Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Παντελεήμων ὁ Ἰαματικός

 

 

Συναξάριον.

Τῇ ΚΖ´ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ ἰαματικοῦ Παντελεήμονος.

Στίχοι.

Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Διʼ ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

(Ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ τοῦ Ὁσ.Νικοδήμου)

Οὗτος ὁ Ἅγιος ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει τδ΄(304), καταγόμενος ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Νικομηδείας, υἱὸς πατρὸς μὲν Ἕλληνος, Εὐστοργίου ὀνομαζομένου, μητρὸς δὲ, ἐκ προγόνων οὗσης Χρστιανῆς, καλουμένης Εὐβούλης.

 
Ἔμαθε δὲ, τὴν μὲν τῶν σωμάτων ἰατρικὴν τέχνην, ἀπὸ κἄποιον Εὑφρόσυνον, ὅστις εἶχε δόξαν καὶ φήμην μεγαλωτάτην, καὶ ἐφαίνετο ὅτι ἔφθασεν εἰς τὸ ἄκρον τῆς ἰατρικῆς. Τὴν δὲ τῆς ψυχῆς καὶ κατὰ Χριστὸν ἰατρικὴν, ἔμαθε ἀπὸ τὸν Ἅγιον Ἑρμόλαον, τὸν Ἱερέα τῆς ἐν Νικομηδείᾳ Ἐκκλησίας. Διὰ μέσου γὰρ τῆς κατὰ Χριστὸν ἰατρικῆς ταύτης, ἀνέστησεν ὁ Ἅγιος ἓν παιδίον, ὁποῦ ἐδαγκάσθη ἀπὸ μίαν ἔχιδναν, καὶ ἦτον κάτω πεσμένον νεκρόν, μόνον μὲ τὸ νὰ ἐπικαλέσθη ὁ Ἅγιος τὸ τοῦ Χριστοῦ ὄνομα. Ὅθεν ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν ῥηθέντα Ἅγιον Ἑρμόλαον, καὶ ὠδηγήθη εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν. Ὁ δὲ τρόπος τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, ἔγινε μὲ τοιοῦτον τρόπον.

 
Ἕνας τυφλὸς ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ ἰατρεύθη. Ἐρωτηθεὶς δὲ ἀπὸ τὸν βασιλέα, ποῖος τὸν ἰάτρευσεν; ἀπεκρίθη, ὅτι ὁ Παντολέων (τοῦτο γὰρ ἦτον τὸ πρῶτόν του ὄνομα) ἐπειδὴ καὶ ἐπικαλέσθη τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἐπρόσθεσε δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι καὶ αὐτὸς πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν. Ὅθεν παρευθὺς ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἀπεκεφάλισαν τὸν ποτὲ τυφλόν, τὸν δὲ Παντολέοντα ἐρευνήσαντες, εὑρῆκαν καὶ ἔφεραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.

Καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος οὔτε μὲ κολακείας, οὔτε μὲ φοβερισμοὺς ἐπείσθη νὰ ἀρνηθῇ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο ἔδειραν αὐτὸν δυνατά, καὶ ἔκαυσαν μὲ ἀναμμένας λαμπάδας. Ἐμφανισθεὶς δὲ ὁ Κύριος εἰς τὸν Ἅγιον μὲ τὸ σχῆμα Ἑρμολάου τοῦ Ἱερέως, εἶπεν εἰς αὐτὸν νὰ ἔχῃ θάῤῥος. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐβάλθη ὁ Ἅγιος εἰς τὸ βρασμένον μολύβι, καὶ ὅταν ἔῤῥιψαν αὐτὸν εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ τότε, λέγω, ἐφάνη ὁ Κύριος, ὅτι μαζὸ μὲ τὸν Παντελεήμονα ἐβάλθη μέσα εἰς αὐτά, ὅθεν καὶ ἔμεινεν ἀβλαβὴς ἀπὸ ὅλα τὰ βάσανα.

 
Ἔπειτα ἐδόθη εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὸν φάγουν, φυλαχθεὶς δὲ καὶ ἀπὸ αὐτὰ ἀβλαβής, ἐδέθη εἰς ἕνα τροχὸν καρφωμένον μὲ μαχαίρια κοπτερά, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ὑψηλὸν μέρος ἐῤῥίφθη εἰς τὸν κατήφορον. Μετὰ δὲ ταῦτα ἔλαβεν ὁ Ἅγιος τὴν τοῦ θανάτου ἀπόφασιν. Ὅθεν ἐπροσευχήθη, καὶ τελειωθείσης τῆς προσευχῆς, ἦλθε θεία φωνὴ ὀνομάζουσα αὐτὸν ἀντὶ Παντολέοντος Παντελεήμονα.

 
Ὅταν δὲ ἔμελλε νὰ ἀποκεφαλισθῇ ὁ Ἅγιος, ἐξάπλωσεν ὀ δήμιος τὸ χέρι του διὰ νὰ τὸν κτυπήσῃ μὲ τὸ σπαθί, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἔλυσεν ὡσὰν τὸ κηρί. Ὅθεν οἱ στρατιῶται βλέποντες τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν. Τότε ὁ Ἅγιος κλίνας θεληματικῶς τὴν κεφαλήν, ἀπεκεφαλίσθη.
Λέγουσι δέ, ὅτι ἀντὶ αἷμα, εὐγῆκε γάλα ἀπὸ τὸν λαιμόν του, καὶ ὅτι τὸ δένδρον τῆς ἐλαίας, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτον δεμένος ὁ Ἅγιος, ξηρὸν πρότερον ὂν, εὐθὺς ἐβλάστησε καὶ εὔγαλε καρπόν. Τελεῖται δὲ ἡ Συναξις αὐτοῦ καὶ ἑορτὴ εἰς τὴν ἐπώνυμον αὐτοῦ Ἐκκλησίαν. 

 

Πηγή:  iamatikos.gr