Νὰ εἶσαι κάθε μέρα ἕτοιμος νὰ δεχθεῖς κάθε θλίψη.
Νὰ σκέφτεσαι ὅτι μὲ αὐτὲς θὰ ἀπαλλαγεῖς
ἀπὸ τὶς πολλές σου ἁμαρτίες, καὶ νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Ἅγιο Θεό.
Γιατὶ ἀπ' αὐτὸ ἀποκτᾶ κανεὶς παρρησία ποὺ δὲν ντροπιάζει,
σύμφωνα μὲ τὸν μέγα Ἀπόστολο ποὺ λέει:
«Ἡ θλίψη ὁδηγεῖ στὴν ὑπομονή,
ἡ ὑπομονὴ στὴν σταθερότητα,
καὶ ἡ σταθερότητα στὴν ἐλπίδα.
Καὶ ἡ ἐλπίδα δὲν θὰ ντροπιάσει αὐτὸν ποὺ ἐλπίζει».
Γιατὶ αὐτὰ ποὺ μάτια δὲν τὰ εἶδαν καὶ αὐτιὰ δὲν τὰ ἄκουσαν
καὶ νοῦς ἀνθρώπου δὲν τὰ διανοήθηκε, αὐτὰ εἶναι ποὺ θὰ δοθοῦν
σύμφωνα μὲ τὴν ἀδιάψευστη ὑπόσχεση σ' ἐκεῖνους οἱ ὁποῖοι
μὲ τὴν συνέργεια τῆς χάρης δείχνουν ὑπομονὴ στὶς θλίψεις.
Γιατὶ χωρὶς τὴν χάρη τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ κατορθωθεῖ.
Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ' , σελ. 40