Ἁγίου Δωδεκαημέρου ἱκεσία καί ταπεινή ἔκκλησις - Σεβ. Κυθήρων Σεραφείμ

Ἁγίου Δωδεκαημέρου ἱκεσία καί ταπεινή ἔκκλησις

Παναγιώτατε καί Μακαριώτατοι ἅγιοι Προκαθήμενοι
τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι καί Σεβασμιώτατοι
καί Πανιερώτατοι Ἀδελφοί Μητροπολῖται,

Εὐλογεῖτε˙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!

Παραμονάς τῶν θείων καί κοσμοσωτηρίων ἑορτῶν τοῦ παρελθόντος Ἁγίου Πάσχα, ὡς θά ἐνθυμῆσθε, ἐθεώρησα ἐπιτακτικόν καί ἐπάναγκες νά ἀπευθύνω ἐκ μέσης καρδίας καί ἐν βαθείᾳ ταπεινώσει καί συστολῇ Πασχάλιον ἱκεσίαν καί ἐνδομύχους εὐχάς εἰς ὅλους Ὑμᾶς, ὡς ὁ ἔσχατος καί ἐλάχιστος τῶν Ἐπισκόπων, «διά νά συμπροβληματισθῶμεν καί συναγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ταῖς προσευχαῖς τήν ὑστάτην αὐτήν καί κρίσιμον ὥραν, ὅτε ἐπαπειλεῖται σοβαρῶς καί διακυβεύεται ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἑνότης, ὁμοφροσύνη καί ἀλληλοπεριχώρησις πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ὡς μή ὤφελε ἀνακύψαντος καί διατηρουμένου ἐν ἐξάρσει καί ὀξύτητι σοβαροτάτου ἐκκλησιολογικοῦ προβλήματος ἐκ τῆς καθ’ ὅν τρόπον παρεχωρήθη καί εἰς οὕς ἐδόθη ἡ Αὐτοκεφαλία ἐν τῇ χώρᾳ τῆς Οὐκρανίας».

Ἕν ὀκτάμηνον μετά καί ἐν ὄψει τῶν θείων καί κοσμοχαρμοσύνων ἑορτῶν τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου μέ ὑποχρεώνει ἡ Ἐπισκοπική μου συνείδησις νά ἐπαναλάβω τά νῦν Ἁγίου Δωδεκαημέρου ἱκεσίαν καί ταπεινήν ἔκκλησιν διά τό αὐτό ὀξύτατον πλέον ἐκκλησιολογικόν καί ἱεροκανονικόν θέμα, τό ὁποῖον ἐξελίσσεται ἐπικινδύνως καί λίαν ἀνησυχητικῶς διά τήν ἑνότητα τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, διότι, δυστυχῶς, τρεῖς (3) ἐκ τῶν δεκατεσσάρων (14) Κανονικῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀνεγνώρισαν ἤδη τήν «Αὐτοκεφαλίαν» τῆς «νέας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας», αἱ δέ ὑπόλοιποι ἕνδεκα (11) ἐπέχουν καί τηροῦν ἀρνητικήν στάσιν, θεωροῦσαι ἀντικανονικήν καί ἀντιεκκλησιολογικήν πρᾶξιν τό γενόμενον, μή ἔχουσαι ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετά τοῦ «νέου» Προκαθημένου καί τῆς «νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας», ἀλλά κοινωνοῦσαι ὡς καί πρότερον μετά τοῦ Κανονικοῦ Προκαθημένου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ.Ὀνουφρίου καί τῆς σύν αὐτῷ Κανονικῆς Ἱεραρχίας τῆς Οὐκρανίας.

Αὐτή ἡ χαίνουσα καί πυορροοῦσα πληγή εἰς τό ἅγιον Σῶμα τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας συνέχει μεγάλως ὄχι μόνον τήν ταπεινήν Ἀρχιερατικήν μου καρδίαν, ἀλλά καί τάς καρδίας τῶν συνειδητῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, Κληρικῶν παντός βαθμοῦ, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν ἀδελφῶν, διαβλεπόντων ζοφερόν τόν πνευματικόν ἐκκλησιαστικόν ὁρίζοντα, ἐάν μή καλῶς, συντόμως καί κανονικῶς - ἐκκλησιολογικῶς ἐπιλυθῇ τό ἀνακῦψαν ζήτημα, τῇ ἐπινεύσει καί ἐπιστασίᾳ τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Δέν θά ἰάσῃ, δυστυχῶς, ὁ χρόνος τά ἐκ τῆς ἀντικανονικῷ τρόπῳ γενομένης «ἀποκαταστάσεως» τῶν δύο σχισματικῶν μερίδων τῆς Οὐκρανίας, συγκροτουμένων ἐκ καθῃρημένων, ἀχειροτονήτων καί σχισματικῶν «κληρικῶν» βαθέα τραύματα, ἀλλ’ ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί τῇ τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ γεννηθέντος καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ ἄκρᾳ ταπεινώσει σύγκλησις τῶν ἁγίων Προκαθημένων τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μετά τῶν περί αὐτούς διαποιμαινόντων Ἱεράς Μητροπόλεις ἀδελφῶν Ἀρχιερέων, ἐν Πανορθοδόξῳ Συνόδῳ.

Κατ’ αὐτόν τόν τρόπον δύναται νά διευθετηθῇ τό ἐν θέματι πελώριον κανονικόν ζήτημα εἰς ἀνάπαυσιν καί κατηρέμησιν τοῦ Χριστεπωνύμου Ὀρθόδοξου Πλήρωματος, τό ὁποῖον σκανδαλίζεται ἐκ τῆς συλλειτουργίας Πατριαρχῶν, Ἐπισκόπων καί Κληρικῶν παντός βαθμοῦ μετά τῶν «Ἀρχιερέων» καί λοιπῶν «Κληρικῶν» τῆς «νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας».
Ἐπιτρέψατέ μοι νά ἐπισημάνω ἰδιαιτέρως τόν κίνδυνον καί τόν μέγαν πειρασμόν τῶν μελῶν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐκ τοῦ ὁσημέραι βαθυνομένου Οὐκρανικοῦ σχίσματος καί πλέον συγκεκριμένως ἐκ τῆς κοινωνίας μετά τῶν ἀκοινωνήτων, σχισματικῶν, καθῃρημένων καί ἀχειροτονήτων «Κληρικῶν», ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως ἐκ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθώς ἀδοκίμως ἐπενοήθη ἐσχάτως ἡ νεοφανής ὁρολογία «οἰκουμενισμός τῶν Ἁγίων» «ὡς ἐξαίρετος εὐκαιρία διά διάλογον μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν» καί πυκνώνονται αἱ συμπροσευχαί ὀρθοδόξων μετά ἑτεροδόξων καί ἑτεροθρήσκων. Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι ἐπάρατος καί εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν δέν εἶναι καλός καί ἀγαθός. Ἄλλο οἰκουμενισμός καί ἄλλο οἰκουμενικότης καί θεοφώτιστος καί πνευματοκίνητος οἰκουμενική κίνησις ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησίᾳ.

Παναγιώτατε, Μακαριώτατοι,

Σεβασμιώτατοι καί Πανιερώτατοι ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀντί ἄλλων ἑορτίων εὐχῶν ἐπί τῷ Ἁγίῳ Δωδεκαημέρῳ ἄς μοῦ ἐπιτραπῇ νά ἑνώσω τήν φωνήν μου μετά τῶν ἁγίων κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, αἱ ὁποῖαι ἄχρι τοῦ νῦν ἐμφρόνως ἀρνοῦνται τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί δέν ἀποδέχονται ἐν τῇ λειτουργικῇ πράξει τήν ἀποδοθεῖσαν εἰς τάς μερίδας τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας «Αὐτοκεφαλίαν» διά τήν ὅλως ἰδιάζουσαν αὐτήν περίπτωσιν, αἰτοῦνται δέ τήν σύγκλησιν Πανορθοδόξου Συνόδου εἰς ἀντιμετώπισιν τοῦ ὀξυτάτου προβλήματος τοῦ διχασθέντος Οὐκρανικοῦ λαοῦ καί τῆς διαρκῶς ἐπιτεινομένης ἐντάσεως τῶν διωγμῶν τῆς Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας ἐν 21ῳ αἰῶνι. Ἡ ταπεινή μου αὐτή ἔκκλησις ἄς ἑνωθῇ μέ τήν θερμήν ἔκκλησιν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ.Ἀναστασίου καί τήν παρομοίαν ἐν περισπουδάστῳ Ὑπομνήματι τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἠλείας κ.Γερμανοῦ, δύο πολιῶν καί κατηξιωμένων Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἐπί δέ τούτοις, ὑποβάλλων καί αὖθις τό ἐγκάρδιον αἴτημα τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ ὀξυτάτου αὐτοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος πανορθοδόξως καί ἐξαιτούμενος τήν Ὑμετέραν κατανόησιν καί τάς θεοπειθεῖς Ὑμῶν εὐχάς ἐπί τήν ἐλαχιστότητά μου καί τό ἡμέτερον Ποίμνιον, διατελῶ,

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ καί ἀγάπης Χριστοῦ
 

Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

Πηγή: imkythiron.gr