Ἡ Θεοτόκος καὶ ἡ κάθαρσις - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Ὅσοι ἔχουν καθαρθῇ στὴν καρδιὰ μὲ τὴν ἱερὴ ἡσυχία, ἀφοῦ ἀναμειχθῇ μὲ αὐτοὺς ἀπορρήτως τὸ φῶς τοῦ νοῦ ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ αἴσθησι καὶ ἀπὸ νοῦ, θεωροῦν μέσα τους τὸν Θεὸ σὰν σὲ ἔσοπτρο.                                                                  Σύντομη ἀπόδειξη αὐτῆς, ποὺ προσφέρει μεγάλη ὡφέλεια καὶ συνιστᾷ καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλο στὸν Θεὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, εἶναι αὐτὴ ἡ Παρθένος ποὺ ἐπιδόθηκε σ᾿ αὐτὴν ἀπὸ βρεφική, θὰ λέγαμε ἡλικία· διότι μόνο αὐτὴ ἀπὸ ὅλους, ἀφοῦ ἡσύχασε ὑπερφυσικὰ  ἀπὸ τέτοια παιδικὴ ἡλικία, μόνη ἀπὸ ὅλους ἐκυοφόρησε ἀπειράνδρως θεάνθρωπο Λόγο.   

Πηγή: Παλαμικὸν Ταμεῖον, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου, «Συνοδ. Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος», σελ. 464.