«Τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός».
Τὸ ἀντίθετον Αὐτοῦ; - Τὸ κενόν, τὸ μηδέν!
Αὐτὸς εἶναι τὸ Πανεῖναι. Ἐκτὸς Αὐτοῦ, τὸ μὴ εἶναι.
Ἂν δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς μέσα σου, δὲν εἶσαι τίποτε,
εἶσαι μηδέν, εἶσαι ἕνα πτῶμα, εἰσαι τὸ μὴ ὄν.
Καὶ τὸ ἴδιον τὸ σύμπαν χωρὶς τὸν Χριστόν,
εἶναι πτῶμα, εἶναι μηδέν, εἶναι μὴ ὄν.
Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Πανεῖναι καὶ ἡ πανενότης.
Αὐτὸς τὰ πάντα πληροῖ καὶ τὰ πάντα συνέχει·
ἄνευ Αὐτοῦ τὰ πάντα εἶναι κενὰ καὶ ἔρημα καὶ διεσπαρμένα.
Ἐὰν ἀφαιρέσωμεν τὸν Χριστὸν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον,
ἀπὸ τὸν ἥλιον, ἀπὸ τὸ σύμπαν, ἀπὸ τὴν μέλισσαν,
τὰ πάντα κρημνίζονται εἰς τὸ χάος, εἰς τὸ μὴ εἶναι,
εἰς τὸ μὴ ὂν, εἰς τὸν θάνατον.
Μόνον Αὐτὸς διὰ τοῦ θεανθρωπίνου σώματος Του,
τῆς Ἐκκλησίας, συνέχει τὰ πάντα, καὶ πληροῖ τὰ πάντα
εἰς ὅλους τοὺς κόσμους (πρβλ. Ἐφ. 1,20-23,10. Κολ. 1,16-20.3,15).
Ἐξ Αὐτοῦ πηγάζει συνεχῶς ἡ τὰ πάντα τῆς logosnost
πληροῦσα καὶ ἑνοποιοῦσα θεία καὶ θεανθρωπίνη δύναμις.
Ὅταν ἐνσωματωθῇ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸ θεανθρώπινον
σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πληροῦται μὲ τὴν αἰσθησιν
τοῦ παμπληρώματος καὶ τῆς πανενότητος.
Δι' αὐτὸν δὲν ὑπάρχει πλέον ὁ θάνατος,
ἀλλὰ παντοῦ ἡ εὐαγγελικὴ πληρότης,
ἡ ἀθανασία καὶ ἡ αἰωνιότης.
Εἰς τὸν πλοῦτον αὐτὸν μᾶς εἰσάγει
τὸ μυστήριον τοῦ θείου Βαπτίσματος,
διότι δι' αὐτοῦ ἐνσωματούμεθα
εἰς τὸ ἀείζωον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
εἰς τὸ ἀείζωον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς
Πηγή: Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος
Ἀγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, σελ. 196
Μετάφρασις Ἱερομονάχου Ἀθανασίου Γιέβτιτς