«Ἡ ψυχὴ εἶναι πνοὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ δέχθηκε σύντροφό της
-οὐράνια αὐτή- τό γήινο φῶς μέσα στὴν σπηλιά κρυμμένο,
ἀλλά θεϊκή καί ἀθάνατη».
Ἀσύστολη εἶναι ἡ θεωρία περί προϋπάρξεως τῆς ψυχῆς καὶ ἡ τῆς
μετεμψυχώσεως, διότι ἡ ψυχή εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλά καί ἡ ψυχή ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ, ἀδιάκοπα ἀπό τότε
στά ἀνθρώπινα τά σχήματα νεογέννητη προβαίνει·
ἀπό τό πρῶτο φύσημα μοιράζεται στούς ἀνθρώπους·
μένει σέ σώματα θνητά μέ αἰώνια τήν μορφή της.
Γι' αὐτό καί ἡ ἀρχηγία τοῦ νοῦ εἶναι δική της.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
Πηγή: Γρηγοριανόν Ταμεῖον Ὰγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, σελ. 915.
Νεοελληνική ἀπόδοση: Βενέδικτος Ἱερομόναχος Ἁγιορείτης