Κυριακὴ Β' Λουκᾶ - Ὁ χρυσοῦς κανών

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν στ' 31-36

31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.  

32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι.  

33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι.  

34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα.  

35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ Ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς.  

36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.  

Καινὴ Διαθήκη,  σελ. 251

Ἕνας νόμος 

        
             ...Ὁ Χριστός, ποὺ φύτευσε μεσ' στὴν καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων τὸ νόμο τῆς ἀγάπης, δὲν θέλει ἡ ἀγάπη νὰ περιορίζεται καὶ ν' ἀσφυκτιᾷ μέσ' στά στενὰ ὅρια ἑνός αἰσθήματος, ποὺ ἔχει μόνο τὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα εἶνε ἕνας ἐγωϊσμός, μιὰ λατρεία καί θεοποίησις τοῦ ἐγώ. Ἡ ἀγάπη ποὺ κήρυξε ὁ Χριστός, ὅπως βλέπουμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, σπάζει τὰ στενὰ ὅρια, πλατύνεται καὶ ξεχύνεται σὰν ποταμὸς σ' ὅλο τὸν κόσμο. 

Ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει, ὅτι πρέπει ν' ἀγαπᾶμε ὄχι μόνο τοὺς γονεῖς, τοὺς φίλους, τοὺς συγγενεῖς, τοὺς ὁμοεθνεῖς μας, ἀλλὰ κι αὐτοὺς τοὺς ξένους καὶ τοὺς ἐχθρούς μας. Πόσο καθαρὰ ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ! «Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε...» (Λουκ. 6,35). Κάνετε, λέει, τὸ καλὸ καὶ σ' αὐτοὺς τοὺς ἐχθρούς σας.

          Εἶνε ὅμως αὐτὸ εὔκολο; Δὲν εἶνε εὔκολο. Ἀλλὰ «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρά τῷ Θεῷ» (Λουκ. 18, 27). Μόνο μεσ' στὸ χριστιανισμὸ πραγματοποιεῖται ἡ ἰδεώδης αὐτὴ ἀγάπη, ποὺ ἀγκαλιάζει καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἀκόμη.

       Θέλετε παράδειγμα; Ῥίξε ἕνα βλέμμα στὸν Ἐσταυρωμένο, καὶ θὰ δῆτε. Τὴν ἀγάπη, ποὺ δίδαξε ὁ Χριστός, τὴν ἐφάρμοσε ὁ Ἴδιος. Πάνω στὸ σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου του ἄπλωσε τὰ πανάχραντα χέρια Του καὶ ἀγκάλιασε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἐχθρούς του. Προσευχήθηκε γιὰ τοὺς σταυρωτάς του καὶ εἶπε τὰ ἀθάνατα ἐκεῖνα λόγια, ποὺ ῥαγίζουν τὶς καρδιὲς καὶ τῶν πιὸ σκληρῶν ἀνθρώπων· «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. 23,34).

       Ἀγαπητοί, σᾶς ἐρωτῶ· Εἴμαστε χριστιανοί; Ἂς μιμηθοῦμε τὸν Ἀρχηγό μας. Ἂς Τὸν ἀκολουθήσουμε πιστὰ στὸν ἅγιο δρόμο τῆς ἀγάπης· ἀγάπης, ποὺ πρέπει νὰ δείχνουμε καὶ σ' αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἐχθρούς μας.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, 

σελ. 209-210 (ἀπόσπασμα)