Ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταύγουστου

 

Ἡ διάρκεια τῆς συγκεκριμένης νηστείας εἶναι ἀπὸ τὴν 1^η Αὐγούστου ἕως καὶ τήν 14^η Αὐγούστου.

Τὰ εἴδη ποὺ νηστεύουμε εἶναι:

1. Κρέας
2. Γαλακτοκομικὰ
3. Ψάρι (μὲ ἐξαίρεση τὴν γιορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὶς 6 Αὐγούστου)
4. Λάδι (ἐπιτρέπεται μόνο τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή)
5. Ἀλκοὸλ (ἰσχύει ὅτι καὶ γιὰ τὸ λάδι)

Ἐὰν ἡ 15^η Αὐγούστου συμπέσει Τετάρτη ἢ Παρασκευὴ καταλύεται ψάρι ὄχι κρέας. Τήν 6^η Αὐγούστου (Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ) καταλύεται πάντοτε ψάρι.  Ἡ Νηστεία αὐτὴ γίνεται πρὸς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ Ὁποία ἐνήστευσε πρὶν ἀπὸ τὴν Κοίμησή Της. Κατά τὴν παράδοση, μόλις ἡ Παναγία πληροφορήθηκε τὸν ἐπικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στὸ Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, ἑτοιμάστηκε καὶ ἐνημέρωσε καὶ τοὺς Ἀποστόλους. Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κοίμησης ἐπειδὴ δὲν ἦταν ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι στά Ἱεροσόλυμα, μιὰ νεφέλη τοὺς ἅρπαξε καὶ τοὺς ἔφερε κοντά της. Τὴν τοποθέτησαν στὸ μνῆμα τῆς Γεσθημανῆς καὶ μετὰ ἀπὸ τρεῖς μέρες ὁ τάφος ἦταν ἄδειος. Ἀρχικὰ ἡ νηστεία αὐτὴ ἦταν χωρισμένη σὲ δυὸ περιόδους, μία περίοδος μέχρι τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος καὶ μία περίοδος ἀπὸ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος μέχρι τὴν κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Οἱ δυὸ αὐτὲς νηστεῖες ἑνώθηκαν τὸν 10ο αἰῶνα.

Ἡ Νηστεία εἶναι Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ μία ἀπὸ τὶς δυὸ πρῶτες ἐντολές ποὺ ἔδωσε στὸν Ἀδὰμ μέσα στὸν Παράδεισο. Συγκεκριμένα, ἡ πρώτη ἦταν «νὰ ἐργάζεται καὶ νὰ φυλάττει τὸν Παράδεισο», ἐνῷ ἡ δεύτερη «νὰ μὴν φάει ἀπὸ τὸν καρπὸ τοῦ δέντρου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ». Το Νόημα αὐτῆς τῆς Ἐντολῆς ἦταν τὸ ἑξῆς: Μὲ «ὅπλο» τὴ Νηστεία, νὰ συνηθίσουν οἱ ἄνθρωποι στὴν Ὑπακοὴ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ στὴν πάλη κατὰ τοῦ διαβόλου.

Ὁ Κύριος τόνισε ἀκόμη περισσότερο τὴν ἀξία τῆς Νηστείας, ὅταν ἀνέφερε χαρακτηριστικά περὶ τοῦ γένους τῶν δαιμόνων: «Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστεία». Δηλαδή, τὸ γένος αὐτό, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ νικηθεῖ ἀπὸ κανέναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος δὲν προσεύχεται καὶ δὲ νηστεύει.

Ἀξίζει ἀκόμη νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὅταν νηστεύουμε, πρέπει καὶ νὰ ὁμολογοῦμε ὅποτε χρειαστεῖ τὴ νηστεία μας (π.χ. ὅταν μᾶς προσκαλέσουν σὲ γεῦμα μὲ ἀρτίσιμα φαγητά, ἐνῷ εἶναι καιρὸς νηστείας, θὰ πρέπει νὰ ἀρνηθοῦμε εὐγενικὰ τὴ συμμετοχή μας σὲ αὐτό, ὀμολογώντας ὅτι νηστεύουμε), χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ τὴν ἐπιδεικνύουμε, δηλαδὴ χωρὶς νὰ τὴν φανερώνουμε σὲ κανέναν γιὰ νὰ ὑπερηφανευτοῦμε ἢ γιὰ νὰ δείξουμε τὸ πόσο ἀγωνιζόμαστε. Ὁ Κύριος ἄλλωστέ μᾶς διδάσκει νὰ κρατᾶμε κρυφή, κάθε Προσευχὴ καὶ Νηστεία μας.

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρει γιὰ τὴ Νηστεία: «Ὅταν ὁ Θεὸς εἶπε “Δὲν θὰ φάγετε” στοὺς πρωτοπλάστους, τοὺς ἔβαλε Νόμο Νηστείας καὶ Ἐγκρατείας. Ἐὰν ἡ Εὕα δὲν ἔτρωγε ἀπὸ τὸν καρπὸ τοῦ δένδρου ἐκείνου, δὲν θὰ εἴχαμε ἀνάγκη σήμερα ἀπὸ τὴ Νηστεία. Ἐπειδὴ δὲ νηστεύσαμε, διωχθήκαμε ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Ἃς νηστέψουμε λοιπόν, γιὰ νὰ μποῦμε πάλι σὲ Αὐτόν».

Σὲ περιόδους νηστείας, ἡ σωματικὴ νηστεία πρέπει νὰ συνδυάζεται μὲ τὴν πνευματικὴ νηστεία (δηλαδὴ μὲ περισσότερη προσευχὴ καὶ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καθὼς καὶ ἄλλων χριστιανικῶν βιβλίων), μὲ μεγαλύτερη εὐαισθησία πρὸς ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὴν ἀνάγκη μας, μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερη ἀποχὴ ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα, μὲ Ἐξομολόγηση καὶ Θεία Κοινωνία.

Τέλος, γιὰ ὁποιεσδήποτε δυσκολίες ποὺ μπορεῖ νὰ συναντήσουμε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νηστείας, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συμβουλευόμαστε τὸν Πνευματικό μας, ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς καθοδηγήσει καὶ θὰ μᾶς διευκολύνει στὴν προσπάθειά μας, ἐπιτρέποντας (ἀνάλογα μὲ τὴν περίπτωση) σὲ ὁρισμένους νὰ καταλύσουμε κάποια ἐπιπλέον τρόφιμα.

 

 Πηγή: imkifissias.gr