Τοῦ Ἀγίου Προφήτου Ἰωήλ

 

 

 

 

 

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἔμπνουν κειμήλιον, τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, 

Προφήτης θεόληπτος, ὤφθης σοφέ, Ἰωήλ, 

ἑλλάμψει τοῦ Πνεύματος·

 ὅθεν τῆς εὐσεβείας, ἡ πηγὴ ὡς προέφης, 

ἔβλυσε τοῖς ἐν κόσμῳ, ἐκ τοῦ οἴκου Κυρίου· 

ἧς νῦν καταπολαύοντες, πόθῳ τιμῶμέν σε.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ, νοητῶς θεώρησας, 

ἐδέξω Ἰωήλ, τῶν μελλόντων τὴν γνῶσιν· 

τὸ Πνεῦμα γὰρ τὸ Ἅγιον, ὥσπερ ἔφης ἐκκέχυται, 

κατ’ ἐνέργειαν, εἰς πᾶσαν σάρκα Προφῆτα, 

τὴν πιστεύσασαν, τῷ ἐπὶ γῆς κενωθέντι, 

καὶ σὲ θαυμαστώσαντι.

Μεγαλυνάριον.
Ὤφθη ἀποστάζουσα γλυκασμόν,

 Ἰωὴλ Προφῆτα, σοῦ ἡ γλῶσσα προφητικόν· 

τὴν γὰρ ἐν τῷ Λόγῳ, ἀνάπλασιν τοῦ κόσμου, 

συμβολικῶς κηρύττει, δι’ ἧς ἐσώθημεν.

 Πηγή: synaxarion.gr