Εὐγνωμοσύνη - Χ.Μ.Ο.

https://www.youtube.com/watch?v=zyA4KjI_c7M

 

Πῶς νά προσερχόμαστε στή θεία Κοινωνία - Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Ὅσα σᾶς συμβαίνουν στό διάστημα τῆς προετοιμασίας σας γιά τή θεία Κοινωνία, φόβος, ταραχή κλπ, προέρχονται καθώς φαίνεται ἀπό τόν ἐχθρό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι αὐτός σᾶς τριγυρίζει…. Ἡ Ἐξομολόγηση καί ἡ θεία Κοινωνία τόν καῖνε καί τόν διώχνουν μακριά. Γιά νά σᾶς ἐμποδίσει λοιπόν, ἀπ’ αὐτά, σᾶς προξενεῖ τόσους πειρασμούς. Ἀγωνισθεῖτε νά κρατήσετε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τή μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτές οἱ δυό μνῆμες, ὄχι μόνο ὅταν ἑτοιμάζεστε γιά τή θεία Μετάληψη, ἀλλά πάντοτε, ἐξουδετερώνουν τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ.

Ξέρετε καί αἰσθάνεσθε πόσο ψυχοσωτήρια εἶναι τὰ πανάχραντα Μυστήρια. Νά κοινωνεῖτε λοιπόν συχνά.

Γιά νά προσερχόμαστε ἄξια στή θεία Κοινωνία, πρέπει πρῶτα-πρῶτα νά καθαριζόμαστε ἀπό τ’ ἁμαρτήματά μας μέ τήν Ἐξομολόγηση. Ὕστερα, ὅταν πλησιάζουμε στό ἅγιο Ποτήριο, νά ἔχουμε πίστη, φόβο Θεοῦ καί συντετριμμένη καρδιά· νά μή νιώθουμε ὑπεροχή ἀπέναντι στούς ἄλλους, πού δέν κοινωνοῦν, ἀλλά νά εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπό αἰσθήματα αὐτοκατακρίσεως.

Πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως, πρέπει νά ὑπάρχουν ἀκατάπαυστα μέσα μας ἡ ἐπιθυμία καί ὁ ζῆλος τῆς εὐαρεστήσεως τοῦ Θεοῦ, ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ μας. Γιατί εἶναι δυνατόν, ἀκόμα κι ὅταν κάνουμε τό καλό, νά ἱκανοποιοῦμε τόν ἑαυτό μας.

Λυπᾶστε, γιατί ἡ καλή πνευματική κατάσταση, πού ἀποκτήσατε μέ τήν Ἐξομολόγηση καί τή θεία Κοινωνία, πολύ γρήγορα χάθηκε. Ἡ ἀπώλεια αὐτή εἶναι πολύ θλιβερή, καθώς μάλιστα θά μπορούσατε νά τὴν εἴχατε ἀποφύγει.

Πῶς; Μήν προσφέροντας τόν ἑαυτό σας θυσία στίς ἐξωτερικές ἐντυπώσεις, παραστάσεις καί εἰκόνες, πού δέχονται καί μεταβιβάζουν στήν ψυχή οἱ αἰσθήσεις. Αὐτές εἶναι πού ἀποσποῦν τόν νοῦ καί τήν καρδιά καί τόν κάνουν νά περιπλανιέται ἐδῶ κι ἐκεῖ, χάνοντας τή νήψη καί τήν κατάνυξη, χάνοντας τήν κοινωνία του μέ τόν Θεό.

Ἔχουμε δυό λογιῶν γεύσεις, τήν πνευματική καί τή σωματική. Ἡ μία ἐναντιώνεται στήν ἄλλη, ἡ μία ἀποδιώχνει τήν ἄλλη. Ἄν γευθεῖ κανείς τά πνευματικά ἀγαθά, περιφρονεῖ τά ἄλλα. Ἄν πάλι, γευθεῖ πράγματα τοῦ κόσμου, τά πνευματικά χάνονται.

Καταλαβαίνετε τώρα τί πρέπει νά κάνετε, γιά νά διατηρήσετε ἐνεργή τήν πνευματική σας γεύση καί ν’ ἀπολαμβάνετε ἔτσι τά οὐράνια ἀγαθά, πού σᾶς προσφέρει ὁ Κύριος μέ τή μετάληψη τοῦ τιμίου Σώματος καί τοῦ παναχράντου Αἵματός Του.

Δόξα τῷ Θεῷ, πού κοινωνήσατε! Τό ὅτι δέν αἰσθανθήκατε τήν εὐεργετική ἐνέργεια τοῦ Μυστηρίου, ὀφείλεται μᾶλλον στήν ἀδιαθεσία σας καί ἐξαιτίας αὐτῆς, στήν ἀδυναμία σας ν’ ἀσκήσετε πνευματική βία στόν ἑαυτό σας.

Τά θεῖα Μυστήρια, ὅμως, πάντοτε ἐνεργοῦν μυστικά στήν ψυχή, ἁγιάζοντάς την, ὅπως φυσικά ἔγινε τώρα σ’ ἐσᾶς, ἔστω κι ἄν ἡ ἐνέργειά τους δέν γίνεται αἰσθητή.

(Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: “Χειραγωγία στήν πνευματική ζωή”, Ἱ. Μονῆς Παρακλήτου)

Πηγή: agiazoni.gr

Γιατί εἶναι τόσο πολύτιμος ὁ χρόνος τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας;

Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας ἔχει ἀνεκτίμητη ἀξία γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους: 

πρῶτον, ἡ διάρκειά του εἶναι μικρὴ καὶ τὸ τέλος του ἄγνωστο·

δεύτερον, μᾶς χαρίζεται μόνο μιὰ φορὰ καὶ πίσω δέν γυρίζει·

τρίτον, μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν χρόνο ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ ἐπιτελέσει πολλὰ καὶ σπουδαῖα ἔργα·

   

τέταρτον, εἶναι χρόνος προκαταρκτικὸς ἀλλὰ καὶ προκριματικὸς τῆς αἰωνιότητάς μας, καθὼς μόνο στὴν παρούσα ζωὴ μποροῦμε, μὲ τὴ βοήθεια τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ, ν᾿ ἀγωνιστοῦμε , γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰώνια σωτηρία.

Ἂς μήν τὸ ξεχνᾶμε ποτὲ: «Οἱ ἄνθρωποι μιὰ φορὰ πεθαίνουν καὶ ὕστερα κρίνονται ἀπὸ τὸν Θεό».

Πηγή: Ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα Χριστιανῶν, Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, σελ. 11-12.

Τὸ μέτρο ὅλων τῶν πραγμάτων - Άγιος Λουκᾶς τῆς Κριμαῖας

Χωρὶς τὸν Χριστὸ 

εἴμαστε πνευματικὰ νεκροί· 

τὸ δὲ μέτρο 

ὅλων τῶν πραγμάτων 

πρέπει νὰ εἶναι 

τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, 

καὶ αὐτὰ ποὺ δὲν συμφωνοῦν 

νὰ ἀπορρίπτονται. 

Ἅγιος Λουκᾶς τῆς Κριμαῖας 

Πηγή: Ὀρθόδοξος Πνευματική πανοπλία, Ἡμερολόγιο 2019 «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 90.

Βιος καὶ θαύματα τοῦ Ἀγίου Σάββα τοῦ ἐν Καλύμνῳ

 

 

 

Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίων Πάντων - Κάλυμνος

http://www.monastiria.gr/nisia-agaiou/nomos-dodekanisou/iera-moni-agiwn-pantwn-kalymnos/

https://vimeo.com/22047145

 

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς Ε` Νηστειῶν, Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἱγυπτίας

 Κατὰ Μᾶρκον, ι΄ 32-45.

32 Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, 

33 ὅτι Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, 

34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 

35 Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν.

36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 

37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 

38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 

39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 

40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται. 

41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 

42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 

43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 

44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 

45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. 

Ἅγιος Ἀπόστολος & Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος 

                   Πηγή: Καινὴ Διαθήκη σελ. 183-184 & myriobiblos.gr     

Ἀνάλυση τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ:  ἐδῶ  

Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς Ε΄ Νηστειῶν, Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Ἐπιστολὴ πρὸς Ἑβραίους, θ΄11-14. 

11 Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ' ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, 

12 οὐδὲ δι' αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. 

13 Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, 

14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος

Πηγή:  Καινὴ Διαθήκη, σελ. 886-887 & myriobiblos.gr  

Εὐχή πρὸς τὴν Θεοτόκον - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε ἡ κατά σάρκα γεννήσασα τόν Θεόν Λόγον, γνωρίζω ὅτι δέν εἶναι εὐπρεπές, οὐδέ ἄξιον εἰς ἐμέ τόν πανάσωτον, τόν ἔχοντα μεμολυσμένους τούς ὀφθαλμούς καί τά χείλη ἀκάθαρτα, νά ἴδω τήν εἰκόνα Σου τῆς Ἁγνῆς, τῆς Ἀειπαρθένου, τῆς ἐχούσης τό σῶμα καί τήν ψυχήν καθαρά καί ἀμόλυντα, ἀλλ᾽ ἀπεναντίας πρέπει νά μισηθῶ ὁ ἄσωτος καί νά ἐπιτιμηθῶ ὑπό τῆς ὑμετέρας καθαρότητος. Πλήν ἐπειδή ὁ Θεός τόν Ὁποῖον ἐγέννησες, ἔγινεν ἄνθρωπος ὅπως καλέσῃ τούς ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν, λαμβάνω καί ἐγώ τό θάρρος καί προσέρχομαι πρός Σέ, παρακαλῶν μετά δακρύων.

Πρόσδεξε τήν παράκλησίν μου διά τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν πολλῶν καί χαλεπῶν πταισμάτων μου καί παρακάλεσον τόν Μονογενῆ Σου Υἱόν καί Θεόν ὅπως ἐλεήσῃ τήν ἀθλίαν καί ταλαίπωρον ψυχήν μου. Διότι διά τό πλῆθος τῶν ἀνομιῶν μου ἐμποδίζομαι νά στρέψω τό βλέμμα μου πρός Αὐτόν καί νά ζητήσω συγχώρησιν καί διά αὐτό σέ προβάλλω μεσίτριαν.

Ἀπολαύσας πολλῶν καί μεγάλων δωρεῶν παρά τοῦ δημιουργήσαντός με Θεοῦ, ἐφάνην ἄθλιος καί ἀχάριστος ὁμοιωθείς μέ τά ἀνόητα κτήνη· πτωχεύσας εἰς τάς ἀρετάς, πλουτήσας εἰς τά πάθη, βεβαρυμένος μέ ἐντροπήν, ἐστερημένος θείας παρρησίας, κατακεκριμένος ὑπό τοῦ Θεοῦ, θρηνούμενος ὑπό τῶν ἀγγέλων, χλευαζόμενος ὑπό τοῦ δαίμονος καί μισούμενος ὑπό τῶν ἀνθρώπων· ἐλεγχόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεως, ἐντρεπόμενος διά τά πονηρά μου ἔργα, νεκρός ὑπάρχων πρό τοῦ θανάτου καί πρό τῆς κρίσεως αὐτοκατάκριτος καί πρό τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως τυγχάνων αὐτοτιμώρητος ὑπό τῆς ἀπογνώσεως. Διά τοῦτο καταφεύγω εἰς τήν ἰδικήν Σου καί μόνην βοήθειαν, Δέσποινα Θεοτόκε, ὁ μυρίων ταλάντων ὀφειλέτης, ὁ ἀσώτως τήν πατρικήν οὐσίαν δαπανήσας, ὁ παρανομήσας ὑπέρ τόν Μανασσῆν, ὁ γενόμενος ἄσπλαχνος ὑπέρ τόν πλούσιον, ὁ λαίμαργος δοῦλος, τό δοχεῖον τῶν πονηρῶν λογισμῶν, ὁ θησαυροφύλαξ τῶν αἰσχρῶν καί ρυπαρῶν λόγων καί ὁ ξένος πάσης ἀγαθῆς ἐργασίας.

Ἐλεήσόν μου τήν ταπείνωσιν καί συμπάθησόν μου τήν ἀσθένειαν. Μεγάλην ἔχεις τήν παρρησίαν πρός τόν ἐκ Σοῦ τεχθέντα καί οὐδείς δύναται ὡς Σύ, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ. Δι᾽ ὅλα ἔχεις τήν ἰσχύν ὡς ὑπερέχουσα πάντων τῶν κτισμάτων καί δέν εἶναι ἀδύνατον εἰς Σέ οὐδέν, ἐάν θελήσῃς. Μή λοιπόν παραβλέψῃς τά δάκρυά μου, μή ἀηδιάσῃς τόν στεναγμόν μου, μή ἀποστραφῇς τόν πόνον τῆς καρδίας μου, μή ἐντροπιάσῃς τήν πρός Σέ προσδοκίαν μου, ἀλλά διά τῶν μητρικῶν Σου δεήσεων βίασον τήν εὐσπλαχνίαν τοῦ ἀγαθοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ καί ἀξίωσόν με τόν ταλαίπωρον καί ἀνάξιον δοῦλόν Σου ν᾽ ἀπολαύσω τό πρῶτον καί ἀρχαῖον κάλλος καί τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν παθῶν, διά νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τάς ἁμαρτίας καί νά γίνω ὑπηρέτης τῆς δικαιοσύνης, νά ἐκδυθῶ τόν μιασμόν τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς καί νά ἐνδυθῶ τόν ἁγιασμόν τῆς ψυχικῆς καθαρότητος, νά νεκρωθῶ διά τόν κόσμον καί νά ζήσω ἐν τῇ ἀρετῇ.

Ὁδοιποροῦντά με συνόδευσον, πλέοντα ἐν θαλάσσῃ σύμπλευσον, ἀγρυπνοῦντα με ἐνίσχυσον, θλιβόμενον παρηγόρησον, ὁλιγοψυχοῦντα παρακάλεσον, ἀσθενοῦντα δώρησόν μου τήν ἴασιν, ἀδικούμενον ρῦσαί με, συκοφαντούμενον ἀθώωσον, εἰς θάνατον κινδυνεύοντα προφθάσασα λύτρωσόν με, εἰς τούς ἀοράτους ἐχθρούς δεῖξον με καθ᾽ ἑκάστην φοβερόν.

Ναί ὑπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς, ἐπάκουσον τῶν οἰκτρῶν δεήσεων καί μή μέ ἐντροπιάσῃς ἀπό τῆς προσδοκίας μου. Τόν βρασμόν τῆς σαρκός κατάπαυσον, τήν ἐν τῇ ψυχῇ μου ἀγριωτάτην ταραχήν κατεύνασον, τόν πικρόν θυμόν καταπράϋνον, τόν τύφον καί τήν ἀλαζονίαν τῆς ματαίας οἰήσεως ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον, τάς νυκτερινάς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί τάς καθημερινάς ἀκαθάρτους προσβολάς ἀπομάκρυνον τῆς καρδίας μου. Παίδευσόν μου τήν γλῶσσαν ἵνα ὁμιλῇ τά συμφέροντα, δίδαξον τούς ὀφθαλμούς μου νά βλέπουν ὀρθῶς τήν ὁδόν τῆς ἀρετῆς, ἐνίσχυσον τούς πόδας μου ἵνα βαδίζουν τήν μακαρίαν ὁδόν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τάς χεῖράς μου ἁγίασον ἵνα ἀξίως αἴρω αὐτάς πρός τόν Ὕψιστον. Καθάρισόν μου τό στόμα ἵνα μετά παρρησίας ἐπικαλεῖται τόν Πανάγιον Πατέρα καί Θεόν. Ἄνοιξόν μου τά ὦτα, ἵνα ἀκούω αἰσθητῶς καί νοητῶς τά ὑπέρ μέλι καί κηρίον γλυκύτερα λόγια τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί βιῶ ταῦτα ἐνισχυόμενος ὑπό Σοῦ.

Δός μοι καιρόν μετανοίας, λογισμοῦ ἐπιστροφήν, ἐλευθέρωσόν με ἐξ αἰφνιδίου θανάτου καί ἀπάλλαξόν με κατακεκριμένον ὑπό τῆς συνειδήσεως. Καί τελευταῖον ἐλθέ κοντά μου κατά τόν χωρισμόν τῆς ψυχῆς μου ἀπό τοῦ ἀθλίου μου σώματος, ἵνα ἐλαφρύνης τήν ἀφόρητον αὐτήν βίαν, ἀνακουφίσῃς τόν ἀνέκφραστον πόνον, παρηγορήσῃς τήν ἀπαραμύθητον στενοχωρίαν. Ἵνα τῆς σκοτεινῆς μορφῆς τῶν δαιμόνων λυτρώσῃς, παραμερίζουσα τόν ἄρχοντα τοῦ σκότους καί σχίζουσα τά χειρόγραφα τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν. Καί ἵνα μέ οἰκειώσῃς μέ τόν Θεόν καί μέ καταξιώσῃς τῆς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ παραστάσεως ἐν τῷ φοβερῷ Κριτηρίῳ καί νά μέ κάμῃς κληρονόμον τῶν αἰωνίων καί ἀδιαφθόρων ἀγαθῶν.

Ταύτην τήν ἐξομολόγησιν Σοῦ κάμνω Δεσποινά μου Θεοτόκε, τό φῶς τῶν ἐσκοτισμένων μου ὀφθαλμῶν καί παραμυθία τῆς ζωῆς μου, ἡ μετά Θεόν ἐλπίς καί προστασία μου, τήν ὁποίαν δέξου εὐμενῶς καί καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος καί ἀξίωσόν με εἰς τήν παροῦσαν ζωήν ἀκατακρίτως νά μετέχω τοῦ Παναγίου καί ἀχράντου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ. Εἰς δέ τήν μέλλουσαν, τῆς γλυκυτάτης οὐράνιας τροφῆς τοῦ Παραδείσου, ἔνθα εἶναι ἡ κατοικία πάντων τῶν εὐφραινομένων. Τούτων δέ τῶν ἀγαθῶν τυχών ὁ ἄθλιος, δοξάζω εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ Υἱοῦ Σου καί Θεοῦ τοῦ δεχομένου πάντας τούς μετανοοῦντας ἐξ ὅλης ψυχῆς διά Σέ τήν γενομένην μεσίτριαν καί ἐγγυήτριαν πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν, διότι διά Σοῦ Πανύμνητε καί Ὑπεράγαθε Δέσποινα περισώζεται ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπίνη φύσις αἰνοῦσα καί εὐλογοῦσα Πατέρα καί Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, τήν Παναγίαν Τριάδα.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Πηγή: imaik.gr 

Μὲ ὅσα ἔχουμε - Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς

Μὲ ὅσα ἔχουμε, 

πρέπει νὰ εἴμαστε 

εὐχαριστημένοι

καὶ νὰ δοξάζουμε 

τὸν  Θεὸ καὶ τὴν Παναγία, 

ποὺ τόσο μᾶς εὐλογοῦν. 

Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς