Ἔχουμε Θεό στήν ζωή μας; - Θ. Θεοφύλακτος

   ...Ἐμεῖς ἔχουμε Θεό στήν ζωή μας; Ποῦ εἶναι ὁ Θεός μας; Μήπως Τόν ἔχουμε ἀπομακρύνει; Μήπως ἔχουμε αὐτονομηθῆ; Μήπως ζοῦμε χωρίς Θεό;

Ὅποιος ἔχει αὐτονομηθῆ, ὅποιος ἔχει θεοποιήσει τόν ἑαυτό του, ὅποιος κατέστησε τόν ἑαυτό του, τό ἐγώ του, κέντρο τῆς ζωῆς του καί ἔθεσε τόν Θεό στό περιθώριο, δέν μπορεῖ νά λέγη «ὁ Κύριος μου καὶ ὁ Θεός μου». 

   Εἶναι ὁ Θεός μας. Εἶναι ὁ Κύριός μας. Καί ἐμεῖς εἴμαστε δοῦλοι, οἱ ὑπηρέται Του. Ἀνήκουμε στήν κυριότητα τοῦ Χριστοῦ.  Ἐκεῖνος μᾶς ἔπλασε· εἴμαστε δικοί Του, πλάσματα δικά Του, παιδιά Του. 

Καί ὅταν ἀκόμη ἀποστατήσαμε, ἐπαναστατήσαμε, ἀπομακρυνθήκαμε καί διακόψαμε καί διαρρήξαμε κάθε δεσμό μέ τόν οὐράνιο Πατέρα μας καί πάλι ἦρθε Ἐκεῖνος, κατέβαλε λύτρα καί μᾶς ἐλευθέρωσε. 

Ἐκεῖνος μᾶς ἐξηγόρασε γιά τοῦ τιμίου Του Αἵματος, τό ὁποῖο ἔχυσε στήν κορυφή τοῦ Γολγοθᾶ. Ἔδωσε τό αἷμα Του, μᾶς ἐχάρισε τήν υἱοθεσία καί ἀποκατέστησε τίς διασαλευμένες σχέσεις μας μέ τόν Θεό Πατέρα μας.  

Εἶναι ὁ Θεός μας καί ὁ Κύριος μας. Κυριαρχεῖ στήν ζωή μας. Αὐτός μᾶς χαρίζει τήν ζωή. Αὐτός μᾶς χαρίζει ὅλον αὐτόν τόν ὡραῖο κόσμο μέσα στόν ὁποῖο ζοῦμε, ὑπάρχουμε καί κινούμεθα. Αὐτός μᾶς χαρίζει τά πάντα...

Θ. Θεοφύλακτος

Πηγή: Μυστική ἰκεσία, Θ. Θεοφυλάκτου, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 15-16 (ἀπόσπασμα).

 

Τὸ πανάγιο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Μέχρις ἐδῶ σοῦ πρόσφερα, ὅπως εἶδες, ἀναγνώστη μου, τέσσερα ὅπλα, πού σοῦ εἶναι ἀπαραίτητα στὸν πόλεμο αὐτόν, γιὰ νὰ μπορέσης νὰ νικήσεις τοὺς ἐχθρούς σου· δηλαδή, τὸ νὰ μὴν ἔχης θάρρος στὸν ἑαυτό σου, τὸ νὰ ἐλπίζεις στὸν Θεό, τὸ νὰ ἀγωνίζεσαι πάντοτε καὶ τὸ νὰ προσεύχεσαι.

Τώρα σοῦ δείχνω ἄλλο ἕνα.  Αὐτὸ εἶναι τὸ πανάγιο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Διότι ὅπως τὸ μυστήριο αὐτὸ εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὰ ἄλλα, ἔτσι εἶναι καὶ ὅπλο ἀνώτερο ἀπὸ τὰ ἄλλα. 

Τὰ τέσσερα ὅπλα ποὺ εἴπαμε, παίρνουν τὴν δύναμι ἀπὸ τὶς εὐεργεσίες καὶ τὴν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ.  Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ὅπλο εἶναι αὐτὸ τὸ ἴδιο Αἷμα καὶ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα μὲ τὴν ψυχὴ καὶ μὲ τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.

Μὲ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατὰ τῶν ἐχθρῶν (δαιμόνων) μὲ τὴν δύναμι τοῦ Χριστοῦ. Μὲ αὐτὸ τὸ ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ὁ Χριστὸς τοὺς πολεμᾶ μαζὶ μὲ ἐμᾶς. Διότι ὅποιος τρώγει τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ πίνει τὸ Αἷμα του, μένει μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ὁ Χριστὸς μὲ αὐτόν· «Ὅποιος τρώει τὴ σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου, μένει σ' ἐμένα κι ἐγώ σ' αὐτόν» (Ἰω. 6,56).

  Γι' αὐτὸ καὶ ἐμεῖς ἂν νικήσουμε τὸν ἐχθρό, τὸν νικοῦμε μὲ τὴ δύναμι τοῦ αἵματος αὐτοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη: «Νίκησαν μὲ τὸ αἷμα τοῦ Ἀρνίου» (12,11).

   Καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ μυστήριο ποὺ εἶναι τὸ πιὸ ἅγιο, καὶ αὐτὸ τὸ ὅπλο, μᾶλλον αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ βρίσκεται μέσα στὸ μυστήριο αὐτό,  μπορεῖ νὰ πραγματοποιῆται μὲ δυὸ τρόπους· δηλαδὴ μὲ τὸν  δέχεται κανεὶς μυστηριακά, δηλαδὴ μὲ εὐλάβεια, πολὺ συχνὰ καὶ ὅσες φορὲς μπορέση, (ἄν βέβαια δὲν ἔχη κάποιο ἐμπόδιο ἀπὸ τὸν Πνευματικό) 

μὲ τὴν ἀπαραίτητη προετοιμασία, δηλαδή, συντριβή, ἐξομολόγησι, ἰκανοποίησι μὲ τὴν νηστεία ποὺ εἶναι σύμφωνα μὲ τὴν δύναμί του· καὶ δεύτερον, μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ λαμβάνη πνευματικὰ καὶ νοερὰ κάθε ὥρα καὶ στιγμή· γι' αὐτὸ καὶ σὺ μὴ σταματήσης νὰ τὸ λαμβάνης μὲ τὸν δεύτερο τρόπο πολλὲς φορές, καὶ  ὅταν μπορῆς, σύμφωνα μὲ τὸν πρῶτο τρόπο ποὺ ἀκολουθεῖ.

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βενέδικτος Ἱερομόναχος Ἁγιορείτης 

Πηγή: Ὁ Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, «Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη Ἁγίου Ὄρους», σελ. 240-241.

Πίστις, ἀπιστία, δυσπιστία - Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος

Ἡ πίστις εἶναι μήτηρ παντὸς ἔργου ἀγαθοῦ, 

καὶ δι' αὐτῆς λαμβάνει τις τὰς ἐπαγγελίας 

τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, 

καθὼς εἶναι γεγραμμένον· 

«Χωρὶς πίστεως εἶναι ἀδύνατον 

νὰ εὐαρεστήσωμεν·»

ἡ δὲ ἀπιστία εἶναι καρποφόρον 

κτῆμα εἰς τον Διάβολον, καὶ

μήτηρ παντὸς ἔργου πονηροῦ.  

Ἐξ αὐτῆς γεννᾶται ἡ δυσπιστία, 

ἥτις εἶναι ἀκαταστασία.

Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος 

Πηγή: Ἀσκητικά, Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, «Β. Ρηγοπούλου», σελ. 248.

Kυριακή τῶν Πατέρων τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου - Φῶς ἢ σκοτάδι;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ε' 14-19

14 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·  

15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.  

16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.  

18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.  

19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 

 Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 17 

Φῶς ἢ σκοτάδι;

      ...Ἦρθε τὸ φῶς, ἦρθε ὁ Χριστός, ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τὸ φῶς, γιατὶ τὰ ἔργα τους εἶνε πονηρά. 

     
   Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ ἀγαποῦν τὸ Φῶς, ἀγαποῦν τὸν Χριστό.  Οἱ εὐγενεῖς αὐτὲς ψυχὲς εὐχαριστοῦνται νὰ ἀκοῦνε τὴ διδασκαλία του. 

Εὐχαριστοῦνται νὰ διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Εὐχαριστοῦνται νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκοῦνε τὴ θεία λειτουργία καὶ τὶς ἄλλες ἱερὲς ἀκολουθίες. Εὐχαριστοῦνται νὰ ἐξομολογοῦνται καὶ νὰ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια. 

Οἱ ψυχὲς αὐτὲς ὅλο καὶ πλησιάζουν τὸν Χριστό, ὅλο καὶ παίρνουν περισσότερο φῶς ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅλο καὶ γίνονται πιὸ λαμπρές. Αὐτές, ὅπου καὶ νὰ βρεθοῦν, σκορπίζουν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. 

Ἄν εἶνε ἐργάτες, εἶνε φῶς γιὰ ὅλο τὸ ἐργοστάσιο ὅπου ἐργάζονται.  Ἂν εἶνε ὑπάλληλοι, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς συναδέλφους τους. Ἂν εἶνε στρατιῶτες, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς ἄλλους στρατιῶτες τῆς μονάδος τους. Ἂν εἶνε δάσκαλοι, εἶνε φῶς γιὰ τούς μαθητάς τους.  Ἂν εἶνε γονεῖς, εἶνε φῶς γιὰ τὰ παιδιά τους.  Ἂν εἶνε ἱερεῖς -ὢ ἐὰν εἶνε ἱερεῖς!-, εἶνε φῶς γιὰ ὅλους τοὺς ἐνορῖτες τους. 

Φῶς μὲ τὰ καλά τους λόγια, φῶς μὲ τὸ λαμπρὸ παράδειγμά τους, μὲ τὰ καλά τους ἔργα.  Στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς ἐφαρμόζεται ὁ λόγος ποὺ λέει ὁ Χριστὸς στὸ σημερινό Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς μαθητάς του· «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5, 14). Σεῖς, δηλαδή, ποὺ μὲ ἀκοῦτε καὶ μὲ ἀκολουθεῖτε, εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, τὸ φῶς τοῦ κόσμου.

     
   Καὶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα· Ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί... εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου;  Ὁ καθένας μας ἂς ρωτήσῃ τὴ συνείδησί του, ἂς ἐξετάσῃ προσεκτικὰ τὴ ζωή του καὶ ἂς ἀπαντήσῃ. Τί εἴμαστε; Φῶς ἢ σκοτάδι;  

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Kαντιώτου, σελ. 84 (ἀπόσπασμα)

Ἀρετές τοῦ παιδιοῦ - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Νομίζω, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔστησε στὸ μέσον ἕνα παιδί, ποὺ ἦταν πολὺ μικρὸ καὶ ἀπαλλαγμένο ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη. 

Γιατὶ ἕνα τέτοιο παιδὶ εἶναι ἀπαλλαγμένο ἀπὸ ὑπερηφάνεια καὶ δοξομανία, ἀπὸ φθόνο κὰι φιλονεικία καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ παρόμοια πάθη καὶ ἔχει πολλὲς ἀρετές, ὅπως ἀφέλεια, ταπεινοφροσύνη, ἀμεριμνησία, καὶ δὲν ὑπερηφανεύεται γιὰ κανένα ἀπὸ ὅλα αὐτά· 

πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ ἀπόδειξη διπλῆς φιλοσοφίας καὶ ἀρετῆς, δηλαδὴ καὶ τὸ ὅτι κατέχει ὅλα αὐτά, καὶ τὸ ὅτι δὲν ὑπερηφανεύεται γι' αὐτά. 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος 

Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βασίλειος Δ. Χαρώνης.

Πηγή: Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, σελ. 614.

Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς εὐφραίνει τὴν ψυχήν - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ἀλλὰ θλίψεις δέν λέγονται αἱ

στενοχώριες καὶ μέριμνες, 

τὸ πῶς νὰ ζήσης·

ἀλλὰ θλίψεις διὰ Χριστόν. 

Διωγμοί· τὸ νὰ πάσχῃς διὰ νὰ σώσῃς 

τὸν ἄλλον. Ἀγῶνες δι' ἀγάπην Χριστοῦ

καὶ ἐναντιώσεις τῶν πειρασμῶν. 

Νὰ δυστυχῇς ἕως θανάτου διὰ Χριστόν. 

Νὰ ὑπομένῃς ὕβρεις καὶ ὀνείδη ἀδίκως. 

Τότε δικαίως ὁ Κύριος παρακαλεῖ τὴν 

ψυχὴν καὶ εὐφραίνει αὐτήν. 

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής 

Πηγή: Ἄκουσον τοὺς λόγους μου ἀγαθέ μου Υἱέ, Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνας, «Αθωόρασις» σελ. 218.

Ἡ πνοή τοῦ οὐρανοῦ - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

   Ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας εἶναι φορεύς καί συνεχιστής τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα της πνέει ἡ πνοή τοῦ οὐρανοῦ, ἡ πνοή τῆς ἀγάπης, «ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α' Ἰω. 4,8).

   Ἀφουγκρασθῆτε προσεκτικά καί θ' ἀκούσετε, θά νιώσετε αὐτή τήν πνοή σάν αὔρα παρακλητική νά πνέη στίς ἐκτενεῖς, στά ἀναγνώσματα, στίς ὑμνωδίες της. 

   Οἱ λειτουργοί, οἱ ἱερεῖς, εἶναι οἱ φορεῖς αὐτῆς τῆς θείας πνοῆς, τοῦ σωστικοῦ μηνύματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς ἁγιότητος. 

Ὑψηλό καί ἀξιοτίμητο τό λειτούργημα τῶν ἱερέων, γι' αὐτό πρέπει νά τούς περιβάλλετε «ὑπερεκπερισσοῦ ἐν ἀγάπῃ διὰ τὸ ἔργον αὐτῶν» (Α' Θεσ. 5,13).

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης 

Πηγή: Ὁ οὐρανός στή γῆ, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, «Ἱερά Μονή Παρακλήτου - Ὠρωπός Ἀττική», σελ. 52.