«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Ἰησοῦς Χριστός (Ἰωάν. ιστ΄33).

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Κυριακή τῶν Μυροφόρων


Εὐαγγέλιον κατά Μάρκον ιε' 43- ιστ' 8
43 ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ.  

44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε·  

45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ.  

46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 

 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. 
 
ιστ' 1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.  

2 καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου.  

3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;  

4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα.  

5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.  

6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν.  

7 ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν.  

8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.  
                                                                                                    Πηγή: Καινή Διαθήκη σελ. 211

Θάρρος κα τόλμη χρειάστηκαν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος μαζ

μὲ τὶς μυροφόρες γυναῖκες γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν 

τὸ ἱερὸ καθῆκον τους πρὸς τὸν Χριστό.

Ὅ,τι δὲν τόλμησαν νὰ κάνουν οἱ πολλοί, 

τὸ ἔκαναν οἱ λίγοι αὐτοὶ ἄνθρωποι. 

Καὶ παραμένουν αἰώνια παραδείγματα θάρρους 

γιὰ τὶς χριστιανικὲς ψυχὲς ὅλων τῶν αἰώνων. 

Ἅγιοι Ἰωσήφ καὶ Νικόδημε, ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες, 

ποὺ τόσο θάρρος καὶ τόλμη δείξατε τὸ ἡλιοβασίλεμα 

ἐκεῖνο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς,σᾶς παρακαλοῦμε, 

παρακαλέστε τὸν Κύριο νὰ δίνῃ καὶ σ' ἐμᾶς

 θάρρος καί τόλμη, στὶς διάφορες δύσκολες

 περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, γιὰ νὰ ἐκτελοῦμε 

τὰ χριστιανικά μας καθήκοντα 

πρὸς τὸν Θεό καὶ τὸν πλησίον.

Ἐπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Καντιώτη, σελ. 27 (ἀπόσπασμα)