Χαῖρε Πηγή ἡ ζωηφόρος!

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸν ὑπερούσιον, ὄμβρον κυήσασα, 

πηγὴ ζωήρρυτος, Παρθένε πέφυκας, 

ἀναπηγάζουσα ἡμῖν, τὸ νέκταρ τὸ ἀθάνατον, 

ὕδωρ τὸ ἁλλόμενον, εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον, 

νάματα γλυκύρροα, ἐκ τῆς Κρήνης σου πάντοτε,

ἐξ ὧν ἐπεντρυφῶντες βοῶμεν· 

Χαῖρε Πηγὴ ἡ ζωηφόρος.

*

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ἐξ ἀκενώτου σου πηγῆς Θεοχαρίτωτε

Ἐπιβραβεύεις μοι πηγάζουσα τὰ νάματα

Ἀενάως τῆς σῆς χάριτος ὑπὲρ λόγον·

Τὸν γὰρ Λόγον ὡς τεκοῦσα ὑπὲρ ἔννοιαν

Ἱκετεύω σε δροσίζειν με σῇ χάριτι,
Ἵνα κράζω σοι, Χαῖρε ὕδωρ σωτήριον.

 

*

Μεγαλυνάριον.
Ὕδωρ τὸ ζωήρρυτον τῆς Πηγῆς, 

μάννα τὸ προχέον, τὸν ἀθάνατον δροσισμόν, 

τὸ νέκταρ τὸ θεῖον, τὴν ξένην ἀμβροσίαν, 

τὸ μέλι τὸ ἐκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.

Πηγή: synaxarion.gr