κατὰ τὴ βυζαντινὴ περίοδο καὶ ὅπου ἀνθοῦσε ἡ μοναδικὴ πολιτεία ἤδη ἀπὸ τὸν 4ο αἰ. 

Ἐκεῖ, γιὰ τὴν ἔνθεο βιοτή του, μὲ τὴν ψῆφο κλήρου καὶ λαοῦ, ἐκλέχθηκε καὶ χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος τῆς πόλης τοῦ Κιτίου. Ἀφοῦ δὲ διέπρεψε στὴν ἀρχιερωσύνη γιὰ ἀρκετὰ ἔτη, διδάσκοντας τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἐνεργώντας παράδοξα θαύματα, τελειώθηκε στὴν Κύπρο μὲ μαρτυρικὸ θάνατο, εἴτε κατὰ τοὺς διωγμοὺς ἐπὶ εἰδωλολατρίας (τοὺς τελευταίους ἐπὶ Διοκλητιανοῦ μεγάλους διωγμοὺς τῶν ἀρχῶν τοῦ 4ου αἰ. ἢ αὐτοὺς ἐπὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη [361-363]), εἴτε σὲ κάποια ἐπίθεση τῶν Βανδάλων κατὰ τῆς Κύπρου τὸν 5ο αἰ. 

Ἐπισφράγισε ἔτσι ὁ Θεράπων τὸν βίο μὲ τὸ αἷμα καὶ τοὺς ἱδρῶτες τοῦ μαρτυρίου σὲ γεροντικὴ ἡλικία, ἀφήνοντας στὴ γῆ τὰ ἱερά του λείψανα.

  Ὁ μισθαποδότης Θεὸς ἀντάμειψε τὸν ἅγιο μὲ τὴν πλουσιώτατη χάρη τῶν θαυμάτων, τὴν ὁποία πλούτισε ὅλη ἡ Ἀνατολή, καὶ ἰδιαίτερα ἡ Κύπρος. Οἱ Κύπριοι, τιμώντας τον, ἀνήγειραν περίλαμπρο ναὸ στὸν χῶρο τοῦ μαρτυρίου του, στὸν ὁποῖο κατατέθηκαν τὰ χαριτόβρυτά του λείψανα, ὅπου, σύμφωνα μὲ τὸν ἀνώνυμο ἐγκωμιαστή του, παρέμειναν μέχρι καὶ τὴν πρώτη ἀραβικὴ κατὰ τῆς νήσου ἐπιδρομὴ (ἄνοιξη/καλοκαίρι τοῦ 649). 

Πρὶν ὅμως ἀπὸ τὴ δεύτερη ἐπιδρομὴ (ἄνοιξη/καλοκαίρι τοῦ 650), ἀπαντώντας στὴ σχετικὴ ἐρώτηση-παράκληση τῶν πιστῶν, ὁ ἅγιος τοὺς πρόσταξε μὲ θαυμαστὴ ἐμφάνειά του νὰ ἀναχωρήσουν καὶ οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὴ νῆσο καὶ νὰ συναποκομίσουν καὶ τὰ λείψανά του, διότι ἐπρόκειτο νὰ ὑποστεῖ μεγάλη καταστροφὴ ἀπὸ τοὺς Ἄραβες εἰσβολεῖς ὁλόκληρη ἡ Κύπρος. 

Ἡ μετακομιδὴ αὐτὴ τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου πράγματι ἔγινε, σὲ συνδυασμὸ μὲ μαζικὴ μετανάστευση τῶν Κυπρίων πρὸς τὴ Βασιλεύουσα. Τοποθετήθηκαν λοιπὸν σὲ λάρνακα τὰ τίμια τοῦ ἁγίου λείψανα καὶ μεταφέρθηκαν σὲ πλοῖο. Καί, ἐνῶ σκέπτονταν οἱ φύλακες τῶν λειψάνων νὰ ἀποκρύψουν τὴ μεταφορά τους, ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος τὴν ἀποκάλυψε: 

Ἐνῶ στὴν ἀρχὴ τοῦ πλοῦ ἄρχισαν νὰ ἀναδίδουν εὐωδία τὰ λείψανά του, κατόπιν ἐξέπεμψαν εὐώδη ἀτμὸ καὶ σὲ τόσο ἔντονο βαθμό, ποὺ ἔφθασε ἡ εὐωδία στοὺς συμπλωτῆρες στὰ ἄλλα πλοῖα ὁλόγυρα μέχρι τρία χιλιόμετρα! Καί, ὄχι μόνο τοῦτο, ἀλλὰ μυρόβλυσαν τόσο πολύ, ὥστε ὁρισμένοι μάζευσαν τὸ ἅγιο μῦρο σὲ γυάλινα ἀγγεῖα.


 
Ἀφοῦ λοιπὸν ἀφίχθηκαν τὰ τίμια ἐκεῖνα λείψανα στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ φύλακάς τους τὰ εἶχε ἐκεῖ κρυμμένα γιὰ ἀρκετὸ χρόνο σὲ κάποιο μικρὸ οἶκο. Μὲ θεϊκὴ ὅμως παρακίνηση, τὰ παρέδωσε τελικὰ στὸν ἱερέα τοῦ ναοῦ τῆς Θεοτόκου «πλησίον τῆς ἐλαίας», ὁπόταν ἄρχισαν νὰ ἐπιτελοῦν πάμπολλες θαυματουργίες, οἱ ὁποῖες καὶ καταγράφονται στὸ ἀνώνυμο Ἐγκώμιον πρὸς τὸν ἅγιο. 


Ὁ ὄνομα καὶ πρᾶγμα θαυματουργὸς Θεράπων θεράπευε δαιμονιζόμενους, παράλυτους, κυλλούς, καρκινοπαθεῖς, ὑδρωπικούς, καὶ κάθε εἶδος χαλεπῆς νόσου. Γι᾽ αὐτὸ καὶ σύντομα (προφανῶς κατὰ τὸν 8ο αἰῶνα) ἀνοικοδομήθηκε κοντὰ στὸν ἐν λόγῳ ναὸ τῆς Θεοτόκου ἄλλος ναὸς στὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου, ὅπου καὶ μεταφέρθηκαν τὰ ἱερά του λείψανα, ποὺ συνέχισαν διαχρονικὰ νὰ θαυματουργοῦν.

Πηγή:  immorfou.org.cy