Ἡ γιορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας, ζωντανεύει στήν σκέψι μας καί στήν καρδιά μας τήν εἰκόνα τοῦ μικροῦ Χριστοῦ, πού βρέφος 40 ἡμερῶν, προσάγεται στόν Ναό, μέσα στήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας Μητέρας Του.
Ἡ γιορτή εἶναι Δεσποτική, ὡστόσο ὅμως, μέ τά ἀναγνώσματα καί τήν ὑμνολογία τῆς ἡμέρας, προβάλλεται στόν πρωταγωνιστικό της ρόλο ἡ Θεοτόκος, ἡ μητέρα πού βγαίνει ἀπό τό σπίτι της μέ τό νεογέννητο παιδί της, γιά νά πάη στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ, στόν ναό, νά πάρη τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Δυό χιλιάδες τώρα χρόνια, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, οἱ μητέρες ἔχουν κάμει ἄπειρες φορές τήν ἴδια διαδρομή μέ τήν Παναγία μας, μέ τήν γνῶσι πώς αὐτό εἶναι τό σπουδαιότερο ἀπό τά καθήκοντά τους. Γιατί, ὅταν μιά μητέρα πηγαίνει μέ τό παιδί της στόν ναό, στήν πραγματικότητα ἀσφαλίζει τήν μικρή βαρκούλα τῆς ζωῆς του στό ἀσφαλέστερο λιμάνι. Τό πηγαίνει, ἀκόμη, σ’ ἕνα σχολεῖο, ἀπ’ ὅπου θά διδαχθῆ ὅ,τι τό οὐσιαστικότερο γιά τήν γήινη καί τήν οὐράνια ζωή του, γιά τό ζῆν καί τό εὖ ζῆν.
... Αὐτή τήν μεγαλόπρεπη Δεσποτική γιορτή πού εἶναι καί γιορτή τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλησία μας τήν καθιέρωσε ὡς γιορτή ὅλων τῶν μητέρων. Ἔτσι γίνεται καί γιορτή πού ἀφορᾶ ὅλους μας, ἀφοῦ ὅλοι εἴμαστε παιδιά μιᾶς μητέρας, μοναδικῆς καί ἀνεπανάληπτης.
Μιᾶς μάνας πού μέ ἀγάπη καί συγκινητική προσδοκία μᾶς κυοφόρησε στά σπλάγχνα της, μᾶς ἔθρεψε μέ τό γάλα της, μᾶς ἀνέστησε μέ τήν στοργή καί τά ἰδανικά της. Κι’ ἔγινε ἔτσι γιά μᾶς τό πιό προσφιλές μας πρόσωπο, ἡ πιό ἀγαπημένη ὕπαρξις, τό πιό γλυκό ἀποκούμπι στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς...
Πηγές: Περιοδικό «ΛΥΔΙΑ»& radiolydia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου