Πρόκειται γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Ἀγαρηνῶν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο ἀπὸ τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα, ὅταν αὐτοὶ ἀπειλοῦσαν μὲ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τὴν Κέρκυρα τὸ 1716.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐπέστης
καὶ ἔσωσας, ἐπιδρομῆς χαλεπῆς,
τὴν νῆσόν σου Κέρκυραν, τὴν προσπεσοῦσαν θερμῶς,
τῇ θείᾳ πρεσβεῖᾳ σου.
Ὅθεν θαυματοφόρε, Ἱεράρχα Σπυρίδων,
αἶνον εὐχαριστίας, σοὶ προσᾴδοντες πίστει,
δεόμεθα τοῦ ῥύεσθαι ἀεί, ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῷ τῆς Κερκύρας νῦν προμάχῳ ὑπανοίγωμεν
Ὡς τροπαιούχῳ νικητῇ τὰ αἰσθητήρια
Ἀνακράζοντες οἱ δοῦλοί σου, θεοφόρε,
Σοὶ τῷ ἔχοντι ἀεὶ τὸ εὐσυμπάθητον·
Ἐκ βαρβάρων, ὦ Σπυρίδων, περιφρούρησον
Τοὺς κραυγάζοντας, χαίροις Πάτερ ἀήττητε.
Μεγαλυνάριον.
Τῶν θαυμάτων πέλαγος γεγονώς,
πάσης τρικυμίας, ἐν θαλάσσῃ τε καὶ ἐν γῇ,
μέγιστε Σπυρίδων, διάσωζαι εὐχαῖς σου,
τοὺς ἐπικαλουμένους, μέγα σὸν ὄνομα.
Πηγή: synaxarion.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου