Ἂς ἀποφύγωμε
λοιπὸν ὅσους δὲν παραδέχονται τὶς πατερικὲς ἐξηγήσεις, ἀλλὰ προσπαθοῦν
νὰ εἰσαγάγουν τὰ ἀντίθετα μόνοι τους, καὶ τὶς μὲν λέξεις τοῦ κειμένου
προσποιοῦνται ὅτι μεταχειρίζονται, τὸ δὲ εὐσεβὲς νόημα ἀπορρίπτουν· ἂς
τοὺς άποφύγωμε μάλιστα περισσότερο ἀπὸ ὅσο φεύγει κανεὶς ἀπὸ φίδι.
Διότι
τὸ μὲν φίδι, ὅταν δαγκώσῃ, θανατώνη πρόσκαιρα τὸ σῶμα, χωρίζοντάς το
ἀπὸ τὴν ἀθάνατη ψυχή· ἐκεῖνοι ὅμως, πιάνοντας μὲ τὰ δόντια τὴν ἴδια τὴν
ψυχή, τὴν χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι αἰώνιος θάνατος τῆς ἀθάνατης
ψυχῆς.
Ἂς
ἀποφεύγωμε λοιπὸν αὐτοῦ τοῦ εἴδους τοὺς ἀνθρώπους μὲ κάθε τρόπο καὶ ἂς
προσφεύγωμε σὲ ὅσους διδάσκουν τὰ εὐσεβῆ καὶ σωτήρια, διότι συμφωνοῦν μὲ
τὶς πατερικὲς παραδόσεις.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
Πηγή: Παλαμικὸν Ταμεῖον, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, σελ. 102.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βενέδικτος Ὶερομόναχος Ὰγιορείτης.