Ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

 

 

 

Νὰ πιστεύεις ἀκλόνητα καὶ 

νὰ εἶσαι σίγουρος, 

πὼς ὅπου καὶ ἐὰν ἐμφανίζεσαι 

μὲ τὸν Σταυρό τοῦ Κυρίου, 

ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει ὅλη 

τὴν γύρω ἀτμόσφαιρα, 

καθῶς καὶ ἐκείνους 

ποὺ τὸν ἀσπάζονται. 

 

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

 

 

Θαυμαστά τὰ θαύματα τοῦ Τίμιου Σταυροῦ στοὺς Ἁγίους Ἰσιδώρους Λυκαβηττοῦ

 

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=-fKRdGY3y6I

Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ εἶναι μεγάλη ἀσφάλεια. - Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 

Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ εἶναι μεγάλη ἀσφάλεια. 

Δὲν ἀπαιτεῖ καμμιὰ δαπάνη καὶ 

γιατὶ τοῦτο εἶναι προσιτὸ καὶ στοὺς φτωχούς. 

Δὲν εἶναι κόπος οὔτε γιὰ τοὺς ἀρρώστους, 

ἐπειδὴ ἡ Χάρη εἶναι ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ 

εἶναι σημάδι τῶν πιστῶν καὶ 

φόβος γιὰ τοὺς δαίμονες. 

Διότι πάνω στὸ Σταυρό, 

κατανίκησε τοὺς δαίμονες, 

τοὺς διαπόμπευσε, 

ὁλοφάνερα τοὺς κατεξευτέλισε. 

Ὅταν, λοιπόν, δοῦν τὸ Σταυρό, 

ἔρχεται στὸ νοῦ τους ὁ Ἐσταυρωμένος. 

Φοβοῦνται Αὐτόν, ποὺ σύντριψε 

τὶς κεφαλές τοῦ νοητοῦ δράκοντα. 

 

Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων

 

 

Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

---

Πᾶσα μὲν ἡ ἀπὸ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττονα μεταβολὴ μεγίστην χαρὰν καὶ εὐφροσύνην τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων κατεργάζεται. Πέφυκε γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, τῶν κρειττόνων ὀρεγομένη, ἀεὶ σπεύδειν ἐπὶ τὴν τῶν βελτιόνων κατάληψιν. Οὕτω γοῦν ἡδεῖα τοῖς πλέουσιν ἡ ἐκ χειμῶνος εἰς εὐδίαν καὶ γαλήνην μετάβασις· ἡδεῖα δὲ καὶ τοῖς ὁδοιπόροις ἡ ἐκ καμάτου ἐπ᾿ ἀνάπαυσιν ἡσυχία· ἡδεῖα δὲ καὶ τοῖς λυπουμένοις ἡ ἐκ κατηφείας εἰς εὐφροσύνην μετάθεσις· ἡδυτέρα δὲ καὶ τοῖς νοσοῦσιν ἡ ἐξ ἀσθενίας εἰς ὑγίειαν καὶ εὐρωστίαν ἀνάληψις· ἡδεῖα δὲ καὶ τοῖς πολεμίοις ἡ ἀπὸ ἔχθρας εἰς φιλίαν καὶ εἰρήνην βεβαίωσις· ἡδυτέρα δὲ καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ σκότους καὶ τῆς νυκτὸς εἰς τὴν ἡμέραν μετάπτωσις. Καὶ πᾶσα πρᾶξις, ὡς ἔστιν εἰπεῖν, ἡδυτέραν ἔχει τὴν ἐργασίαν, ὅταν ὄφελος μετὰ τοῖς ποθοῦσιν αὐτὴν ἀπεργάζηται.

Οὕτω γοῦν ὁρῶμεν καὶ τὴν ὑπὸ Θεοῦ δεδομένην ἡμῖν ἀπόλαυσιν, τῇ μεταβολῇ τὴν εὐφροσύνην ἡμῖν παρεχομένην. Σῖτος μὲν γάρ ἐστιν οὕτως ἡδύς· εἰς δὲ τὴν γῆν μετὰ κόπου καταβαλλόμενος καὶ πολυπλασιαζόμενος, ἡδύτερος ἀναδείκνυται μετὰ πάσης χαρᾶς εἰς πλῆθος τροφῆς λαμβανόμενος. Εἷς μὲν γάρ ἐστι τῷ σπόρῳ κόκκος εἰς ἀδηλίαν ῥιπτόμενος. Οὕτω καὶ φύσις ἀμπέλου ἡδυτέραν ἡμῖν παρέχει τὴν ἀνάπαυσιν, τῇ μεταβολῇ τοῦ καρποῦ τὸ ποτὸν ἀπὸ τοῦ ξύλου προφερομένη. Ἕλικες μὲν γὰρ καὶ φύλλα δριμυτάτην καὶ στυπτικωτάτην ἔχουσι τὴν ἐνέργειαν, ὡς μηδὲ στόματι δυνατὸν πρὸς γεῦσιν ἐφάψασθαι· σταφυλὴ δὲ σὺν ἕλιξι καὶ φύλλοις ἐν ἑνὶ ξύλῳ συμφυομένη, τοιαύτην γλυκεῖαν ἔχει τὴν αἴσθησιν, ὡς γλυκαίνειν τῶν πικρῶν καὶ λυπηρῶν τὴν ἕξιν, τὸν ἴδιον καρπὸν εἰς εὐφροσύνην τῇ πόσει παρεχομένη. Οὕτω καὶ τῆς ἐλαίας τὸ πρέμνον ἀειθαλὲς μὲν ἔχει τὸ φύλλον, ἀεὶ δὲ νεάζον τὸ δένδρον· φέρεται δὲ κατὰ καιρὸν ὁ καρπός, οὐχ ὁμοίως τοῖς πᾶσιν ἀπὸ τοῦ ξύλου φαινόμενος, ἀλλ᾿ ἰδίαν τινὰ φύσιν ἐν ἑαυτῷ ἐπιδεικνύμενος. Ἄνθος μὲν γὰρ πρῶτον ὡς χοῦν λεπτότατόν ἐστι περιβαλλόμενος, ἐν μέσῳ δὲ τούτου αὐτός ἐστιν ὡς κέγχρος ἀναφυόμενος· καὶ βότρυϊ μὲν παρεοικὼς πλῆθος ἀναρίθμητον ἐπιδείκνυται, εἰς αὔξησιν δὲ προϊὼν, τοῦ πλήθους μὲν ὡς ἀνωφελοῦς ἀπαλλάττεται, καὶ πικρὸς μέν ἐστιν ἕως τέλους ἀπογευόμενος, ἄγευστος δὲ διὰ χειρῶν λαμβανόμενος· φύλαξ δὲ διὰ τούτου τῆς ἑαυτοῦ πιότητος γινόμενος, ἤδη τῆς πικρότητος τῇ μεταβολῇ τοσαύτην ἡδεῖαν παρέχει τὴν γεῦσιν, ὡς πάσης μὲν τρυφῆς ἄρτυμα παρεισφέρεσθαι, πάσης δὲ ἑστιάσεως κέρασμα πρὸς τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων γίνεσθαι. Καὶ οὕτω πᾶσα φύσις φυτῶν τε καὶ σπερμάτων τῇ μεταβολῇ τῶν καρπῶν τὴν εὐφροσύνην τοῖς πᾶσι παρέχουσιν.

Ἐπεὶ τοίνυν τῶν χαλεπωτέρων ἐπὶ τῇ τῶν βελτιόνων μεταβολῇ τοσαύτην χαρίζεται τὴν ἀπόλαυσιν, φέρε δὴ, μεταβάντες ἐπὶ τὰ τούτων τιμιώτερα; θεασώμεθα πόσων ἡμῖν ἀγαθῶν πρόξενος γέγονεν ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, διὰ τῆς αὐτοῦ ἐνεργείας τοσαύτην μεταβολὴν ἀγαθῶν κατεργασάμενος. Εἰ γὰρ καὶ λυπηρὸς καὶ στυγνὸς ὁ τοῦ Κυρίου σταυρὸς ἀκουόμενος, ἀλλὰ χαρᾶς πλήρης καὶ φαιδρότητος ἔμπλεος, οὐ πάθους, ἀλλ᾿ ἀπαθείας αἴτιος γενόμενος. Εἰ δὲ καὶ σκάνδαλόν ἐστιν Ἰουδαίοις ὀνομαζόμενος, μωρία δὲ καὶ τοῖς ἔθνεσι κηρυττόμενος, ἀλλ᾿ ἡμῖν τοῖς πιστεύουσι σωτηρία μνημονευόμενος. Εἰ γὰρ καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ σταυροῦ ἀναγινωσκομένου, καὶ πάθους διὰ σταυροῦ μνημονευομένου, λαὸς ὁ σταυρῷ πιστεύων ἀγανακτεῖ ἐλεεινὴν φωνὴν καὶ γογγυσμὸν ἀφιέμενος, οὐ διὰ τὸν σταυρόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς σταυρώσαντας καὶ ἀπιστήσαντας. Σταυρὸς γὰρ σωτηρία τῆς Ἐκκλησίας, σταυρὸς τὸ καύχημα τῶν εἰς αὐτὸν ἠλπικότων, σταυρὸς ὁ ἀπαλλάξας ἡμᾶς τῶν προλαβόντων κακῶν, καὶ ἀπαρχὴ τῶν ἐπιγενομένων ἡμῖν ἀγαθῶν, σταυρὸς ἡ πρὸς Θεὸν ἐχθρῶν καταλλαγὴ, καὶ ἐπὶ Χριστὸν ἁμαρτωλῶν ἐπιστροφή. Διὰ σταυροῦ γὰρ τῆς ἔχθρας ἐῤῥύσθημεν, καὶ διὰ σταυροῦ τῷ Θεῷ εἰς φιλίαν συνήφθημεν· διὰ σταυροῦ τῆς τοῦ διαβόλου τυραννίδος ἠλευθερώθημεν, καὶ διὰ σταυροῦ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἀπωλείας ἀπηλλάγημεν. Διὰ τοῦτο ὁ λαὸς πρότερον μὲν περὶ σταυροῦ ἀκούων ἐγόγγυζεν, αὖθις δὲ περὶ ἀναστάσεως ἀκούων τὸν γογγυσμὸν εἰς χαρὰν μετέβαλε, καθαρᾷ τῇ φωνῇ τὴν δόξαν προφερόμενος. Σταυρὸς τὴν ἀνθρωπείαν φύσιν εἰς ἀγγελικὴν μετέβαλε τάξιν, πάσης φθαρτῆς πράξεως ἀλλοτρίαν ἀποδείξας, καὶ τῆς ἀφθάρτου ζωῆς ἐνδιαιτᾶσθαι καταξιώσας. Οὐκ ἔτι γὰρ ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ θεοὺς προσηγόρευσε λέγων· Ἐγὼ εἶπα, Θεοί ἐστε, καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες. Οὐκ ἔτι δούλους, ἀλλὰ φίλους καὶ ἀδελφοὺς ὠνόμασεν, Ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, λέγων. Ὁρᾷς πόσην μεταβολὴν ὁ σταυρὸς κατειργάσατο; Ἵνα δὲ μάθῃς ἀκριβέστερον τὴν δύναμιν τοῦ σταυροῦ, κατανόησον τί πρὸ σταυροῦ, καὶ τί μετὰ σταυρόν, καὶ εὑρήσεις τοῦ σταυροῦ τὴν ἐνέργειαν. Πρὸ σταυροῦ Υἱὸς οὐκ ἦν γινωσκόμενος, σήμερον σταυροῦ κηρυττομένου Υἱὸς ὀνομάζεται, καὶ Πατὴρ δι᾿ Υἱοῦ γνωρίζεται· πρὸ σταυροῦ διάβολος προσεκυνεῖτο, νῦν σταυροῦ κηρυττομένου διάβολος πέπτωκε, καὶ δαίμονες φυγαδεύονται· πρὸ σταυροῦ πορνείαις καὶ ἀσελγείαις ἐσχολάζομεν, νῦν δὲ σταυροῦ κηρυττομένου οὐ μόνον πορνείας ἀπέστημεν, ἀλλὰ καὶ γάμων κατεφρονήσαμεν, παρθενίαν δὲ, ἣν οὐκ ᾔδειμεν, δεξάμενοι, ὡς ἰδίαν φυλάττομεν. Οὐκ ἦν σταυρὸς κηρυττόμενος, καὶ διάβολος τοὺς Ἰουδαίους κατὰ τοῦ Χριστοῦ συνήγαγε· σήμερον σταυρὸς κηρύσσεται, καὶ οἱ ἀπόστολοι Ἰουδαίους διὰ τῆς πίστεως προσάγουσιν. Οὐκ ἦν σταυρὸς κηρυττόμενος, καὶ ὑπὸ θανάτου κατειχόμεθα· νῦν σταυρὸς κηρύσσεται, καὶ ὡς μὴ ὄντος θανάτου κατεφρονήσαμεν· τὴν δὲ αἰώνιον ζωὴν ἐποθήσαμεν. Οὐκ ἦν σταυρὸς κηρυττόμενος, καὶ παραδείσου ἀλλότριοι ἦμεν· σταυροῦ δὲ φανέντος παραχρῆμα λῃστὴς παραδείσου ἠξιώθη. Ὢ μεγάλης δυνάμεως σταυροῦ, ὅσην μεταβολὴν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων κατειργάσατο! Ἀπὸ τοσούτου σκότους εἰς φῶς ἀπέραντον μετέστησεν, ἀπὸ θανάτου εἰς ζωὴν αἰώνιον ἀνεκαλέσατο, ἀπὸ φθορᾶς εἰς ἀφθαρσίαν ἀνεκαίνισεν. Οὐκ ἔτι γὰρ ὀφθαλμοὶ καρδίας ἀπὸ ἀγνοίας ὑπὸ τοῦ σκότους καλύπτονται, ἀλλὰ διὰ σταυροῦ τῷ φωτὶ τῆς γνώσεως καταυγάζονται· οὐκ ἔτι ὦτα κωφῶν ὑπὸ ἀπιστίας κέκλεισται· οἱ κωφοὶ γὰρ ἤκουσαν λόγον Κυρίου, καὶ οἱ τυφλοὶ ἀνέβλεψαν τοῦ ἰδεῖν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Ταῦτα τοῦ σταυροῦ τὰ κατορθώματα, ταῦτα ἡμῖν διὰ σταυροῦ τὰ δωρήματα. Τί γὰρ καλὸν ἡμῖν οὐκ ἀπὸ σταυροῦ δεδώρηται; τί δὲ ἀγαθὸν οὐ διὰ σταυροῦ ἡμῖν κατώρθωται; Διὰ σταυροῦ εὐσεβεῖν ἐδιδάχθημεν, καὶ τῆς θείας φύσεως τὴν δύναμιν ἐπέγνωμεν· διὰ σταυροῦ δικαιοσύνην Θεοῦ παιδευόμεθα, καὶ σωφροσύνης ἀρετὴν μεταδιώκομεν· διὰ σταυροῦ ἀλλήλους γνωρίζομεν, καὶ οἱ μακρὰν ὄντες Χριστῷ συνήφθημεν, καὶ τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἠξιώθημεν· διὰ σταυροῦ ἀγάπης τὴν δύναμιν ἔγνωμεν, καὶ ὑπὲρ ἀλλήλων ἀποθανεῖν οὐ παραιτούμεθα· διὰ σταυροῦ πάντων τῶν ἐν τῷ κόσμῳ καταπεφρονήκαμεν, καὶ ὡς οὐδὲν αὐτὰ εἶναι ἡγησάμεθα, τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ὀρεγόμενοι, καὶ τῶν ἀοράτων ὡς ὁρωμένων ἀντιποιούμενοι.

Σταυρὸς κηρύττεται, καὶ πίστις ἡ εἰς Θεὸν ὁμολογεῖται, καὶ ἀλήθεια εἰς ἅπασαν τὴν οἰκουμένην πολιτεύεται· σταυρὸς κηρύττεται, καὶ μάρτυρες ἀναδείκνυνται, καὶ ἡ εἰς Χριστὸν ὁμολογία κρατύνεται· σταυρὸς κηρύττεται, καὶ ἡ ἀνάστασις ἀναδείκνυται, καὶ ἡ ζωὴ πεφανέρωται, καὶ ἡ τῶν οὐρανῶν βασιλεία καταπιστεύεται, καὶ οἱ ἄπιστοι τῷ σταυρῷ πιστεύουσι, καὶ σωτηρίας τυγχάνουσιν οἱ τὸν σταυρὸν κατὰ τῆς ζωῆς ἐπινοήσαντες. Σταυρὸς τούτων ἁπάντων ἡμῖν πρόξενος γέγονε, καὶ διὰ σταυροῦ ᾄδειν ἐδιδάχθημεν. Τί τοίνυν σταυροῦ τιμιώτερον; τί δὲ τούτου ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς ὠφελιμώτερον; Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῶμεν σταυρὸν ὀνομάζοντες, ἀλλὰ μετὰ πάσης παῤῥησίας αὐτὸν ὁμολογήσωμεν, δι᾿ οὗ εἰς σωτηρίαν ἀνεκλήθημεν, καὶ εἰς αἰώνιον ζωὴν παραπεμπόμεθα. Ὁρᾷς πόσην ὁ σταυρὸς οὗτος οἰκονομίαν τῷ κόσμῳ κατειργάσατο; Μετέβαλεν αὐτοῦ τὰ ἄνομα πράγματα, καὶ ἠλλοίωσε τὰ ἄθεα δόγματα, οὐκ ἔτι νόμοις διαβολικοῖς ἐμπολιτεύεται, οὐ θεσμοῖς θανατικοῖς ἀναστρέφεται. Θεὸς γὰρ ἐπεδήμησε, καὶ τῆς οἰστρηλασίας τὰ πάθη ἐξέτεμε, τὰ ἴδια ἐνομοθέτησε, καὶ τὰ συμφέροντα καὶ ἐπωφελῆ ἐδογμάτισε· δόγματα σωφροσύνης ἐθέσπισε, καὶ τὴν ἡδυπάθειαν ἐξέκοψεν· ὅρους ἁγιωσύνης ἐνέθηκε, καὶ νόμον ἁγνείας ἥρμοσε, καὶ ἄνομον πορνείαν ἐκποδὼν ἐποίησε· τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐνομοθέτησε κανόνας, καὶ τὰς τῶν ἡδονῶν ἐπικρατείας ἀνέτρεψε· δόγματι θεϊκῷ τὰ τῶν ἐπιθυμιῶν ὄργανα κατέσπασε, καὶ πᾶσαν τὴν δι᾿ ἡδονῆς ἐντικτομένην ἁμαρτίαν ἐμείωσεν. Ἐπειδὴ γὰρ ἀρχὴ πορνείας, ἐπίνοια εἰδώλων, εὕρεσις δὲ αὐτῶν, φθορὰ ζωῆς, διὰ τοῦτο τὴν ῥίζαν τῆς ἀνομίας ἐξέκοψεν, ἵνα παύσῃ πάντα τὰ ῥεύματα τῆς ἀσεβείας. Καὶ κατήργησε μὲν τὰ μυσαρὰ σεβάσματα τῆς εἰδωλολατρείας, διέφθειρε δὲ τὰ τῶν ἀθεμίτων ἐπιτηδεύματα, ἠχρείωσε τὰ σχίσματα τῆς βακχικῆς παρανομίας, καὶ ἠμαύρωσε τὰ πλάσματα καὶ τὰ καλλωπίσματα τῆς ἀσεβείας· τὰ τῆς ἀπάτης ἐνέκοψεν ἀδικήματα, καὶ τὰ τῆς ἀπωλείας ἐνέφραξε ῥεύματα· ἐκαθάρισε τὰς ψυχὰς ἐκριζώσας τὰς ἀκάνθας τῆς ἀσεβείας, καὶ ἤνεγκεν ὡς κόκκον σίτου τὰ σπέρματα τῆς θεοσεβείας, ἵν᾿ ἀποδείξῃ τὰς ψυχὰς καρποφορούσας γεννήματα δικαιοσύνης· ἤνοιξε τοὺς καταῤῥάκτας τῆς πνευματικῆς σιτοδοσίας, καὶ ἐπλήρωσε τὰς λογικὰς ἀποθήκας τῶν θεϊκῶν γεννημάτων τῆς ἐπουρανίου σοφίας· ἐνεφόρησε τοὺς πιστεύοντας τῆς τοῦ Πνεύματος ἁγιαστίας, καὶ γέγονεν ἕκαστος δοχεῖον τῆς ἐνθέου ἁγιωσύνης, καὶ ποταμὸς τῆς θείας εὐπρεπείας. Τούτων ἡμῖν ἁπάντων ὁ σταυρὸς ἐχορήγησε τὴν κτῆσιν, καὶ πάντων τῶν τηλικούτων ἀγαθῶν διὰ τοῦ σταυροῦ ἀπολαύομεν. Τούτων ἁπάντων τὴν γνῶσιν διὰ σταυροῦ εἰλήφαμεν, καὶ ταῦτα πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐδιδάχθημεν. Ἵνα δὲ μάθῃς τοῦ σταυροῦ τὴν δύναμιν καὶ πόσον ἰσχύει σταυροῦ ἐνέργεια, κατάμαθε τὰ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ γενόμενα, καὶ εὑρήσεις ἔργα θεϊκῆς δυνάμεως δι᾿ αὐτοῦ τελούμενα. Σταυρὸς κατὰ τῆς ζωῆς πήγνυται, καὶ ζωὴ τῷ κόσμῳ διὰ σταυροῦ εἰς θάνατον ἐπινενόηται, καὶ θάνατος νεκρὸς δι᾿ αὐτοῦ ἀποδέδεικται· σταυρὸς κατὰ τῆς ἀληθείας ἥπλωται, καὶ διὰ σταυροῦ κόσμος τῆς ἀληθείας πεπλήρωται· σταυρὸς ἐκτέταται κατὰ τοῦ Δεσπότου, καὶ ὁ Δεσπότης δι᾿ αὐτοῦ τὰς χεῖρας ἐκτείνας, τὰ πάντα πρὸς ἑαυτὸν συνήγαγε. Χριστὸς ἐπὶ σταυροῦ κρέμαται, καὶ διάβολος νενέκρωται· Χριστὸς ἐπὶ σταυροῦ ἥπλωται, καὶ σημεῖον σωτηρίας τῷ κόσμῳ δεδώρηται· Χριστὸς ἐπὶ σταυροῦ προσήλωται, καὶ πᾶσα ψυχὴ ἐκ δεσμῶν λελύτρωται· Χριστὸς ἐπὶ σταυροῦ πέπηγε, καὶ ἡ σύμπασα κτίσις ἀπὸ τῆς φθορᾶς τῆς δουλείας ἠλευθέρωται· Χριστὸς ἐπὶ σταυροῦ ἀναπέπαυται, καὶ τεράστιον καινότερον τῷ κόσμῳ ἀναδέδεικται· ἡλίου γὰρ τὸ φῶς σκοτίζεται. Σύμβολον τοῖς μὲν ἀπίστοις ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως τὸ σκότος ταμιευόμενον, τοῖς δὲ πιστεύουσι τὸ φῶς τῆς ἡμέρας ἀπὸ σκότους μεταβαλλόμενον. Τοῦτο δὲ καὶ προφητικόν που λόγιον βοᾷ λέγον· Καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει Κύριος, δύσεται ὁ ἥλιος μεσημβρίας, καὶ συσκοτάσει ἐν ἡμέρᾳ τὸ φῶς, καὶ μεταστρέψω τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος, καὶ πάσας τὰς ᾠδὰς ὑμῶν εἰς θρήνους. Ὁρᾷς, ἀγαπητὲ, ἡλίκον περιέχει μυστήριον τὸ προφητικὸν λόγιον; Ἐνταῦθα γὰρ ἀμφοτέρων αἰνίττεται τὰ πράγματα, Ἰουδαίων τε λέγω τῶν ὑπὸ νόμον, καὶ ἐθνῶν ἔξω τοῦ νόμου τὴν ἀνομίαν ἐπιτελούντων. Οἱ μὲν γὰρ κατὰ νόμον ἑορτάζοντες πενθήσουσι τὰς ἑορτὰς ἀποτελέσαντες, καὶ ἀντὶ ᾠδῶν κοπετὸν περὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ ποιήσονται. Οὐκ ἔτι γὰρ ἔσται Ἱερουσαλὴμ ἔχουσα τὰς λατρείας, οὔτε ἐπιτελεσθήσεται ἑορτὴ ἐν αὐτῇ, τέλος εἰληφότων ἁπάντων μετὰ τὴν Χριστοῦ ἐπιδημίαν καὶ τὸ πάθος αὐτοῦ καὶ τὴν οἰκονομίαν. Διὰ τοῦτο οὖν φησι· Μεταστρέψω τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος, καὶ πάσας τὰς ᾠδὰς ὑμῶν εἰς θρήνους· τῶν νομικῶν ἀποστερούμενοι καὶ εἰς δουλείαν παντὶ ἔθνει παραδιδόμενοι, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσαν τῷ θείῳ καὶ παραδόξῳ τοῦ σταυροῦ κηρύγματι. Πενθήσει δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἐξομολογούμενα ἔθνη πένθος μακαρισμοῦ πρόξενον. Μακάριοι γὰρ, φησὶν, οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. Πενθήσουσιν οὖν ἐπὶ ταῖς ματαίαις αὐτῶν ἑορταῖς, καὶ ᾄσμασιν ἀθεμίστοις, οἷς ἐπετέλουν τοῖς ἀκαθάρτοις δαίμοσιν. Ὅρα γάρ μοι σήμερον, πῶς μετανοήσας ἐθνικός, ὁ πρότερον τοῖς εἰδώλοις ἑορτάζων, μεταστρέφει τὴν ἑορτὴν εἰς πένθος, μετανοῶν ἐφ᾿ οἷς κακῶς ἔπραττε, καὶ λέγει θρηνῶν τὸ προφητικὸν ἐκεῖνο λόγιον· Ἐπλανήθημεν ἐν τῇ αἰσχύνῃ ἡμῶν, καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς τὰ ἁμαρτήματα ἡμῶν, ὅτι ἐπλήσθημεν ἀσεβείας ἡμῶν. Ἔγνωμεν ἀδικίας πατέρων ἡμῶν. Οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς καλῶς θρηνοῦντες καὶ πενθοῦντες ἐν τοῖς προγεγραμμένοις ἡμῖν κακοῖς, τῷ σταυρῷ ἑαυτοὺς προσπλέξωμεν, σταυρῷ τὰς ἐλπίδας ἀνατιθέντες, ἵνα διὰ σταυροῦ παιδαγωγηθέντες, καὶ εἰς οὐρανὸν τὴν διάνοιαν τείναντες, Χριστῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν πλησιάσαντες, ἐγγὺς Θεοῦ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν γενέσθαι καταξιωθῶμεν, ἐν αὐτῷ Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος 

Πηγή: ἐδῶ 

Joannes Chrysostomus Scr. Eccl. (A.D. 4­-5: Antiochenus, Constantinopolitanus) - In exaltationem venerandae crucis [Sp.], MPG 59: 679­-682.

---

Ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει - Ἅγιος Θεοφάνης ὁ ἔγκλειστος

  

Χριστιανὸς χωρὶς 

τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, 

μοιάζει μὲ

στρατιώτη χωρὶς ὅπλο. 

Ὁ Σταυρὸς ἁγιάζει 

κάθε ἄνθρωπο καὶ

κάθε ἀντικείμενο. 

 

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ ἔγκλειστος

Περὶ τελειότητας - Ἅγιος Μάρκος ὁ Ασκητής

 

Μὴν ψάχνεις νὰ βρεῖς 

τὴν τελειότητα 

στὰ ἀνθρώπινα κατορθώματα. 

Τέλειος σ' αὐτὰ

δὲν βρίσκεται κανένας. 

Γιατὶ ἡ τελειότητα, 

εἶναι κρυμμένη 

στὸν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.

 

Ἅγιος Μάρκος ὁ Ασκητής

 

 

 

Χριστιανός καί Σταυρός - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ.

Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση.

Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;

Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος.

Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς.

Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου.

Σταυρώνεις τό «ἐγώ» σου, ὅταν ἀρνεῖσαι νά ἱκανοποιήσεις τίς κακές ἐπιθυμίες σου.

Κρεμᾶς τόν ἑαυτό σου στό σταυρό, ὅταν ἀφήνεις τόν Θεό νά κατευθύνει τή ζωή σου χωρίς τίς δικές σου λογικές παρεμβάσεις.

Πεθαίνεις σάν τόν Κύριό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά του χωρίς τά ἀτέλειωτα «γιατί».

Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή.

 Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ,  τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου του Κυρίου!…

 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος 

 

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου,  

Πρός Φιλιππησίους 13· ΕΠΕ 22, 8-10

Πηγή: imaik.gr

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

 

 

 

Κατὰ Μᾶρκον η΄34- θ΄1

34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 

35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 

36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 

37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 

38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει. 

 

 Λόγοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἅγιος Ἀπόστολος & Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος

 

 

 

Μνήμη Εὑρέσεως Τιμίου Σταυροῦ μετὰ τῶν Τιμίων Ἥλων ὑπὸ τῆς Ἁγίας Ἑλένης

 

Ἡ Ἁγία Ἑλένη (247 – 328 μ.Χ.), μητέρα τοῦ πρώτου Χριστινανοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ τοῦ Μεγάλου (280/288 – 337 μ.Χ.), τὸ ἔτος 326 μ.Χ. πῆγε στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν λῃστῶν», ὅπως γράφει ὁ Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιρᾶς. 

 

Κατὰ τὴν παράδοση, ὕστερα ἀπὸ τὴν πληροφορία κάποιου Ἑβραίου, μὲ τὸ ὄνομα Ἰούδας, ὑποδείχθηκε ἡ θέση ὅπου ἔγινε ἡ ἀνασκαφή, κατὰ τὴν ὁποία βρέθηκαν τρεῖς σταυροί, ἤτοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν δύο λῃστῶν. 

 

Ἐπειδή, ὅμως, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀναγνωρισθεῖ ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς σταυροὺς ἦταν τοῦ Κυρίου, ἡ Ἁγία Ἑλένη παρακάλεσε νὰ τεθεῖ διαδοχικὰ ἐπάνω στοὺς σταυροὺς ἕνας νεκρὸς ποὺ τὸν πήγαιναν γιὰ ἐνταφιασμό. Μόλις λοιπὸν ὁ νεκρὸς ἐτέθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἀναστήθηκε. 

 

Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἔθεσε τότε τὰ θεμέλια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ἀνέγερση τοῦ ὁποίου διέταξε ὁ Μέγας Κωνσταντίνος, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

 
Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος τὸ μὲν ἥμισυ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ ἄφησε στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου μεγάλο μέρος φυλάσσεται μέχρι σήμερα, τὸ δὲ ἄλλο ἥμισυ μετὰ τῶν ἥλων (καρφιῶν) τὸ μετακόμισε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, 

καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, 

νίκας τοῖς Βασιλεύσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, 

καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

 

Πηγή: synaxarion.gr 

Χριστιανός καί Σταυρός - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

 

Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση.

Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;

Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος. Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς. Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου.

Σταυρώνεις τό «ἐγώ» σου, ὅταν ἀρνεῖσαι νά ἱκανοποιήσεις τίς κακές ἐπιθυμίες σου.

Κρεμᾶς τόν ἑαυτό σου στό σταυρό, ὅταν ἀφήνεις τόν Θεό νά κατευθύνει τή ζωή σου χωρίς τίς δικές σου λογικές παρεμβάσεις.

Πεθαίνεις σάν τόν Κύριό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά του χωρίς τά ἀτέλειωτα «γιατί».

Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή.

Ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου του Κυρίου!…

 

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Πηγή: agiazoni.gr 

Ὁ Τίμιος Σταυρός - Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας

 

Μακάριε, πραγματικά, καὶ ζωοποιὲ Σταυρὲ τοῦ Σωτῆρος, τὸν μὲν θάνατο κατενίκησες, τὸν δὲ διάβολο, πού κυριαρχοῦσε σ’ αὐτόν, ἐξαφάνισες.

Θεῖε Λόγε, καὶ πραγματικὴ σοφία τοῦ Πατέρα· Σὺ ἀποκάλυψες τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ παμπόνηρου ἐχθροῦ, καὶ ξεγύμνωσες τήν κρυμμένη κακία του, ὥστε καὶ μεῖς τώρα νὰ λέμε «ὅτι δὲν ἁγνοοῦμε τά σχέδιά του» (Β΄ Κορ. 2, 11).

Φιλάνθρωπε καὶ ἀγαθὲ Δέσποτα· Σὺ μᾶς ἀπηλευθέρωσες ἀπό τήν αἰχμαλωσία, ἐνῶ ἤμασταν ὑποδουλωμένοι στὴν ἁμαρτία· Σύ Κύριε, μέ τό δικό σου θάνατο, μᾶς ἐλευθέρωσες. Διότι γνωρίζουμε, ὅτι ἐλευθερωθήκαμε πλέον ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Πραγματικὲ εἰρηνοποιὲ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ· Σὺ μᾶς χάρισες πάλι τὴν υἱοθεσία, καὶ ἀφοῦ μᾶς συμφιλίωσες μὲ τὸν Πατέρα σου, κατάργησες τὴν ἔχθρα πού ὑπῆρχε μέσα στὴ σάρκα μας.

Πλούσιε Σωτὴρ καὶ πραγματικὲ Βασιλιᾶ· Σύ πού ἔγινες πτωχὸς γιά νὰ πλουτήσουμε ἐμεῖς μέ τή δική σου πτωχεία, μᾶς χάρισες τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Κτίστη καὶ Δημιουργὲ τῶν πάντων, Λόγε τοῦ Πατρός· Σὺ μᾶς κέρδισες καί μᾶς ἔκανες πάλι δικούς Σου, ἀφοῦ εἴμαστε δικά σου δημιουργήματα, «κτισθέντες γιά ἔργα ἀγαθά».

Φῶς ἀληθινὸν καὶ ἀπαύγασμα τοῦ Πατρός· Σὺ μᾶς κατεφώτισες ἐνῶ βρισκόμασταν στὸ σκοτάδι, καὶ μᾶς χειραγώγησες σάν τυφλούς ὁδηγώντας μας πάλι στὸ φῶς.

Μορφὴ καὶ εἰκόνα πραγματικὴ τοῦ Πατρός· Σὺ μᾶς ἔδωσες μορφή, ἐνῶ εἴχαμε ἀμαυρωθεῖ, καὶ μᾶς χάρισες πάλι τὸ κατ’ εἰκόνα.

Θεὲ Λόγε καὶ ἀληθινὴ ζωή· Σὺ μᾶς ζωοποίησες, ἐνῶ εἴχαμε πεθάνει, καὶ μᾶς ἀνακαίνισες ἀπό τή φθορά, ἐνδύοντάς μας τὴν ἀφθαρσία.

Ἀληθινὴ δύναμη, βραχίωνα καὶ δεξιὰ τοῦ Πατρός· Σὺ κατέλυσες τίς ὠδῖνες τοῦ θανάτου, καί, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, Σύ συνέτριψες χάλκινες θύρες, καὶ ἔσπασες τούς σιδηρένιους μοχλούς.

Σὺ καὶ τὸν δράκοντα, τὸν ὄφι, τὸ διάβολο καθήλωσες γύρω ἀπὸ τὸ τρόπαιο τοῦ Σταυροῦ μὲ ἄγκιστρο τὸν ἄνθρωπο.

 

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας 

Πηγή: agiazoni.gr 

Ὅστις θέλει - Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34).

Αἴροντες τόν σταυρό, εὐαρεστοῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, Τόν ἀκολουθοῦμε. Ἄν ἀκολουθοῦμε τόν ἑαυτό μας, δέν μποροῦμε νά ἀκολουθοῦμε Ἐκεῖνον. Ὅποιος δέν ἀπαρνηθῇ τόν ἑαυτό του, δέν μπορεῖ νά Μέ ἀκολουθήσῃ (Ματθ. ι΄ 38).

Ἄν ἀκολουθήσῃς τόν δικό σου νοῦ καί ὄχι τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἄν ἀκολουθήσῃς τό θέλημά σου καί ὄχι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἡ ψυχή σου δέν εἶναι καθαρή, δέν εἶναι ἁγιασμένη, εἶναι χαμένη στήν ζούγκλα τῶν ψυχοφθόρων καί φρικτῶν πλανῶν. Διότι ἡ ἁμαρτία, τό κακό, κατόρθωσε νά χτίσῃ μέσα μας, δίπλα σέ ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή πού ἐλάβαμε ἀπό τόν Θεό, τήν δική της ψυχή. Ἄν ἡ ἁμαρτία μᾶς γίνῃ ἕξις, δημιουργεῖ μέσα μας τήν δική της ψυχή. Ἄν πράττομε τήν ἁμαρτία, ἐκείνη σταδιακά μορφώνεται στήν ψυχή μας. Κοντά σέ ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή, τήν ὁποία ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε, ἐσύ φέρνεις ἕναν ξένο, ὁ ὁποῖος σέ αἰχμαλωτίζει. Αὐτός διαφεντεύει, ἐνῶ ὅ,τι θεϊκό εἶναι μέσα σου εἶναι σάν κοιμισμένο, σάν μουδιασμένο. Τό ἀπέρριψες, καί ἐκεῖνο δέν ζῆ μέσα σου, πεθαίνει.

Ἡ ἁμαρτία δημιουργεῖ μέσα μας δικό της κόσμο, δημιουργεῖ μέσα μας δική της φιλοσοφία, δική της ἀντίληψι γιά τόν κόσμο. Ἡ ἁμαρτία ἐπιδιώκει νά καταλάβῃ τήν θέσι τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή σου, τήν θέσι τοῦ Προσώπου τοῦ Θεοῦ. Αὐτό θέλει νά κάνῃ ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία στήν πραγματικότητα θέλει νά στερήσῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό ἐκεῖνες τίς θεϊκές ὡραιότητες πού ἔχει στήν ψυχή του. Ναί, αὐτός ὁ διάβολος ἀγωνίζεται διά μέσου τῆς ἁμαρτίας νά δημιουργήσῃ μέσα σου καί μέσα μου τήν δική του εἰκόνα. Διότι ἡ ἁμαρτία πάντοτε ὁμοιάζει στόν διάβολο. Πάντοτε, ὅταν τήν ἐναγκαλιζώμαστε, τυπώνει σιγά-σιγά στήν ψυχή μας τήν δική του σκοτισμένη μορφή. Ἔτσι, μέ τήν ἁμαρτία, μέ τήν ἕξι στήν ἁμαρτία, μορφώνεται μέσα μας ἕνα ἄλλο ἐγώ, μία ἄλλη ψυχή, ἕνας ἄλλος ἑαυτός, ἐκεῖνος ὁ ἑαυτός, τόν ὁποῖο ζητεῖ ὁ Κύριος νά ἀπαρνηθοῦμε: «οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ’ ὅ οὐ θέλω κακόν τοῦτο πράσσω» (Ρωμ. ζ΄ 19). Τό κακό τό δημιουργήσαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἐνῶ τό καλό εἶναι ἀπό τόν Θεό, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α΄ Τιμ. δ΄ 4). Ἐγώ θέλω νά ζῶ σωστά, ἀλλά τήν δύναμι νά τό κάνω δέν τήν ἔχω. Δέν βρίσκω τήν δύναμι γι’ αὐτό, δέν βρίσκω τήν δύναμι μέσα μου.

Νά, τό σημερινό Εὐαγγέλιο μᾶς ἀποκαλύπτει τόν τρόπο, γιά νά πραγματοποιήσουμε στήν ζωή μας τό καλό πού ἐπιθυμοῦμε. Αὐτός εἶναι ἡ ἀπάρνησι τοῦ ἑαυτοῦ σου, τῆς ἁμαρτίας σου, αὐτῆς τῆς ἁμαρτωλῆς ψυχῆς πού δημιουργήθηκε, χτίστηκε, μορφώθηκε μέσα σου. Μέ τήν νηστεία στήν πραγματικότητα ἀπωθοῦμε τήν ἁμαρτωλότητα πού εἶναι μέσα μας. Ἀντικαθιστοῦμε σταδιακά τόν ἑαυτό μας μέ τόν Χριστό, μέχρις ὅτου φθάσουμε στήν τελειότητα πού ἔφθασε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος λέγει: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγῶ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β΄ 20). Νά τί σημαίνει «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν»: Σημαίνει νά ἀπαλείψουμε ὅλες τίς (κακές) μας ἐπιθυμίες, κάθετι ἀνθρώπινο, ἐφάμαρτο, καί νά τά ἀντικαταστήσουμε μέ τόν Χριστό. Νά ἀλλάξουν, νά γίνουν ὅλα Χριστός!

«Ὅς γάρ ἐάν θέλῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ᾽ ἄν ἀπολέσει τήν ψυχήν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου, σώσει αὐτήν» (Μάρκ. η΄ 35). Ἐάν, βεβαίως, ἀπαρνηθοῦμε κάθε ἁμαρτία μας, κάθε πάθος μας· καί ἄν ξέρουμε, ἄν αἰσθανόμαστε καί ἄν θέλουμε νά γίνῃ ὁ Χριστός ψυχή μέσα στήν ψυχή μας, καρδιά μέσα στήν καρδιά μας, νά ἀντικαταστήσῃ τόν ἑαυτό μας, τό ἐγώ μας μέ τόν Ἑαυτό Του. Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ὁδός γιά νά φυλάξουμε ἐγώ καί ἐσύ καί κάθε ἄνθρωπος τήν ψυχή μας ἀπό τήν κόλαση, ἀπό τήν καταστροφή, ἀπό τόν διάβολο, ἀπό κάθε κακό, ἀπό τά αἰώνια βάσανα, νά βροῦμε μέσα μας ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή, ἐκείνη τήν θεϊκή ψυχή, τήν ὁποία ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε. 

Θεοειδής ψυχή! –Ποῦ εἶναι ἄραγε; –Στόν Χριστό. Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς εἰπῇ: Νά, ἔτσι πρέπει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἐκεῖνος, ὁ Θεός, ἔγινε ἄνθρωπος. Ἐκεῖνος, ὁ Θεός, ἔδειξε στόν ἑαυτό Του τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς εἴμαστε πλασμένοι κατ’ Εἰκόνα Θεοῦ. Ὀφείλουμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ αὐτήν. Τί εἶναι ὁ νοῦς μας; Εἰκόνα τοῦ νοῦ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ δική μας ὑποχρέωσις εἶναι νά κάνουμε τόν νοῦ μας ὅμοιο μέ τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή νά χριστοποιήσουμε ὅλο τόν νοῦ μας καί νά μποροῦμε νά ποῦμε μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «ἡμεῖς νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α΄ Κορ. β΄ 16). Ἀλλά μέχρι νά ταυτίσουμε τό θέλημά μας μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ, τό δικό μας θέλημα πάντα περιπλανιέται, εἶναι πάντα ἀδύνατο, πάντα σκοντάφτει καί βυθίζεται στήν ἁμαρτία. Ἐάν ἔχουμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ὡς τό αἰώνιο πρότυπό μας, τό αἰώνιο ὅραμά μας, τότε ταυτίζουμε τόν ἑαυτό μας μέ τό δικό Του θέλημα. Τότε λέμε: δέν θέλω νά γίνῃ τό θέλημά μου, ἀλλά τό δικό Σου (Κύριε). Πάτερ ἡμῶν, γενηθήτω τό θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς. 

Ὅταν ἐμεῖς, τηρώντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θέλουμε νά θεραπεύσουμε τό θέλημά μας ἀπό ὅλες τίς ἀδυναμίες, ἀπό ὅλες τίς ἀρρώστειες του, ἀπό ὅλο τόν θάνατό του, στήν πραγματικότητα θεραπεύουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό κάθε ἁμαρτία καί ἐξορίζουμε ἀπό τόν ἑαυτό μας κάθε τι ἐφάμαρτο. Ναί! Ὅσο ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος ἐπιποθεῖ τόν Θεό, ὅσο στ’ ἀλήθεια ἀγωνίζεται νά ἀπαρνηθῇ τόν ἑαυτό του καί νά ἀκολουθῇ τόν Χριστό, νά σηκώνῃ τόν Σταυρό, νά σηκώνῃ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τότε ἀληθινά λαμβάνει ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό τήν θεία δύναμι. Διότι, ὅπως ἔχει λεχθῆ, ὁ Σταυρός «ἡμῖν τοῖς σῳζομένοις δύναμις Θεοῦ ἐστι» (Α΄ Κορ. α΄ 18). Ἡμῖν, γιά μένα καί γιά σένα καί γιά κάθε ἄνθρωπο. Ὅταν ἀποφασίσῃς νά βιάσῃς τόν ἑαυτό σου νά σηκώσῃς τόν σταυρό σου, νά! ἐσύ τήν ἴδια στιγμή λαμβάνεις θεία δύναμι. Αὐτή τήν δύναμι τήν δίνει ὁ Κύριος, γιά νά μπορέσῃς νά νικήσῃς κάθε ἁμαρτία μέσα σου, νά μπορέσῃς νά νικήσῃς κάθε κακό, κάθε κακή συνήθεια, νά μπορέσῃς νά παιδαγωγήσῃς τήν γλῶσσα σου νά μή λέγῃ ἄπρεπα λόγια, νά παιδαγωγήσῃς τό μάτι σου νά μή βλέπῃ ἐκεῖνα πού δέν πρέπει νά βλέπῃ. Ὅλη ἡ ζωή σου νά γίνῃ χριστοειδής. Χάριν τίνος; Χάριν τοῦ Χριστοῦ. Γιά νά ἐγκατοικίσῃς τόν Χριστό μέσα σου! Νά, αὐτός εἶναι ὁ σκοπός μας, αὐτό εἶναι τό ὅραμά μας, αὐτό εἶναι ἡ ἀνάπαυσις καί ἡ εἰρήνη καί ὁ αἰώνιος παράδεισος τῆς ψυχῆς μας, κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς. Χωρίς τόν Χριστό ἡ ἀνθρώπινη ψυχή δέν εἰρηνεύει...

Ἡ δική μας ὁδός, ἡ ὁδός τῶν Ἁγίων καί τῆς νηστείας, εἶναι βία στόν ἑαυτό μας νά πράττωμε κάθε ἀγαθό, διηνεκής βία τοῦ ἑαυτοῦ μας πρός κάθε καλό. Διότι ἡ φύσις μας δέν θέλει τό καλό. Ἐκείνη κλίνει στό κακό. Ἐσύ ὅμως βίασε τόν ἑαυτό σου νά πνίγῃς κάθε κακό πού ὑπάρχει μέσα σου. Ὁ Κύριος θά σοῦ δώσῃ τήν δύναμι τῆς Ἀναστάσεως, γιά νά κάνῃς πραγματικά κάθε καλό. Νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας, νά χριστοποιοῦμε τόν ἑαυτό μας καί νά προσέχουμε ὅτι νηστεία δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά ἀντικαταστήσουμε τόν ἑαυτό μας μέ τόν Χριστό, τόν Θεό μας. Μέσῳ κάθε ἀρετῆς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἀντικαθιστᾷ τόν ἑαυτό του μέ τόν Θεό, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Διότι, «θεός ἡ ἀρετή», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος. Καί αὐτή ἡ θεία δύναμις εἶναι πιό δυνατή ἀπό αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο, αὐτή ἡ δύναμις μᾶς χαρίσθηκε γιά νά ὑπερνικοῦμε κάθε κακό, νά ὑπερνικοῦμε κάθε ἁμαρτία, κάθε διαβολική δύναμι. Βίασε τόν ἑαυτό σου σέ κάθε καλό καί ὁ Ἀγαθός Κύριος θά σοῦ δώσῃ τήν δύναμι τῆς Ἀναστάσεως, ὥστε νά πορεύσεσαι ἀπό τήν μεγαλύτερη θλίψι στήν μικρότερη καί ἀπό τήν μικρότερη χαρά στήν μεγαλύτερη χαρά. Νά βαδίζουμε ὅλοι πρός τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἕως ὅτου μπορέσουμε νά ποῦμε μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ καί ἐμεῖς: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δέν ζῶ πλέον ἐγώ· ἐσύ ζῆς μέσα μου διά τῶν ἁγίων Μυστηρίων καί τῶν ἁγίων ἀρετῶν. Σέ Ἐσένα ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ εὐχαριστία, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Πηγή: agiazoni.gr

Λόγος εἰς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν- Ἰωσὴφ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης

 

 

Α` Σήμερα εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Σταυροῦ, γι᾽ αὐτό ἄς χαίρεται ὁ χορός τῶν Ἀγγέλων. Ἐμφανίζεται ὁ Σταυρός ἄς τόν προσκυνήσῃ ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὑψώνεται ἡ θεία δύναμις τοῦ Σταυροῦ· ἄς τραπῇ εἰς φυγήν τό πλῆθος τῶν δαιμόνων. Ἀλλά, ὦ θεῖε Σταυρέ, τό ἀνέκφραστο θέαμα τῶν Ἀγγέλων, τό καύχημα τῶν πιστῶν, ἡ Βασιλική ῥάβδος, -σοῦ ὁμιλῶ σάν νά εἶσαι ἔμψυχος- σύ βεβαίως φέρεις εἰς ἡμᾶς τά χαρμόσυνα μηνύματα τῆς σωτηρίας. Διά σοῦ, αἱ κλεισθεῖσαι πύλαι τοῦ Παραδείσου, πάλιν ἀνοίγονται. Διά σοῦ κατηργήθη τό κράτος καί ἡ δύναμις τοῦ θανάτου· διά σοῦ, ὁ ᾅδης ἀπεγυμνώθη· διά σοῦ, οἱ νεκροί ἀνέζησαν· διά σοῦ, ὁ Λῃστής χαίρει καί ἀγάλεται μέσα εἰς τόν Παράδεισον· διά σοῦ, ἡνώθησαν τά ἐπίγεια μέ τά Οὐράνια· διά σοῦ, ἐγνωρίσαμε τήν Ἀλήθειαν· διά σοῦ, μᾶς ἐδωρήθη τό Βάπτισμα τῆς ἀναγεννήσεως· διά σοῦ, ἐχαρίσθη εἰς τούς ἀνθρώπους ἄφεσις ἁμαρτιῶν· διά σοῦ, ἐλάβαμε τήν Δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· διά σοῦ, οἱ ἐκκλησίες σημειοῦνται, καί ἔτσι γίνονται Ναοί Θεοῦ. Διά σοῦ ἀπολαμβάνομε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ· διά σοῦ, καταξιούμεθα καί γινόμεθα υἱοί τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Διά σοῦ, αἱ ἱεραί Πανηγύρεις καί αἱ ἑορταί γεμίζουν ἀπό θεία χαρά καί θεϊκό φῶς. Καί ποία γλῶσσα θά μποροῦσε νά μᾶς περιγράψῃ ἀκριβῶς πόσα καί ποῖα εἶναι τά καλά ἐκεῖνα, πού ἐδώρησε ὁ Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός, διά σοῦ, εἰς τό γένος τῶν ἀνθρώπων; 

 

Β`Ἐπειδή λοιπόν, ἀγαπητοί καί φιλέορτοι Χριστιανοί, ἐγνωρίσαμε διά τοῦ λόγου αὐτά, ἄς ἐναγκαλισθῶμεν μέ ἁγνές καρδιές καί καθαρά στόματα, τό σεβάσμιον καί Ζωοποιόν Ξύλον, ἐπάνω εἰς τό ὁποῖον ἀνυψώθη ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, καί ἐκαρφώθησαν τά θεῖά Του χέρια· ἐπάνω εἰς τό ὁποῖον οἱ σταυρωταί τοῦ Κυρίου ἐτρύπησαν μέ τήν λόγχην τήν Πλευράν Του, καί Τόν ἐπότισαν ξύδι ἀνακατεμένο μέ χολήν! Ἐπερνοῦσαν δέ ἀπό κοντά κινοῦντες τάς κεφαλάς των, καί ἔλεγον μέ χλευασμό: «Οὐά, ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτόν οὐ δύναται σῶσαι· εἰ Υἱός ἐστι τοῦ Θεοῦ, καταβάτω νῦν ἀπό τοῦ σταυροῦ, καί πιστεύσομεν αὐτῷ».

Γ`Αὐτά λοιπόν ἔκαμεν ὁ λαός τῶν Ἑβραίων, ὁ ἀγνώμων καί πεπωρωμένος, μολονότι ἀπήλαυσε τάς εὐεργεσίας τῶν θείων θαυμάτων. Ἐμεῖς ὅμως, ἄς προσκυνήσωμε μέ θερμή πίστιν τά ζωοποιά Πάθη τοῦ Χριστοῦ: τήν Σταύρωσιν, τήν Ταφήν, τήν ἐκ νεκρῶν τριήμερον Ἀνάστασιν, διά νά ἀναστηθῶμεν καί δοξασθῶμεν μαζί Του· «εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καί συνδοξασθῶμεν», ὅπως εἶπε ὁ θεῖος Παῦλος, τό «σκεῦος τῆς ἐκλογῆς».

Δ`Γιά ὅλα αὐτά μᾶς καλεῖ λοιπόν σήμερα ὁ πανάγιος Σταυρός μέ τήν ἑορτή του· καί αὐτά τά ἄφθαρτα καί αἰώνια φαγητά μᾶς προσφέρει. Ἔτσι λοιπόν, ἐάν θέλωμε νά ἔχωμε αὐτόν ἀσφαλῆ φύλακα τῆς σωτηρίας μας, καί ἐπιθυμοῦμε σφοδρῶς, νά ἔχωμε μαζί μας τήν θεία Χάριν του, ἄς μή τόν παροξύνωμε μέ ἔργα πονηρά καί ἀκάθαρτα, μέ λόγια αἰσχρά καί βδελυρά, μέ τά ὁποῖα ἀποθρασύνεται ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας (διάβολος)· διότι ἔτσι, αὐτός ἀποκτᾷ δυνάμεις ἐναντίον μας καί μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τό βάραθρον τῆς ἀπωλείας. Δυναμούμενοι ὅμως μέ τήν βοήθεια τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἄς τόν ἀποκρούσωμε ἀμέσως.

Ε` Ἀλλ᾽ ὅμως, πρός σέ πάλιν τόν ἑορταζόμενον καί πανηγυριζόμενον πρέπει νά στραφῇ ὁ λόγος μου.
Χαῖρε Σταυρέ, ἡ δόξα τῶν περάτων τῆς γῆς, καί τῆς οἰκουμένης τό ἀγαλίασμα· διότι εἰς τήν ἑορτήν σου ἀγάλλονται τά πέρατα τῆς γῆς, καί χαίρονται μαζί ὅλοι οἱ πιστοί.

Χαῖρε Σταυρέ, ἡ ἰσχύς καί τό ἀήττητον ὅπλον τῶν βασιλέων· διότι ἔχοντες αὐτοί ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς σέ, τρέπουν εἰς φυγήν τάς φάλαγγας τῶν βαρβάρων, καί νικοῦν αὐτούς πανηγυρικῶς.
Χαῖρε, ἡ πανίσχυρος δύναμις τῶν ἡγεμόνων, μέ τήν ὁποίαν ἐπικρατοῦν, καί καυχῶνται ὑπεροπτικά, πρός ἐκείνους πού δέν σέ γνωρίζουν, καί δέν ὑποτάσσονται εἰς τήν δύναμίν σου.
Χαῖρε Σταυρέ, ἑτοιμότης τῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων καί προθυμία ὑπερβολική, ἔχουσα τήν δυνατότητα νά ἀντιμετωπίζῃς νικηφόρως τήν δύναμιν τῶν ἐχθρῶν καί νά δημιουργῇς σύγχυσιν εἰς τά στίφη τῶν ἀνόμων.
Χαῖρε Σταυρέ, ὁδηγέ τῶν ὁδοιπόρων, σύ πού διευθύνεις καί κατευθύνεις τά διαβήματα τῶν ὁδοιπορούντων, καί πού μέ τήν δύναμίν σου ἀποτρέπεις καί φυγαδεύεις τά σκοτεινά καί φαντασιώδη «μηχανήματα» τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε Σταυρέ, ἡ τροφή καί ἡ ἀνάπαυσις αὐτῶν πού καταλύουν κάπου ὡς ταξειδιῶται· διότι μέ τήν σημείωσίν σου, ἡ τροφή των εἶναι εὐχάριστος, ὁ ὕπνος χαρούμενος καί ἀναπαυτικός, καί ἡ ἔγερσις σωτήριος· ἔτσι ἔχουν πλήρεις τάς δυνάμεις των διά τήν συνέχισιν τῆς ὁδοῦ.

Σ` Χαῖρε Σταυρέ, ἡ ἐπιτυχία ἐκείνων πού ἐλπίζουν, ἔχοντες ἐμπιστοσύνην εἰς τήν Χάριν σου, καί ἔτσι δέν ἀποτυγχάνουν εἰς τάς ἐλπίδας των. Διότι προετοιμάζεις καί ἐξομαλύνεις τήν ὁδόν, καί μέ τήν δύναμιν πού ἔχεις, χαρίζεις τά αἰτήματα εἰς ἐκείνους πού σέ τιμοῦν εἰλικρινῶς.
Χαῖρε Σταυρέ, ἡ γαλήνη καί ἡ προστασία αὐτῶν πού διαπλέουν τάς θαλάσσας· διότι ἡ τρικυμιώδης καί φουρτουνιασμένη καί ὁμοιάζουσα μέ ὄρη θάλασσα, γαληνεύει ἀμέσως μέ τήν σημείωσίν σου.
Χαῖρε Σταυρέ, ἡ ἐπιστήμη τῶν κυβερνητῶν· διότι μέ τήν βοήθειαν καί τήν ὁδηγίαν σου, μποροῦν μέ ἕνα μικρό ξύλινο πηδάλιο νά κυβερνήσουν μεγάλα πλοῖα καί νά τά ὁδηγήσουν μέ ἀσφάλεια μέσα καί εἰς στενούς ἀκόμη λιμένας.
Χαῖρε Σταυρέ, ἡ χαρά καί η ἀνάπαυσις τῶν πλεόντων. Διότι μέ τήν βοήθειάν σου ἀποδιώκουν κάθε δειλίαν καί πλέουν πρός ξένας χώρας· διασχίζοντας δέ τίς μεγάλες αὐτές θάλασσες, πλησιάζουν πρός τόν προορισμόν τους μέ πολύ καλές ἐλπίδες.
Χαῖρε Σταυρέ, ὁ «χρηστός ζυγός» καί ἡ παρηγορία τῶν Μοναζόντων. Διότι ῥίπτοντες ἐπί σέ τάς ἐλπίδας των, φέρουν μετά χαρᾶς τήν ἀπομάκρυνσιν γονέων καί φίλων· καί πηγαίνοντες εἰς τάς ἐρήμους, ζοῦν καί συνομιλοῦν μέ μόνον τόν Θεόν.
Χαῖρε Σταυρέ, ἡ ἀνάπαυσις καί ἡ νηπτική διέγερσις τῶν Ἀσκητῶν, οἱ ὁποῖοι μέ τήν δύναμίν σου ὑπομένουν εὐχαρίστως τήν τῆξιν τοῦ σαρκίου, «δίδοντες αἷμα καί λαμβάνοντες Πνεῦμα»·.ὥστε νά ἀστράψουν μέσα εἰς τήν ζωήν τους, ὡς «ἀστέρες πολύφωτοι».

Ζ` Χαῖρε Σταυρέ, τό κατάλυμα καί ἡ οἰκία τῶν Μοναχῶν· σύ πού ἀνεβάζεις εἰς ὕψη Πνευματικά ἐκείνους πού σέ ἀγαποῦν εἰλικρινά, καί τούς ἀναδεικνύεις κατοίκους τοῦ Οὐρανοῦ καί ἐπιγείους Ἀγγέλους, φυγαδευτάς τῶν δαιμόνων, καί ἰατρούς τῶν νοσημάτων.
Χαῖρε Σταυρέ, τό λειτουργικόν καί ἀγαπητόν «Δώρημα» τῶν Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι διά σοῦ ὁλοκληρώνουν καί ἁγιάζουν κάθε Λειτουργικήν τελετήν, ὥστε νά εἶναι καί ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς.
Χαῖρε, τό φωτιστικόν ἀξίωμα τῆς Ἱερωσύνης, διά τοῦ ὁποίου οἱ Ἱερεῖς διδάσκουν καί φωτίζουν τούς ἀμυήτους μέν, ἀλλά ἀξίους τοῦ φωτισμοῦ, καί τούς ὁδηγοῦν εἰς τήν ὁδόν τῆς τελειωτικῆς Θείας Χάριτος.
Χαῖρε, ἡ καθαρτική δύναμις τῶν λειτουργικῶν διακόνων· διότι λαμβάνοντες αὐτήν τήν ἐνέργεια μέ τήν βοήθειάν σου, ἀπομακρύνουν κάθε ἀταξία, καί τήν ἀποχωρίζουν ἀπό τόν εὐσεβῆ λαόν, τόν ἄξιο τοῦ Τιμίου Αἵματος καί Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖον καί προσφέρουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν.

Η` Χαῖρε, ἡ ἰσχυρά πανοπλία τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, διά τῆς ὁποίας συνέτριψαν τάς ἐπιθέσεις καί τά φοβερἀ «μηχανήματα» τοῦ Πονηροῦ, καί ἀνεδείχθησαν νικηταί, ἀνταγωνισθέντες μέ ἐπιτυχία κατά τῆς ἀθέου εἰδωλολατρίας.

Χαῖρε στέφανε ἄνωθεν πλεγμένος, πού λάμπεις καί ἀκτινοβολεῖς περισσότερον ἀπό τόν πολύτιμον λίθον «σμάραγδον»· καί τοποθετηθείς ἐπάνω εἰς τάς τιμίας αὐτῶν κεφαλάς (τῶν μαρτύρων δηλ.) προσδίδεις ἱεράν εὐπρέπειαν καί θεῖον καλωπισμόν.

Χαῖρε ἡ πρόῤῥησις τῶν Προφητῶν, τό κήρυγμα καί τό καύχημα τῶν Ἀποστόλων. Διότι ἐσένα προεκήρυξαν καί προκατήγγειλαν ὅλοι οἱ Προφῆται μέσα στόν κόσμον, διά τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάξαντες διά τῆς δυνάμεώς σου ὅλα τά ἔθνη, καί τά καθωδήγησαν εἰς μίαν πίστιν καί ὁμόνοιαν.

Χαῖρε ἡ ἀσφάλεια καί τό καταφύγιον ὅλων· διότι μέ τήν Χάριν σου κάθε πιστός καί εὐσεβής Χριστιανός, διαφεύγει κάθε βλάβη καί πειρασμόν.

Θ` Ἀλ᾽ ὦ Σταυρέ, τρισμακάριστε καί πολυαγάπητε!
Πολλά ἱερά ὀνόματα παρέχεις εἰς αὐτούς πού ἐπιθυμοῦν νά σέ ἐγκωμιάσουν! Ποῖος μπορεῖ νά σέ ἀνυμνήσῃ ὅπως ἀκριβῶς σοῦ ἀξίζει; Ὦ Ξύλον σεβάσμιον καί πανάγιον! Ποῖος μπορεῖ νά σέ δοξάσῃ καί νά σέ μακαρίσῃ ἀξίως; Ὦ ρίζα ζωῆς καί ζωοποιέ! Ποῖος μπορεῖ νά ψηλαφήσῃ μέ καθαρότητα τά ἅγια χαρίσματά σου; Ποῖος θά μπορέσῃ νά ἀσπασθῇ τήν ἁγιότητά σου μέ ἄξια χείλη; Ποῖος θά μπορέσῃ νά σφραγίσῃ τόν ἑαυτόν του μέ τό ἱερόν σημεῖον σου «τοῦ φυγεῖν ἀπό προσώπου τόξου»; Ποῖος θά χαράξῃ τό σημεῖον σου ἐπί τοῦ ἑαυτοῦ του διά νά λάβῃ φωτισμόν καί κάθαρσιν ψυχῆς; Ποῖος θά ἀσφαλίσῃ τά πρόθυρα τοῦ σπιτιοῦ του μέ τό σημεῖον σου, διά νά προφυλαχθῇ ἀπό κάθε πειρασμόν; Ποῖος θά σφραγίσῃ τόν ἑαυτόν του μέ τό σημεῖόν σου πρίν ἀπό κάθε κίνημα καί διάβημά του, προκειμένου ὅλαι αἱ σκέψεις καί αἱ πράξεις του νά εἶναι σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Ι` Ἀληθῶς, μεγάλη εἶναι ἡ δύναμίς σου! ΠοΠηγή: imaik.gr λλά καί ἐκλεκτά τά ὀνόματά σου! Ὀνομάζεσαι Σταυρός καί σκῆπτρον «ῥάβδος εὐθύτητος, ῥάβδος βασιλείας» «σημείωσις», σφραγίς, ἐλπίς, πίστις, ὅπλον, ἀσπίς, θυρεός, ῥομφαία, μάχαιρα, τόξον, τεῖχος, εἴσοδος τῆς κατοικίας πού ὁδηγεῖ πρός τήν ἄνω Πόλιν· καί ὅ,τι ἄλλο θά μποροῦσαν νά σέ ὀνομάσουν ἐκεῖνοι πού εἶναι εἰδικοί εἰς τούς λόγους καί σέ ἀγαποῦν ὅλως ἰδιαιτέρως. Διά σοῦ ὁ Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, ἐγνώρισε εἰς τούς ἀνθρώπους τό μεγάλο καί ἀπόκρυφο μυστήριον τῆς οἰκονομίας Του. Διά σοῦ ἐλάβαμε τήν ἐπίγνωσιν τῆς Ἁγίας Τριάδος, δηλαδή τό νά πιστεύωμεν εἰς Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα. Πατέρα μέν, ἄναρχον καί ἀναίτιον· Υἱόν δέ, ἐκ τοῦ Πατρός προερχόμενον· (καί ἔτσι ὡς πρός τήν αἰτίαν δέν εἶναι ἄναρχος)· κατά τόν χρόνον ὅμως εἶναι καί ἄναρχος· καί Πνεῦμα τό Ἅγιον τό σύνθρονον καί ὁμότιμον.

Ια` Ἄς φύγουν λοιπόν μακριά ἀπό τήν αὐλήν τῆς Ἐκκκλησίας καί ὁ Ἄρειος καί ὁ Σαβέλλιος καί ὁ Πνευματομάχος Μακεδόνιος, οἱ ὁποῖοι ἀπαρτίζουν ἕνα δράκοντα μέ τρεῖς κεφαλάς· ἔχουν τήν ἴδια ἀσέβεια καί πονηρία· ἐνεκρώθησαν ὅμως μέ τήν μάχαιρα τῆς ἀληθείας. Ἀλλ᾽ ὅμως καί αὐτοί ἐδῶ οἱ τελευταῖοι (δη. οἱ εἰκονομάχοι), ἐφάνησαν πρῶτοι ὡς πρός τήν μανίαν· συνετρίβησαν, ἀλλά καί πάλιν ἐπανῆλθον εἰς τό προσκήνιον· καλῶς ὠνομάσθησαν ἐκ τῆς αἱρέσεώς των καί τῆς κακίας των εἰκονομάχοι καί Χριστιανοκατήγοροι, βασφημήσαντες τόν Χριστόν, καί ὑβρίσαντες τούς Χριστιανούς. Τόν μέν Χριστόν, διά τῆς ἀτιμίας τῆς Ἁγίας Εἰκόνος· τούς δέ Χριστιανούς, ὀνομάσαντες εἰδωλολάτρας, συκοφαντοῦντες, λόγῳ τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς τιμητικῆς προσκυνήσεως πού καλῶς καί δικαίως ἀποδίδομεν εἰς τάς Ἱεράς Εἰκόνας. Διότι «Οὐκ ἔστι μερίς οὐδέ κλῆρος», μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτούς τούς «δογματιστάς» καί κακούς «διδασκάλους».

Ιβ` Ἡμεῖς, ὅμως, εὐλογημένοι Χριστιανοί μου, ἄς ἐπανέλθωμε εἰς τήν Πανήγυριν καί ἄς πανηγυρίσωμε μέ καθαράν καρδίαν καί λαμπρότητα τήν ἑορτήν τοῦ σεβασμίου Σταυροῦ. Ἄς φέρωμεν πάντοτε εἰς τήν καρδίαν μας τόν ἱερόν πόθον καί τήν Χάριν του, καί ἄς μή τόν ἀπομακρύνωμε ποτέ ἀπό κοντά μας. Ἐκδιώκεται δέ, μέ τήν ἀπροσεξία καί τήν ἀμέλειαν· μέ τήν ῥαθυμίαν καί τήν ὀκνηρίαν· μέ ἄλλες ἀπρεπεῖς πράξεις, μέ τίς ὁποῖες δέν συμφωνεῖ ἡ πανήγυρις τοῦ Σταυροῦ. Ἐάν ἔτσι πανηγυρίζωμεν καί ἔτσι ἑορτάζωμεν, τότε ὄντως αἱ συνάξεις μας ἔχουν τήν Χάριν τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ὁποῖος ἄς εὐχηθῶμεν νά μᾶς σώσῃ, νά μᾶς διαφυλάξῃ, καί νά μᾶς ἀναδείξῃ ἀξίους, ὥστε νά γίνωμε κοινωνοί τῶν Ζωοποιῶν Αὑτοῦ Παθῶν· κι ἔτσι νά καταξιωθῶμεν καί τῆς Λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, καί τῆς τωρινῆς, καί τῆς μελούσης, ἔνθα εὑρίσκεται ἐν Κυρίῳ τῶν «εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία». Διότι εἰς Αὐτόν πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων· Ἀμήν.

 

 Ἰωσὴφ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης

 

Πηγή: imaik.gr 

 

 

Τὸ σημαντικότερο γιὰ τὸν ἄνθρωπο - Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἂς ἀναλάβουμε οἰκειοθελῶς τὸν σταυρό μας, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο, καὶ ἂς μάθουμε πὼς τὸ σημαντικότερο γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι νὰ σώσει τὴν ψυχή του, παρὰ νὰ κερδίσει τὸν κόσμο ὁλόκληρο. 

Ἔτσι, θὰ ἀξιωθοῦμε καὶ ἐμεῖς κατὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀντικρίσουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τὴν μεγάλη σὲ δύναμη καὶ ἀσύγκριτη σὲ δόξα, ὅπου οἰ Ἄγγελοι μετὰ τῶν Ἁγίων νύχτα καὶ μέρα δοξάζουν τὸν Ζῶντα Θεό, τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, νῦν καὶ ἀεί, καὶ στὴν αἰωνιότητα· ἀμήν.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πηγή: Ὀρθόδοξος Πνευματικὴ πανοπλία,«Ὀρθόδοξος Κυψέλη»,  σελ. 85. 

Ἡ παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, 

καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, 

νίκας τοῖς Βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, 

καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, 

τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ, 

τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι Χριστὲ ὁ Θεός· 

εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, 

νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων· 

τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν,

 ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Μεγαλυνάριον.
Σήμερον ἡ κτίσις πᾶσα Σωτήρ, 

πόθῳ ἀνυψοῦσα, τὸν πανάγιόν σου Σταυρόν, 

τὴν φωνήν σου αἴρει, καὶ πίστει ἐκβοᾷ σου· 

Δώρησαι τῷ λαῷ σου, Λόγε τὴν χάριν σου.

Πηγή: synaxarion.gr  

Τί σημαίνει ὁ Σταυρός - Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός

«Ἀκούσατε, χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νὰ γίνεται ὁ σταυρὸς καὶ τί σημαίνει. 

Μᾶς λέγει τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον πὼς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τὸν οὐρανὸν περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους.

Τί πρέπει νὰ κάμῃς καὶ ἐσύ; Σμίγεις τὰ τρία σου δάκτυλα μὲ τὸ δεξιὸν τὸ χέρι σου καί, μὴν ἠμπορώντας νὰ ἀνεβῇς εἰς τὸν οὐρανὸν νὰ προσκυνήσῃς, βάνεις τὸ χέρι σου εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι τὸ κεφάλι σου εἶναι στρογγυλὸ καὶ φανερώνει τὸν οὐρανόν, καὶ λέγεις μὲ τὸ στόμα: Καθὼς ἐσεῖς οἱ ἄγγελοι δοξάζετε τὴν ἁγίαν Τριάδα εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι καὶ ἐγώ, ὡς δοῦλος ἀνάξιος, δοξάζω καὶ προσκυνῶ τὴν ἁγίαν Τριάδα. 

Καὶ καθὼς αὐτὰ τὰ δάκτυλα εἶναι τρία -εἶναι ξεχωριστά, εἶναι καὶ μαζὶ- ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καὶ ἕνας μόνος Θεός. 

Κατεβάζεις τὸ χέρι σου ἀπὸ τὸ κεφάλι σου καὶ τὸ βάνεις εἰς τὴν κοιλίαν σου καὶ λέγεις: Σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καὶ ἐσαρκώθης εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διὰ τὰς ἁμαρτίας μας. 

Τὸ βάζεις πάλιν εἰς τὸν δεξιόν σου ὦμον καὶ λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Θεέ μου, νὰ μὲ συγχωρήσῃς καὶ νὰ μὲ βάλῃς εἰς τὰ δεξιὰ μὲ τοὺς δικαίους. 

Βάνοντάς το πάλι εἰς τὸν ἀριστερὸν ὦμον, λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μὴ μὲ βάλῃς εἰς τὰ ἀριστερὰ μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς. 

Ἔπειτα, κύπτοντας κάτω εἰς τὴν γῆν: Σὲ δοξάζω, Θεέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω ὅτι, καθὼς ἐβάλθηκες εἰς τὸν τάφον, ἔτσι θὰ βαλθῶ καὶ ἐγώ. 

Καὶ ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τὴν Ἀνάστασιν, καὶ λέγεις: Σὲ δοξάζω, Κύριέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, πὼς ἀναστήθηκες ἀπὸ τοὺς νεκρούς, διὰ νὰ μᾶς χαρίσῃς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. Αὐτὸ σημαίνει ὁ πανάγιος σταυρός.»

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς  

Πηγές: Ἱ.Μ. Παρακλήτου Ὠρωπὸς Ἀττικῆς &  ἐδῶ 

Ἱεροσόλυμα- Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

 

Ἡ Ὰγία Ἑλένη βρῆκε τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοὺ Κυρίου μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο.

 

Ἱεροσόλυμα- Ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

 https://www.youtube.com/watch?v=uUqZt7IowAs

 

 

 

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ & ἡ σημασία του στὴ ζωή μας - π. Γεώργιος Καψάνης

 Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ &

 ἡ σημασία του στὴ ζωή μας - 

π. Γεώργιος Καψάνης

 https://www.youtube.com/watch?time_continue=23&v=Z0nDbnDT0Ow

 

 

 

Θαῦμα στὸν Λαγκαδᾶ Θεσσαλονίκης!

 

Μὲ τὴ θεία δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 

παραπληγικὸ ἀγοράκι περπάτησε 

χωρὶς τὶς πατερίτσες!!!

Δεῖτε τὸ συγκλονιστικὸ βίντεο:  ἐδῶ 

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Γ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.

   Κατὰ Μάρκον η΄ 34 – θ΄ 1

η΄34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 

35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 

36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 

37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 

38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. 

θ΄1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Πηγές: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 172-173 & myriobiblos.gr

Ἀνάλυση: ἐδῶ &  Ἀκρόαση: ἐδῶ