Ὁ πόλεμος καὶ ἡ συνείδηση τοῦ χριστιανοῦ - π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

 

 

https://agiazoni.gr/sound-post/%e1%bd%81-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%e1%bc%a1-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9/

Χριστός Ἀνέστη καὶ μένουμε στὴν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία!

 

 

 

Λὲς τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ φεύγεις ἀπὸ τὴν ἐκκλησία; Τελικὰ τί εἶσαι; Μητροπολίτης Σισανίου Παύλος

 https://www.youtube.com/watch?v=7GaBSQVg5AI&t=2s

Τό παράπονο τοῦ Ἐσταυρωμένου - † Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου (Καψάνη) Γρηγοριάτου

 

 

Λαός μου, τί ἐποίησά σοι καί τί μοι ἀντεπέδωκες;

ἀντί τοῦ μάννα χολήν, ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος

ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε.

 

(Ἀντίφωνον ιβ΄ Μ. Παρασκευῆς).

 

 

Ἀκοῦμε κάθε χρόνο τό παράπονο τοῦ πάσχοντος Χριστοῦ πρός τούς Ἰουδαίους, πού ἡ ἀγάπη του εἶχε πλούσια εὐεργετήσει. Ἄς διερωτηθοῦμε μήπως τό παράπονο αὐτό ἔχει ὁ Χριστός καί ἀπό ἐμᾶς τούς σύγχρονους Χριστιανούς καί μάλιστα τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας Χριστιανούς; Μήπως καί ἐμεῖς μέ τίς ἁμαρτίες μας, τίς σοβαρές παραβάσεις τοῦ ἁγίου Νόμου Του, μέ τήν σκληροκαρδία καί ἀμετανοησία μας, τήν σαρκική καί ἐγωιστική ζωή μας, τίς ἀδικίες μας, τόν ἀνασταυρώνουμε;  Μπορεῖ καί σέ μᾶς νά εἰπῇ ὁ Κύριος: Λαός μοι τί ἐποίησά σοι;

 

Σοῦ ἐμπιστεύθηκα τόν ἀτίμητο θησαυρό τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Σοῦ παρέδωσα τήν Καινή μου Διαθήκη στήν γλῶσσα σου. Μέσα ἀπό τούς κόλπους σου ἀνέδειξα τούς μεγαλυτέρους διδασκάλους καί Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί στήν γλῶσσα σου παρεδόθη ἡ ἀνεκτίμητη πατερική Θεολογία. Ἀποστολικοί πόδες διέτρεξαν τήν χώρα σου, σοῦ ἐκήρυξαν τό Εὐαγγέλιο καί τήν ἐπότισαν μέ τά μαρτυρικά τους αἵματα. Ἅγιοι, μάρτυρες καί ἅγιοι ἀσκηταί καί τά χαριτόβρυτα ἅγια λείψανά τους ἁγίασαν καί ἁγιάζουν τούς τόπους πού κατοικεῖς. Τό Ἅγιον Ὄρος καί πλῆθος Ἱερῶν Μονῶν καί Προσκυνημάτων καί θαυματουργῶν ἱερῶν εἰκόνων σέ περιφρουροῦν καί εὐλογοῦν. Σέ βοήθησα νά διατηρήσῃς τήν ἐθνική σου ἐλευθερία καί νά τήν ἀνακτήσῃς, ὅταν τήν ἔχασες. Μέχρι σήμερα δίδω πλούσια τήν Χάρι μου καί τήν βοήθεια σέ ὅσους μέ πίστι καί ταπείνωσι τήν ζητοῦν. Ἐσύ ὅμως λαέ μου τί μοῦ ἀνταποδίδεις;

 

- Νόμους ἀντιχριστιανικούς, μέ τούς ὁποίους νομιμοποιεῖς φοβερά ἐγκλήματα, ὅπως τήν ἔκτρωσι.  Τά 300.000 παιδιά πού ἄσπλαχνα θανατώνονται κάθε χρόνο ἀπό τίς ἴδιες τίς μητέρες τους, μέ τήν συνεργασία τοῦ κράτους, βοοῦν πρός με.  Ποιός θά σέ ξεπλύνῃ ἀπό αὐτό τό ἀθῶο αἷμα τῶν ἀδικοσκοτωμένων παιδιῶν;

 

- Προβάλλεις, διά τῶν μέσων ἐπικοινωνίας, πρότυπα ζωῆς ξένα καί ἀντίθετα πρός τό Εὐαγγέλιό μου.  Προβάλλεις τήν διαφθορά, τήν διαστροφή, τό ἔγκλημα, καί αὐτά ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας. Ἔτσι ὁδηγεῖς τούς ἀνθρώπους στό χάος καί στόν μηδενισμό.

 

- Ἀπομακρύνεις ὅλο καί περισσότερο τήν παιδεία ἀπό τήν χριστιανική πίστι. Ἀφήνεις τούς νέους πνευματικά ἀθωράκιστους καί τούς ἐνθαρρύνεις ἀπό τά πρῶτα γυμνασιακά χρόνια σέ ἀνεύθυνες σαρκικές σχέσεις, γιά νά τούς προφυλάξῃς δῆθεν ἀπό τό ἔιτζ. Τά παιδιά πού τούς δόθηκε μία ὑλιστική ἀνατροφή, πού ξενυχτοῦν μέχρι πρωΐας στά διάφορα νυκτερινά κέντρα καί πού δέν μέ ἐγνώρισαν γιά νά νοιώσουν τήν ἀληθινή χαρά, προσπαθοῦν νά γεμίσουν τό κενό τῆς ψυχῆς τους μέ τά ναρκωτικά.

 

- Ἡ φοβερή ἐξάπλωσις τῶν ναρκωτικῶν δέν σέ ἀνησυχεί ὅσο πρέπει, οὔτε ψάχνεις νά βρῇς τά βαθύτερα πνευματικά αἴτια τῆς καταστάσεως αὐτῆς.  Καί ὅμως τά ναρκομανῆ παιδιά μου καί παιδιά σου σαπίζουν καί πεθαίνουν.

 

- Ἀνέχεσαι μεγάλες κοινωνικές ἀδικίες. Ἄλλοι νά θησαυρίζουν καί νά ζοῦν μέ προκλητική σπατάλη καί ἄλλοι νά δουλεύουν ἐξοντωτικά καί νά παίρνουν μισθούς πείνας.

 

- Δέν φροντίζεις ὅσο πρέπει γιά τούς ἄνεργους, τούς ἀστέγους, τούς φυλακισμένους ἤ ἀποφυλακισμένους.

 

- Γέμισες τήν χώρα μέ καζίνο, ἄν καί γνωρίζεις ὅτι τούς ναούς αὐτούς τοῦ Σατανᾶ πολλοί ἄνθρωποι καταστρέφονται, μέ ἀποτέλεσμα οικογενειακά δράματα καί παιδιά πού βρίσκονται στούς δρόμους ἀπροστάτευτα. Ὅλα αὐτά τά ναυάγια δέν εἶναι καί εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας;

 

- Ἐρωτοτροπεῖς μέ θεούς ἀλλοτρίους.  Περιθωριοποιεῖς τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία σου, ἀγνοώντας ὅτι αὐτή εἶναι ἡ πνευματική σου μητέρα καί τροφός, αὐτή σέ ἔσωσε κατά τήν μακραίωνα δουλεία καί αὐτή ἀποτελεῖ μέχρι σήμερα τόν ἰσχυρότερο συνεκτικό ἱστό τοῦ Γένους.

 

- Προβάλλεις παραθρησκεῖες, γνωστικιστικές αἱρέσεις, μαγεῖες, ἀστρολογίες καί ἄλλες προλήψεις, στά θολά καί δηλητηριώδη νερά τῶν ὁποίων ματαίως προσπαθεῖς νά ξεδιψάσῃς.

- Κύριο μέλημά σου εἶναι ἡ εἴσοδός σου στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι, πού ἐπιδιώκεις πάσῃ θυσίᾳ ἀκόμη καί εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς καί θρηκευτικῆς σου ταυτότητος.  Τί θά ὠφεληθῇς ὅμως, ἐάν κερδίσῃς τόν κόσμο ὅλον καί ζημιωθῇς τήν ψυχή σου; Γιατί δέν λαμβάνεις ὑπ’ ὅψιν τήν ἀγωνία πολλῶν πιστῶν μου τέκνων γιά θεσμούς ὅπως τό ἠλεκτρονικό φακέλλωμα, ἡ σφράγισις μέ τό σημεῖο τοῦ Ἀντιχρίστου κ.ἄ., πού εἶναι πολύ πιθανόν νά σοῦ στερήσουν τήν ἐλευθερία καί νά σέ ὑποτάξουν στήν ἐξουσία ἀνελευθέρων καί ἀντιχρίστων δυνάμεων;

 

Αὐτά τά παράπονα καί ἄλλα ἠμπορεῖ νά ἀπευθύνῃ σέ μᾶς ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ του ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς φιλόθεες καί φιλάνθρωπες ψυχές πού ἀναπαύουν τόν Κύριο.  Χάριν αὐτῶν, παρά τίς πίκρες πού οἱ περισσότεροι τόν ποτίζουμε, δέν ἀποστρέφει ἀκόμη τό προσωπό του ἀπό μᾶς,  Μᾶς ἐλεεῖ.

 

Ὅπως ὑπάχουν καί θεάρεστες πράξεις, πού ἀποβλέπουν στό γενικό καλό. Ὅμως αὐτές δέν ἀντισταθμίζουν πράξεις πού εἶναι ἀντίθετες στόν Νόμο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν Ἀγάπη.

 

Ὁ ἐσταυρωμένος Κύριος ἀναμένει τήν μετάνοια ὅλων μας. Ἀρχόντων καί ἀρχομένων, κλήρου καί λαοῦ, μοναχῶν καί κοσμικῶν.  Γιά νά μείνῃ ἡ εὐλογία Του στό ἑλληνορθόδοξο γένος μας.  Γιά νά μή ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τόν φοβερό Του λόγο: «Ἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τούς καρπούς αὐτῆς» (Ματθ. κα΄, 43).  Ἤ, «οὐκέτι στέγω λοιπόν (δέν σᾶς ὑποφέρω πλέον)΄ καλέσω μου τά ἔθνη, κἀκεῖνά με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι΄ κἀγώ αὐτοῖς δωρήσουμε ζωήν τήν αἰώνιον» (Ἀντίφωνον ιβ΄ Μ. Παρασκευῆς).

 

Ἀδελφοί, παρά τίς στενοχώριες καί δυσκολίες μας, χαρῆτε. Ὁ Χριστός Ἀνέστη. Ὁ Χριστός μᾶς χαρίζει ζωή καί ἀνάστασι.  Γι’  αὐτό μόνο σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ εὐχαριστία, ἡ τιμή, ἡ προσκύνησις καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας.

 

Χριστός Ἀνέστη!  Ἀληθῶς Ἀνέστη!

 

Ἅγιον Πάσχα 1997

 

† Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου (Καψάνη) Γρηγοριάτου

(Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι». Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα, Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, Ἔτος 2005, σελίδες 63 – 67)

 

 Πηγή: alopsis.gr

Μία διδακτική ἱστορία γιὰ τὴ Σαρακοστή - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ διακρίνονται ἀπὸ μιὰ σπάνια ἔλλειψη φόβου. Ὁ μακάριος Νικόλαος ἔτρεχε ἀνάμεσα στοὺς δρόμους τοῦ Πσκὼφ προσποιούμενος τὸν τρελό, ἐλέγχοντας τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὶς κρυφὲς ἁμαρτίες τους καὶ προφητεύοντας ἐκεῖνα, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τοὺς συμβοῦν.

Ὅταν ὁ Ἰβὰν ὁ Δ΄ ὁ Τρομερὸς κατέφθασε στὸ Πσκώφ, ὁλόκληρη ἡ πόλη διασαλεύτηκε ἀπὸ τὸν τρόμο γιὰ τὸν φοβερὸ τσάρο. Γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν οἱ κάτοικοι τοποθέτησαν στὴν εἴσοδο κάθε σπιτιοῦ ψωμὶ καὶ ἁλάτι, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι, φοβισμένοι, δὲν ἐμφανίστηκαν.

Ὅταν ὁ κυβερνήτης τῆς πόλης πρόσφερε στὸν τσάρο ψωμὶ καὶ ἁλάτι σ’ ἕναν δίσκο, ὁ τσάρος ἔσπρωξε μακριά τὸν δίσκο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πέσουν καταγῆς τὸ ψωμὶ καὶ τὸ ἁλάτι. Τότε ἐμφανίστηκε μπροστά του ὁ ὅσιος Νικόλαος: ντυμένος μὲ ποδήρη χιτώνα, δεμένο μὲ σκοινὶ στὴ μέση, χοροπηδοῦσε γύρω του μ’ ἕνα μπαστούνι, σὰν παιδί. Τοῦ φώναζε: «Ἰβάνουσκα, Ἰβάνουσκα, φάε ψωμὶ κι ἁλάτι καὶ μὴν τρῶς ἀνθρώπινο αἷμα». Οἱ στρατιῶτες ἔτρεξαν νὰ τὸν πιάσουν, ὅμως ἐκεῖνος τοὺς ξεγλίστρησε καὶ κρύφτηκε.

Ὁ τσάρος ζήτησε νὰ μάθει γιὰ τὸν μακάριο Νικόλαο –ποιὸς ἦταν καὶ τί ἦταν– καὶ τὸν ἐπισκέφθηκε στo φτωχικό του. Ἦταν τότε ἡ πρώτη ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ Νικόλαος, μόλις πληροφορήθηκε ὅτι ἐρχόταν ὁ τσάρος γιὰ νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ, φρόντισε νὰ ἐξασφαλίσει ἕνα κομμάτι ὠμὸ κρέας. 

Ὅταν, λοιπὸν, κατέφθασε ὁ Ἰβὰν ὁ Τρομερός, ὁ ὅσιος ἔβαλε μετάνοια καὶ τοῦ πρόσφερε τὸ κρέας λέγοντας: «Φάε, Ἰβάνουσκα, φάε!». Ὀργισμένος, ὁ τσάρος τοῦ ἀπάντησε «Εἶμαι χριστιανὸς καὶ δὲν τρώω κρέας τὴ Σαρακοστὴ, γιατὶ νηστεύω!». 

 

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μονομιᾶς τὸν ἀποστόμωσε: «Κάνεις πολὺ χειρότερα· τρέφεσαι μὲ σάρκα καὶ αἷμα ἀνθρώπων, ξεχνώντας ὄχι μόνον τὴ Σαρακοστή ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν Θεό!». Τὸ μάθημα αὐτὸ μπῆκε βαθιὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ τσάρου Ἰβὰν· ντροπιασμένος ἔφυγε ἀμέσως ἀπ’ τὸ Πσκώφ, ὅπου ἀρχικῶς εἶχε ἔλθει μὲ τὴν πρόθεση νὰ κατασφαγιάσει τὸν πληθυσμό.

 

 Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

 

Πηγή: agiazoni.gr

Τί μᾶς κάνει ἀκάθαρτους - Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας

 

«Οὐδὲν ἐστίν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὁ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενα ἐστὶ τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον» (Μρ. 7, 15).

Αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν θέλουν νὰ νηστεύουν, τὰ ἑρμηνεύουν μὲ τὸν δικό τους τρόπο. Λένε πὼς δὲν ὑπάρχουν φαγητὰ ἀκάθαρτα, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν νηστεύουν. Εἶναι σωστὸ αὐτὸ ποὺ λένε;

Ὄχι, καθόλου δὲν εἶναι σωστό. Λέγοντας αὐτὸ, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία δὲν ἐννοεῖ ὅτι ὑπάρχουν φαγητὰ ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἀκάθαρτο, ὅτι ὑπάρχουν τρόφιμα ἀκάθαρτα. Τίποτα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ δημιούργησε ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἀκάθαρτο, ὅλα εἶναι καθαρὰ καὶ «καλὰ λίαν», ἂν τὰ δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση, καὶ κανένα φαγητὸ ποὺ μπαίνει στὸ στόμα μας δὲν μᾶς κάνει ἀκάθαρτους, διότι τίποτα ποὺ μπαίνει στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ἔξω δὲν μπορεῖ νὰ τὸν κάνει ἀκάθαρτο.

Ποιὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ μπαίνουν μέσα μας;

Εἶναι οἱ ἐπιδράσεις ποὺ δεχόμαστε ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἂν οἱ ἄνθρωποι μᾶς βρίζουν, μᾶς προσβάλλουν, μᾶς ταπεινώνουν, αὐτὸ δὲν μᾶς κάνει ἀκάθαρτους. Ἂς τοὺς ἀφήσουμε νὰ μᾶς βρίζουν, νὰ μᾶς κακολογοῦν καὶ νὰ μᾶς συκοφαντοῦν, δὲν πρέπει αὐτὸ νὰ μᾶς ἐνοχλεῖ καὶ νὰ μᾶς κάνει ἀκάθαρτους. Μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους ἐκεῖνα, ποὺ βγαίνουν ἀπὸ μέσα μας.

Ποιὰ εἶναι αὐτὰ, ποὺ βγαίνουν ἀπὸ μέσα μας;

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα εἶναι τὰ λόγια μας. Ἂν τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι ἄσχημα, ἂν τὸ στόμα μας, μὲ τὸ ὁποῖο λαμβάνουμε τὸ ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀνοίγει γιὰ νὰ λέμε διάφορες βρισιὲς καὶ αἰσχρολογίες, αὐτό μᾶς κάνει ἀκάθαρτους. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ βρίζει, τὸν ἑαυτὸ του βρίζει, καὶ αὐτὸς ποὺ συκοφαντεῖ τὸν πλησίον του, τὸν ἑαυτὸ του συκοφαντεῖ καὶ φανερώνει μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο τὴν ρυπαρότητα καὶ τὴν ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς του. Αὐτὸς ποὺ βρίζει, μιαίνει τὸν ἑαυτό του καὶ ὄχι ἐκεῖνον ποὺ βρίζει.

Μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους, ὅλα ἐκεῖνα ποὺ βγαίνουν ἀπὸ μέσα μας. Καὶ ἀπὸ μέσα μας βγαίνουν, ὄχι μόνο τὰ λόγια ἀλλὰ καὶ οἱ πράξεις καὶ γενικὰ ὅλη ἡ συμπεριφορά μας. Τὰ λόγια, τὰ ἔργα, ἀκόμα τὸ βλέμμα μας φανερώνουν τὴν κατάσταση ποὺ βρίσκεται ἡ ψυχή μας. Ἂν τὰ λόγια μας εἶναι γεμάτα κακίες καὶ συκοφαντίες, ἂν τὰ ἔργα μας δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ ὅλη ἡ συμπεριφορά μας δείχνει τὴν κακία, τὴν ὑπερηφάνεια, τὴ μεγαλομανία καὶ τὴν τάση νὰ προβάλλουμε τὸν ἑαυτό μας, αὐτό μᾶς κάνει ἀκάθαρτους.

Γινόμαστε ἀκάθαρτοι, ὅταν ἡ ζωή μας μοιάζει μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ ἅγιος προφήτης Δαβὶδ λέει στὸν 72ο ψαλμό του: «Διὰ τοῦτο ἐκράτησεν αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία, περιεβάλοντο ἀδικίαν καὶ ἀσέβειαν ἑαυτῶν, ἐξελεύσεται ὡς ἐκ στέατος ἡ ἀδικία αὐτῶν, διῆλθον εἰς διάθεσιν καρδίας· διενοήθησαν καὶ ἐλάλησαν ἐν πονηρίᾳ, ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος ἐλάλησαν· ἔθεντο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτῶν καὶ ἡ γλώσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς» (Ψαλ. 72, 6-9)

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ἡ γλῶσσα τους εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ σαρώνει τὴν γῆ. Ἂν λοιπὸν εἴμαστε σὰν τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ περιγράφει στὸν ψαλμὸ του ὁ προφήτης Δαβίδ, ἂν ἡ γλώσσα μας σαρώνει τὴν γῆ, ἂν οἱ πράξεις μας φανερώνουν τὴν ὑπερηφάνεια, τὴν ἔπαρση καὶ τὴν ἀναισθησία, ἂν ὁ νοῦς μας δὲν εἶναι συγκεντρωμένος καὶ γυρίζει παντοῦ, ἂν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοὺς εἰρωνευόμαστε, τοὺς συκοφαντοῦμε καὶ τοὺς κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀκάθαρτους.

Οἱ πράξεις μας αὐτὲς ποὺ βγαίνουν ἀπὸ μέσα μας, ὄχι μόνο ἀπὸ τὸ στόμα μας βγαίνουν ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας, ἀπὸ τὸ πνεῦμα μας καὶ ἀποκαλύπτουν στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὴν πνευματική μας ὑπόσταση. Τὴν ἀκαθαρσία τοῦ πνεύματός μας τὴν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Αὐτή μᾶς κάνει ἀκάθαρτους. Οἱ ἄνθρωποι μᾶς βλέπουν μέσα στὸ θολὸ φῶς, μέσα στὸ σκοτεινὸ φῶς τῆς ψυχῆς μας. Αὐτὸ τὸ σκοτεινὸ φῶς μᾶς μιαίνει.

Ἀντίθετα, πρέπει νὰ ζοῦμε καὶ νὰ ἐνεργοῦμε ἔτσι, ὥστε νὰ ἐκπέμπουμε τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, τὴν εὐωδία του καὶ ὄχι τὴν κακία, τὴν ὑπερηφάνεια, τὴν ἔπαρση, τὴν συκοφαντία, ποὺ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀκαθαρσία. Αὐτὸ νὰ θυμόμαστε. Τίποτα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ μπαίνουν μέσα μας ἀπὸ τὸ στόμα μας, δὲν μποροῦν νὰ μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους. Μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους, αὐτὰ ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα μας καὶ κάνουν φανερὸ στοὺς ἄλλους τὸ ἐσωτερικό μας εἶναι. Νὰ τὸ θυμάστε, νὰ εἶστε πράοι καὶ ταπεινοὶ, γιὰ νὰ ἐκχέεται ἀπὸ μέσα σας τὸ Φῶς καὶ ἡ εὐωδία τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

 

 Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας

 

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Λόγοι καὶ Ὁμιλίες”, τ. Β΄, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»

 

Πηγή ψηφ. κειμένου: agiazoni.gr & alopsis.gr

Ἡ φιλία μὲ τὴν ἁμαρτία εἶναι ἔχθρα μὲ τὸν Θεό - Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

 

Ὁ ἀγῶνας μας εἶναι ἐνάντια στοὺς ἐχθροὺς τῆς αἰωνιότητας καὶ τῆς ἀθανασίας μας. 

Αὐτοὶ εἶναι: οἱ ἁμαρτίες μας, τὰ πάθη μας, οἱ πόθοι μας, τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας  (Ἐφ. 6,12).

Κάθε ἀμαρτία κλέβει καὶ λίγη ἀπὸ τὴν αἰωνιότητά μας καὶ ἀπονεκρώνει τὴν ἀθανασία μας. 

Ἂς μὴ γελιόμαστε: ἡ φιλία μὲ τὴν ἁμαρτία εἶναι ἔχθρα μὲ τὸν Θεό, ἔχθρα μὲ τὸν Κύριο καὶ Χριστό. 

 

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Πηγή: Ἡμερομλόγιο τοῦ 2022 μὲ πνευματικὰ ἐφόδια γιὰ τοὺς ἔσχατους καιροὺς, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη» σελ.: 39. 

Ἡ ἰατρεία στὰ πάθη - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

 

 

 Ὁ ἔρωτας, ἡ μέθη, ἡ ζήλεια 

καὶ ὁ δαίμονας εἶναι ἴσα·

ὅποιον χτυπήσουν, 

θολώνουν τὸ μυαλό του. 

Τὸ λειώσιμο, ἡ προσευχή, 

τὰ δάκρυα, νὰ τὰ φάρμακα. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἰατρεία 

στὰ δικά μου πάθη.

 

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος 

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς γιὰ τὸν Παπισμό

 

«Εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ  Πάπα. Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως εἰς τήν ἁμαρτίαν εἶναι πάντοτε ἡ ἰδία: τό νά θέλῃ κανείς νά γίνῃ καλός διά τοῦ ἑαυτοῦ του· τό νά θέλῃ κανείς νά γίνῃ τέλειος διά τοῦ ἑαυτοῦ του· τό νά θέλῃ κανείς νά γίνῃ θεός διά τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἀλλά τοιουτοτρόπως ὁ ἄνθρωπος ἀσυναισθήτως ἐξισοῦται μέ τόν διάβολον. Διότι καί αὐτός ἤθελε νά γίνῃ Θεός διά τοῦ ἑαυτοῦ του, νά ἀντικαταστήσῃ τόν Θεόν μέ τόν ἑαυτόν του».

Ὅμως, κατά τήν Ἀληθινήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀπό τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ὑπάρχει εἰς τόν ἐπίγειον κόσμον μας ὡς θεανθρώπινον σῶμα, τό δόγμα περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλά παναίρεσις. Διότι καμμία αἵρεσις δέν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καί τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ παπισμός διά τοῦ δόγματος περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα ‒ ἀνθρώπου. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τό δόγμα αὐτό εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Τό δόγμα αὐτό εἶναι, φεῦ! ἡ πλέον φρικτή ἐξορία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν γῆν· νέα προδοσία τοῦ Χριστοῦ· νέα σταύρωσις τοῦ Κυρίου, μόνον οὐχί ἐπί τοῦ ξυλίνου, ἀλλ᾿ ἐπί τοῦ χρυσοῦ σταυροῦ τοῦ παπικοῦ οὑμανισμοῦ.

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Παπισμόν. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις.

 

 Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

 

Πηγή:  enromiosini.gr

Ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ σπίτι μας - Ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ

 Ἀπομαγνητοφώνηση ἀπὸ τὶς 2:07:48΄΄ 

 

«Ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ σπίτι μας. Εἶναι ἡ πνευματική μας κατοικία. Ἐκεῖ ποὺ γίνονται τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ κοινωνοῦμε μὲ τὸν Πανάγιον Θεὸν διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων. Εἶναι ὁ ἱερὸς καὶ ἀμόλυντος καὶ ἅγιος χῶρος. Γι’ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν καὶ ἔχουν ἀνατροφὴ ἀπὸ τὰ μικρά τους χρόνια καὶ ἐκτιμοῦν τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, ἀντιλαμβάνεστε πόση εἶναι ἡ στέρησις ὅταν κλείνουν οἱ ναοὶ τοῦ Θεοῦ, ὅταν μπαίνουν φραγμοί καὶ ὅταν καλούμεθα ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἐπίτροποι νὰ κάνουμε τὰ αστυνομικὰ ὅργανα καὶ νὰ ἀποκλείουμε ἔξω ἀπὸ τὸν ναὸ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποίοι θέλουν νὰ μποῦν στὸ σπίτι τους τὸ πνευματικό, στὸ πνευματικὸ ἰατρεῖο, στὸ θεραπευτήριο, θέλουν νὰ βρίσκονται ἐδῶ ποὺ ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, θέλουν νὰ τρέφονται πνευματικά. 

Εἶναι μεγάλο αὐτὸ τὸ κακό τὸ ὁποῖον γίνεται, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καὶ τὸ λέω αὐτὸ μὲ πόνο γιατὶ αὐτὲς τὶς μέρες γίνονται πράγματα τὰ ὁποῖα μᾶς λυποῦν βαθύτατα. Καὶ γίνονται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν ἔχουν ζήσει ἴσως σὲ τέτοια ἅγια περιβάλλοντα μέσα στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν συχνὴ Θεία Λειτουργία, μὲ τὴ συμμετοχή στὰ ἅγια Μυστήρια καὶ δὲν καταλαβαίνουν τὶ σημαίνει νὰ τὰ στερήσουμε αὐτὰ ἀπὸ τόν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πολὺ φοβερὸ πράγμα αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, ἡ Διαρκῆς, ποὺ συνῆλθε, μίλησε μὲ τὴν Ἐγκύκλιο ποὺ κυκλοφόρησε, ἄφησε αὐτὴν τὴν ἐλευθερία στοὺς πιστοὺς στὰ θέματα αὐτά: νὰ ἐπιλέξουν ἐλεύθερα καὶ ὅχι καταναγκαστικὰ καὶ ὁ πρῶτος ἄρχων τῆς χώρας μας πῆρε αὐτὸ τὸ κείμενο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τὸ ὁποῖον δὲ λέει αὐτὰ τὰ πράγματα, καὶ, ὑποχρεωτικά πιά, λέει νὰ ὑπάρχει ὁ φραγμὸς στὴν εἴσοδο τῶν πιστῶν μὲ τέστ καὶ μέ τόσα ἄλλα πράγματα.

Αὐτὰ δὲ γίνονταν ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Αὐτὰ ἀντίκεινται στὴν παράδοση, τὴν εἴκοσι αἰώνων παράδοση τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν ἔγινε καὶ μὲ καθεστώτα ὁλοκληρωτικά. Καὶ μὲ κατακτητές, ποτὲ δὲ συνέβησαν αὐτὰ τὰ ὁποῖα γίνονται τώρα. Καὶ αὐτὰ βέβαια εἶναι πολύ λυπηρά. Εἶναι αὐτὰ τὰ ὁποῖα δημιουργοῦν προβλήματα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ εἶναι ἐλεύθερος. Δὲν χρειάζεται καμμία ἀστυνόμευση μέσα στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ θὰ εἰσέρχεται ἄνετα. Ἂν, ὁ Θεὸς φυλάξοι, προσβληθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένεια αὐτή, ἂς λάβει τὰ μέτρα του καὶ ἂς περιοριστεῖ στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ μπορέσει ἔτσι μὲ τὶς ὁδηγίες τῶν ἰατρῶν νὰ ξεπεράσει αὐτὴ τὴν νόσο τοῦ κορωνοΐου. Ἂν, ὅμως, δὲν ὑπάρχει τέτοιο θέμα γιατὶ νὰ στερεῖται ὁ ἄνθρωπος άπὸ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς χαρίζει καὶ δωρίζει σ᾿ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους;

Εἶναι πολύ λυπηρὸ ἀδελφοί καὶ συλλειτουργοί, ἀδελφοὶ ἀρχιερεὶς παρότι τὴ στάση αὐτὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τῆς Ἱεραρχίας νὰ ἐπιβάλλουν στανικῶς καὶ νὰ ἐπιβάλλουν ἐπιτίμια καὶ νὰ ὑποχρεώνουν τοὺς ἱερεῖς στὸν ἐμβολιασμὸ καὶ σὲ ἄλλες ἐνέργειες καὶ αὐτὰ τὰ ὁποῖα βεβαίως συνιστοῦν κατὰ τοὺς νομικοὺς κατάχρηση ἐξουσίας. Δὲν πρέπει αὐτὰ τὰ πράγματα νὰ γίνονται στοὺς ἱερούς μας χώρους.  

Ὁ Χριστὸς καλεῖ ἐλεύθερα τοὺς πιστούς: «ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν» καὶ εἶπε στὸν τυφλό: «θέλεις ὑγιῆς γενέσθε;», στὸν παράλυτο καὶ πάντοτε εἶναι ἡ συγκατάθεσις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἐλευθέρα συγκατάθεσις γιατὶ σὲ τέτοια θέματα καὶ τὸ Σύνταγμα τῆς Πολιτείας μας κατοχυρώνει συνταγματικὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου στὸ τί θὰ κάνει στὸ σῶμα του, θὰ φροντίσει γιὰ τὴν ὑγεία του, γιὰ τὴν οἱκογένειά του, καὶ ἐπομένως ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ γίνονται καὶ κατὰ τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ κατὰ τὸν Νόμον κατὰ τὸ Σύνταγμα καὶ ἔτσι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον διασφαλίζονται οἱ πνευματικὲς ἐλευθερίες τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔτσι γίνεται αὐτὸ ποὺ πρέπει καὶ δὲν πρέπει μὲ καταναγκασμό νὰ ὑποχρεώνονται οἱ ἄνθρωποι νὰ κάνουν πράγματα τὰ ὁποῖα ὁ συνταγματικὸς νομοθέτης τὰ καθορίζει καλῶς.

Ἔχουμε, ἐδῶ, ἕναν κορυφαῖο συνταγματολόγο συμπολίτη μας, τὸν. κ. Κασσιμάτη, ὁ ὁποῖος ἔχει πεῖ κατ᾿ ἐπανάληψιν αὐτὰ τὰ πράγματα καὶ ἔτσι μὲ τὸν τρόπον αὐτόν, δὲν πρέπει αὐτὰ νὰ παραβιάζονται τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, γιατὶ τόσα ἄλλα πράγματα θὰ προκύπτουν μετὰ τὴν βία καὶ μετὰ τὴν καταπίεση.

Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν, καθῶς σκεφτόμεθα καὶ ἀναλογιζόμαστε τὶ εἶναι ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ ζωή μας, θὰ πρέπει αὐτὸ νὰ ἐκτιμηθεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν γνωρίζουν καὶ κάνουν ἐνέργειες οἱ ὁποῖες τραυματίζουν τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ τὸ ξέρουν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνεται, γιατὶ αυτὸ εἶναι εἰς βάρος τῆς ψυχικῆς ἡρεμίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ πρέπει στὴ ζωή μας νὰ ἀγωνιζόμαστε πάντοτε σύμφωνα μὲ τὸ πανάγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἂς κοιτάξουμε, ἀδελφοί μου, τί γίνεται καὶ στὶς ἄλλες χῶρες, ποὺ καὶ ἐκεῖ ὑπάρχει Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Δὲν γίνεται τίποτε ἀπ᾿ αύτὰ τὰ ὁποῖα ἐδῶ στὴν Ὀρθόδοξη αὐτὴ χώρα ποὺ εἶναι ἡ κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ὄρθοδοξίας, θὰ λέγαμε, γίνονται πράγματα τὰ ὁποῖα ἀπάδουν στὴν εὐπρέπεια ἀλλὰ καὶ στὸ σωστό, στὴ σωστή πορεία τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἔχουμε ὥς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες πολίτες.

Εὔχομαι ἡ Παναγία μας, ἡ χάρη τῆς Παναγίας μας, νὰ μᾶς σκεπάζει, νὰ μᾶς εἰρηνεύει καὶ νὰ μᾶς φωτίζει μὲ τὶς πρεσβεῖες της στὸν Υἱόν της καὶ Θεόν, οὕτως ὧστε αὐτὴ τὴν ἐλευθερία τὴν ἐν Χριστῷ καὶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐλευθερία, νὰ τὴν ἔχουμε μέσα μας καὶ ἔτσι νὰ πορευόμεθα στοὺς δύσκολους καιροὺς μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀγάπη στὸν Θεὸν καὶ τὴν ἀνάθεση τῆς ζωῆς μας εἰς στὸν Κύριον.

«Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μετὰ πάντων ἡμῶν.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεὸς ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. 

Ἡ Ἁγία Τριάς διαφυλάξει πάντας ἡμᾶς». 

Ἀμήν. 

 

Ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ 

 https://www.youtube.com/watch?v=Z9PdIbWgXXg&t=8187s

 

Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος

 

Ἀποκάλυψις Ἰωάννου

Κεφάλαιο ιγ΄

 1 Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. 

2 καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκτου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην· 

3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου. 

4 καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· Τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ' αὐτοῦ; 

5 καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο. 

6 καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας. 

7 καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος. 

8 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 

9 Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω. 

10 εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων. 

11 Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων. 

12 καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ. 

13 καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. 

14 καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε. 

15 καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι. 

 16 καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, 

 17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 

18 Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς'.

 

Ἅγιος Ἀπόστολος & Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος 

Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 1010-1013 & myriobiblos.gr 

Ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ γιὰ τοὺς Ἁγίους καὶ τὸν ἐρχομό τοῦ Πάπα Φραγκίσκου

 

Ἐν Κυθήροις τῇ 11ῃ Νοεμβρίου 2021

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ (ὑπ’ ἀριθ. 203/2021)

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ ́ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ἐπειδή καιρός μετανοίας ὁ τῆς ζωῆς ἐστι καιρός, αὐτό τοῦτο τό ζῆν ἔτι τόν ἡμαρτηκότα, τῷ βουλομένῳ ἐπιστρέφειν πρός Θεόν, ἐγγυᾶται τήν παρ’ Aὐτοῦ
ὑποδοχήν» (Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Φ.Τ.Ι.Ν. Δ’ 96)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χάριτι Θεοῦ ἐφθάσαμεν εἰς τά πρόθυρα τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων. Ἀπό αὔριον ἄρχεται ἡ ἱερά περίοδος τῆς νηστείας διά τήν πανεύσημον ἑορτήν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, τῆς Μητροπόλεως ὅλων τῶν ἁγίων ἑορτῶν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ τιμώμενοι σήμερον τρεῖς Ἅγιοι : ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος ἕνας ἐκ τῶν Δώδεκα Μαθητῶν καί Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος μέ τήν ἁγίαν των μορφήν καί τό φωτεινόν ὑπόδειγμά των μᾶς εἰσάγουν εἰς τό ἱερόν αὐτό καί κατανυκτικόν 40νθήμερον στάδιον μετανοίας διά τῶν ἁγίων καί θεοπειθῶν εὐχῶν των.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Φίλιππος ἀπό τήν Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας, ἀφοῦ ἐδέχθη ἀπό τόν Κύριον τήν Ἀποστολικήν κλῆσιν μέ τό «ἀκολούθει μοι», εὑρίσκει τόν Ναθαναήλ καί τοῦ λέγει : «ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καί οἱ Προφῆται, εὑρήκαμεν,Ἰησοῦν τόν υἱόν τοῦ Ἰωσήφ τόν ἀπό Ναζαρέτ». Καί ἀπαντῶν εἰς τήν ἀπορίαν τοῦ Ναθαναήλ ̇ «ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι;» τοῦ εἶπε «ἔρχου καί ἴδε». Αὐτό το προσκλητήριο ἀπευθύνει εἰς τόν καθένα ἀπό ἡμᾶς ὁ Ἅγιος Φίλιππος ̇ «ἔρχου καί ἴδε».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁ Παλαμᾶς, (14ος αἰών) υπῆρξε ὁ θεμελιωτής τοῦ θεολογικοῦ ἡσυχασμοῦ, ἡ μεγαλυτέρα θεολογική προσωπικότης τῆς ὑστεροβυζαντικῆς περιόδου. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τῆς βασιλείας Ἀνδρονίκου Β’ τοῦ Παλαιολόγου καί ἀνετράφη κατά τά πρῶτα ἔτη του εἰς τά ἀνάκτορα τοῦ Αὐτοκράτορος αὐτοῦ, μετά τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ εὐσεβεστάτου πατρός του Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος ἦτο συγκλητικός. Κατ’ αὐτόν τόν καιρόν, ἔλαβε καί τήν ἐγκύκλιον μόρφωσιν καί τήν φιλοσοφικήν παιδείαν εἰς τήν γενέτειράν του τήν Κωνσταντινούπολιν.

Ὅμως, ἀφοῦ περιφρόνησε τά ὑψηλά ἀξιώματα, διά τά ὁποῖα τόν προήλειφαν οἱ ἀγαπῶντες αὐτόν, καί, ἀφοῦ ἄφησε ὅλον τόν κόσμον καί τά ἐν τῷ κόσμῳ καίἀπεδήμησε ἀπό τήν πατρίδα του πρός τό Ἁγιώνυμον Ὄρος τοῦ Ἄθω, ἀκολουθεῖ τόν Mοναχικόν βίον. Ὡς Μοναχός ὑποβάλλεται εἰς μεγάλους ἀσκητικούς κόπους καί «μόνος μόνῳ Θεῷ» διάγων, μέ ἄκραν ἡσυχίαν, κατέστη «θεοειδέστατον ἔσοπτρον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καί ἀνῆλθε εἰς τό «ἀκρότατον τῆς πράξεως καί τῆς θεωρίας», περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλον. Καί, ἀφοῦ κατηυγάζετο τήν διάνοιαν μέ τάς θεοπτικάς ἐλλάμψεις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀφήνει «σοφώτατα καί θεολογικώτατα συγγράμματα», ὡς ἄλλην στήλην Ὀρθοδοξίας, εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ.

Καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος, ἀφοῦ κατά τήν νεανικήν του ἡλικίαν μετανάστευσε εἰς τήν Ρόδον πρός ἀναζήτησιν βιοποριστικῆς ἐργασίας καί προσελήφθη εἰς τό ἀρχοντικό τοῦ Χασάν πασᾶ τῆς Ρόδου, ἐξομώτησε καί ἐτούρκευσε. Ἐρχόμενος δέ ὡς Τοῦρκος ἀξιωματοῦχος εἰς τήν Ὕδρα διά νά ἐπισκεφθῇ τήν μητέρα του Μαρίνα καί τούς συγγενεῖς του, καί ἀντιμετωπίζων τήν ψυχράν καί ἀποκαρδιωτικήν στάσιν τῶν συμπατριωτῶν του Ὑδραίων, ἀκόμη δέ καί τῆς ἀναδόχου του καί αὐτῆς τῆς μητέρας του, ἀνεχώρησε κατάθλιπτος ἀπό τήν γενέτειράν του καί ἐπέστρεψε εἰς τήν Ρόδον. Ἀπαρηγόρητος ἀπό τήν ἀδυσώπητον συμπεριφοράν τῶν οἰκείων καί τῶν συμπατριωτῶν του ἐν γένει, κατέφυγε εἰς τό ἀσκητήριον ἑνός ἁγίου Γέροντος τῆς Ρόδου. Καί, ἀφοῦ ἐξωμολογήθη τήν βαρειά ἁμαρτία τῆς ἀλλαξοπιστίας του, ὁ Γέροντας τοῦ συνέστησε νά φύγῃ ἀπό τήν Ρόδον καί νά μεταβῇ εἰς τήν Κριμαίαν τῆς Ρωσίας, εἰς τήν Ὀρθόδοξον αὐτήν χώραν.

Πράγματι, ἀνεχώρησε ἀπό τήν Ρόδον καί μετέβη εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν, ὅπου ἐπεσκέφθη τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Γρηγόριον τόν Ε’. Ὁ μαρτυρικός αὐτός Πατριάρχης τόν συνεβούλευσε νά ἐγκαταβιώσῃ εἰς τό Ἅγιον Ὄρος καί ἐκεῖ μέ τήν ἰσόβιον ἄσκησίν του νά ἐξιλεώσῃ τό θεῖον καί νά συγχωρηθῇ τό βαρύτατο ἁμάρτημα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ του. Ἔφθασε εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας τῆς Πορταΐτισσας  τῶν Ἰβήρων καί ἐκεῖ παρέμεινε ἐπί ἕνα διάστημα προσευχόμενος, ἀσκούμενος καί μετανοῶν διά τήν βαρύτατη προδοσία του. Ὅμως, ἐπειδή δέν ἀνεπαύετο πλήρως μέ τήν ἰσόβιον παραμονήν του ἐν μετανοίᾳ εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά εἶχε τόν πόθον νά μαρτυρήσῃ διά τόν Χριστόν εἰς τόν τόπον, ὅπου ἐπρόδωσε τήν πίστιν του, μετέβη μέ τήν εὐχήν καί συγκατάθεσιν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου εἰς Ρόδον καί ἐνώπιον τοῦ πασᾶ ὡμολόγησε τόν Χριστόν καί τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν Πίστιν. Καί ἀφοῦ ἐφυλακίσθη ἐπί πεντάμηνον περίπου καί ὑπέμεινε φρικτά βασανιστήρια ἐτελειώθη μέ ἀπαγχονισμόν τήν 14ην Νοεμβρίου τοῦ 1800.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Οἱ τρεῖς προμνημονευθέντες καί ἑορταζόμενοι σήμερον Ἅγιοι μᾶς δίδουν εὐκρινῶς τά μηνύματά των. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Φίλιππος δίδει τήν ὁμολογίαν ὅτι εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν εἰς τό πρόσωπον τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ ἀδιαμφισβήτητος καί σῴζουσα ἀλήθεια διά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Καί τό προσκλητήριο «ἔρχου καί ἴδε» ἀπευθύνεται εἰς τούς πνευματικούς θαλασσοπόρους, εἰς ὅσους δέν ἔχουν ἀκόμη ἀποκτήσει τήν βεβαιοπιστίαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος καί Θεός ἡμῶν, «ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων», ὁ Θεῖος Λυτρωτής καί Σωτήρ ἡμῶν.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, εἶναι ὁἐμπειρικός Θεολόγος τῆς θεωρίας τοῦ ἀκτίστου Θείου Φωτός καί τῆς μετοχῆς τῶν «ἐν θεωρίᾳ διαβεβηκότων» καί «θεουμένων» εἰς τάς ἀκτίστους θείας ἐνεργείας, ὁ μύστης καί ἀπλανής διδάσκαλος τῆς νοερᾶς καί καρδιακῆς προσευχῆς, ἡ ψυχή καί ὁ βασικός μοχλός τοῦ ἡσυχαστικοῦ κινήματος. Ὑπῆρξε ὁ πολέμιος τῶν αἱρέσεων καί ὁ διακριθείς εἰς τόν κατά τοῦ αἱρεσιάρχου Καλαβροῦ Μοναχοῦ Βαρλαάμ ἀγῶνα τῶν Ὀρθοδόξων, διακηρύξας ὅτι τούς Ὀρθοδόξους χωρίζουν ἀπό τούς Λατίνους οὐσιώδεις διαφοραί καί ὄχι ἀσήμαντα πράγματα ἤ ὀνόματα. Τάς θεολογικάς ἀντιθέσεις καί διαφοράς ἐνέτεινε ἀργότερον ἡ διαφωνία Ὀρθοδόξων καί Λατίνων (Παπικῶν) περί τήν ἀσκητικήν μέθοδον. Τότε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος
Παλαμᾶς, ἐκπροσωπῶν τούς ἡσυχαστάς, μετέβη εἰς Θεσσαλονίκην καί Κωνσταντινούπολιν διά τήν ὑποστήριξιν τῶν νηπτικῶν θέσεών του, αἱ ὁποῖαι ἐπεκυρώθησαν ὑπό τῆς διπλῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1341.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης, λοιπόν, προβάλλει σήμερον εἰς τούς χαλεπούς καιρούς μας ὡς κυματοθραύστης ἔναντι τῶν παντοειδῶν αἱρέσεων καί μάλιστα τοῦ ἀκράτου Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος φρυαττόμενος, ἐντός τοῦ κλίματος τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξης πραγμάτων», στοχεύει εἰς τό νά ἰσοπεδώσῃ τά πάντα (Ἱερούς Κανόνας, Ἱερά Δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ἱεράν Παράδοσιν) καί νά ἐκβάλῃ τά πιστεύματα του εἰς τόν «ποταμόν» τῆς Παγκοσμιοποιήσεως καί τῆς Πανθρησκείας.

Εἰς τόν προσκεκλημένον ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας ὡς ἀρχηγόν τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ καί ἐρχόμενον εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Πατρίδα μας Πάπαν τῆς Ρώμης, ἐπιθυμοῦντα νά βηματίσῃ εἰς τά βήματα τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, ταπεινῶς φρονῶ ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς θά ἔκαμνε τήν σύστασιν ἀντί τῶν ἐντυπωσιακῶν κινήσεων νά μυηθῇ εἰς τήν Θεολογίαν, Χριστολογίαν και Ἐκκλησιολογίαν τοῦ Θείου Παύλου καί οὕτω πως νά ἐπιστρέψῃ ἐν μετανοίᾳ εἰς την πρό τῆς ἀποσχίσεως τῶν Φραγκολατίνων, κατά τό 1054, ἀκαινοτόμητον παράδοσίν των.

Καί εἰς τόν Παναγ. Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.Βαρθολομαῖον, συμπληρώσαντα τό 30όν ἔτος τῆς Πατριαρχείας αὐτοῦ καί τιμώμενον ἐπί τούτῳ κατ’ αὐτάς ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, εὐχόμενος εὐσεβάστως καί προσηκόντως τά κρείττονα κατά Θεόν, θεωρῶ ὅτι ὁ Θεῖος Γρηγόριος θά ἐπανελάμβανε τήν λειτουργικήν αἴτησιν διά «τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…», δεδομένης τῆς ὑφισταμένης καί παρατεταμένης, δυστυχῶς, διαφωνίας καί διαστάσεως τῶν δύο τρίτων τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν διά τό ἀκανθῶδες Οὐκρανικόν ζήτημα, ἔτι δέ «ὑπέρ εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», ὑπό τάς θεολογικάς, κανονικάς και ἐκκλησιολογικάς προϋποθέσεις, ἀλλά καί θά ὑπεδείκνυε τήν ἀποφυγήν τῆς ἀντικανονικῆς διαθρησκειακῆς καί τῆς ἀπροϋποθέτου διαχριστιανικῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καί συμπροσευχῆς.

Καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος, ὁ ὁποῖος ὑπέπεσε εἰς τό βαρύτατο ὀλίσθημα τῆς ἀλλαξοπιστίας καί μετενόησε εἰλικρινῶς, θυσιασθείς ὡς ἐθελόθυτο θῦμα εἰς τόν βωμόν τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως, εὔχεται δι’ ἡμᾶς καί ὅλον τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα νά ὁμολογοῦμεν Χριστόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα καί νά μήν ἀφιστάμεθα ποτέ ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν καί ἀπό τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν.

Ἀδελφοί μου,

Οἱ τρεῖς αὐτοί Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας: ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Φίλιππος, ὁ ἍγιοςΓρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος μᾶςἐφοδιάζουν μέ τάς ἁγίας εὐχάς, ὑποθήκας καί πρεσβείας των διά τήν διεξαγωγήν τοῦπροκειμένου πνευματικοῦ ἀγῶνος.

Νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Πανάγαθος Κύριος καί Θεός μας νά εἴπωμεν βιωματικά μαζί μέ τόν Ἀπόστολον Φίλιππον «εὑρήκαμεν Ἰησοῦν τόν ἀπό Ναζαρέτ». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς διά τῶν θεοπειθῶν εὐχῶν του καί τῶν εὐχύμων διδαχῶν του ἄς μᾶς στερεώσῃ εἰς τήν Ἁγίαν καί Ὀρθόδοξον Πίστιν καί ἄς μᾶς ἐνδυναμώνῃ εἰς τόν ἀγῶνα κατά τῶν αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν οὕτως, ὥστε νά εἴμεθα ἀμετάθετοι καί ἀμετακίνητοι ἀπό τήν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν, τήν Μητέρα καί Τροφόν ἡμῶν. Καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος νά μᾶς ἱκανώσῃ ὥστε νά δίδωμεν τήν ὀρθόδοξον μαρτυρίαν «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ» καί νά ὑφιστάμεθα ἀγογγύστως τό ἰσόβιο μαρτύριο τῆς συνειδήσεως. Νά μή λυγίσωμεν εἰς τάς προκλήσεις τῶν δυσχειμέρων καιρῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἀποπνέουν σύγχυσιν, ταραχήν, ἀβεβαιότητα καί ἀνελευθερίαν, ἀλλά νά εὑρεθῶμεν Χάριτι Θεοῦ ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν Πίστιν, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν.

Εὐχόμενος, ὅθεν, εἰς ὅλους ὑμᾶς, τά ἐγγύς καί τά μακράν πνευματικά μου τέκνα, καί δή εἰς τούς θαλαττεύοντας ἀγαπητούς μας ναυτικούς, ἀλλά καί εἰς τούς προσφιλεῖς μας νέους, τήν μαθητιῶσα, σπουδάζουσα καί στρατευομένη νεολαία μας, εὐλογημένη, εἰρηνική καί καρποφόρα τήν Ἁγία Τεσσαρακοστή τῶν Χριστουγέννων, κάθε εὐλογίαν καί χαρίτωσιν, καθώς ἐπίσης καί ὅλα τά βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά, διατελῶ,

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν

Ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων Σεραφείμ

 

Πηγή: aktines.blogspot.com