Ὅπως ὁ Κύριος θέλει ὁ ἄνθρωπος
νὰ σώζεται μέσω ἄλλου ἀνθρώπου,
ἔτσι καὶ ὁ σατανᾶς σπεύδει τὸν ἄνθρωπο
μέσω ἄλλου ἀνθρώπου νὰ τόν κολάσει.
Γι' αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ προσκολλᾶται κανεὶς
σὲ ἄνθρωπο ποὺ καταφρονεῖ τὰ θεῖα
καὶ εἶναι πονηρὸς καὶ δὲν κρατεῖ τὴ γλώσσα του,
γιὰ νὰ μὴν πάει μαζί του στὴν κόλαση.
Γιατὶ καὶ δίκαιο ἄνθρωπο νά
συναναστρέφεται κανεὶς, μόλις καὶ μπορεῖ νὰ σωθεῖ.
Ἄν ὅμως συναναστραφεῖ μὲ πονηρὸ ἀπρόσεκτα,
εἶναι σὰν νὰ κόλλησε λέπρα καὶ
θὰ ὁδηγηθεῖ σὲ ναυάγιο...
Μιὰ καλή λέξη, τὸν ἄλλοτε ἀκάθαρτο ἐκεῖνο ληστή,
τὸν ἔκανε καθαρὸ καὶ ἅγιο καὶ τὸν ἔβαλε στὸν Παράδεισο.
Καὶ μιὰ λέξη ἀνάρμοστη ἔφραξε στὸν Μωυσῆ τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας.
Νὰ μὴ νομίσομε λοιπὸν μικρή ἀρρώστια τὴν
φλυαρία·
φλυαρία·
γιατί οἱ φιλοκατήγοροι καί φλύαροι
ἀποκλείουν τὸν ἑαυτό τους ἀπό
τὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Α', σελ. 348