Τοῦ Ἁγίου Φαντίνου

 

 

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ταῖς θείαις λαμπρότησι, καταυγασθεὶς τὴν ψυχήν, 

τὰ σκάματα ἤνυσας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, 

Φαντῖνε μακάριε· 

ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, 

λύεις τῶν παθημάτων, χαλεπὰς ἀμαυρώσεις, 

πρεσβεύων θεοφόρε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τῷ θείῳ φωτί, Φαντῖνε αὐγαζόμενος, 

παθῶν τὴν ἀχλύν, διέλυσας τοῖς πόνοις σου, 

καὶ θαυμάτων εἴληφας, οὐρανόθεν τὴν θείαν ἐνέργειαν· 

διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· 

Μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὦ Φαντῖνε Πάτερ σοφέ, 

ἐναρέτου βίου, ὑποτύπωσις ἀληθής· 

χαίροις ὁ μεσίτης, καὶ πρέσβυς θεοφόρε, 

πρὸς τὸν Χριστὸν τῶν πίστει, ἀνευφημούντων σε.

 

 

Πηγή: synaxarion.gr