Ὅποιος σ' αὐτὸν τὸν αἰώνα ζητεῖ μὲ τὴν προσευχὴ
τὸν ἄφθαρτο ἄρτο τῆς σοφίας,
ἀπὸ τὸν ὁποῖο μᾶς χώρισε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ
σὰν τεῖχος ἡ παράβαση τῶν πρωτοπλάστων,
μία ἡδονὴ γνωρίζει, τὴν ἀπόκτηση τῶν θείων,
τὰ ὁποία δίνει κατὰ φύση ὁ Θεὸς
καὶ τὰ φυλάγει ἡ προαίρεση,
κατὰ τὴν θέληση αὐτοῦ ποὺ τὰ ἔλαβε·
καὶ μία ὀδύνη γνωρίζει,
τὴν ἀποτυχία τῶν θείων,
τὴν ὁποία ὑποβάλλει ὁ διάβολος καὶ
τὴν πραγματώνει κάθε ἄνθρωπος,
ποὺ ἀπὸ ἀτονία τῆς προαιρέσεώς του
παραιτεῖται ἀπὸ τὰ θεῖα
καὶ δὲν φυλάγει μὲ τὴ διάθεση τῆς γνώμης του
τὸ πολύτιμο δῶρο.
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Γ' , σελ. 265.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης