Γλυκύτατη γεῦσις καί θαυμάσιος φωτισμός

Ὅταν  ἀναγινώσκῃς  τάς  θείας  γραφάς, 

ὅσα  τινά  ἐπισύρουσι  τήν  προσοχήν  σου,

εἰς  ὅλα  νά  διακρίνῃς  τόν  σ κ ο π ό ν  τοῦ  λόγου, 

ἵνα  βαθύνῃς  καί  κατανοήσῃς  μετά  μεγίστης  γνώσεως

 τό  βάθος  τῶν  ἁ γ ί ω ν   ν ο η μ ά τ ω ν·

καθότι  ὅσοι,  φωτιζόμενοι  ἐκ  τῆς  θείας  χάριτος, 

ὁδηγοῦνται  εἰς  τήν  τελειότητα  τῆς  ζωῆς  αὐτῶν,

οἱ  τοιοῦτοι  πάντοτε  αἰσθάνονται  μίαν  τινά  νοητήν  ἀκτῖνα,

ἥτις  διέρχεται  διά  μέσου  τῶν  γεγραμμένων  στίχων, καί

διαχωρίζει  μετά  πνευματικῆς  γνώσεως 

τό νόημα τῶν ψιλῶν λόγων ἀπό τά πραγματικά πράγματα, 

τά  ὁποία  ἐμπεριέχουσι  μέγα  νόημα.

Ὅταν  ὁ  ἄνθρωπος  ἀναγινώσκῃ  σοφούς  στίχους 

ἀπλῶς  καί  κατά  τό  ψιλόν  μόνον  νόημα  τοῦ  γράμματος, 

γυμνοῦται  ἡ  καρδία  αὐτοῦ, καί  σβύννεται  ἐξ  αὐτῆς 

ἡ  ἁγία  τοῦ  Θεοῦ  δύναμις, 

ἥτις  χαρίζει  εἰς  τήν  καρδίαν  γλυκυτάτην  γεῦσιν, καί 

εἰς  τήν  ψυχήν  θαυμάσιον  φωτισμόν, 

διά  νά   ἐ ν ν ο ῇ   τά  ἀναγινωσκόμενα.

 Ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

Πηγή: Ἀσκητικά Ὀσίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, σελ. 6