Ἀλλὰ καὶ ἡ ἰδία ἡ συνοχὴ καὶ διαφύλαξις καὶ διακυβέρνησις τῆς δημιουργίας μᾶς διδάσκει ὅτι ὑπάρχει Θεός, ποὺ ἐδημιούργησεν αὐτὸ τὸ σύμπαν καὶ τὸ συγκρατεῖ καὶ τὸ διαφυλάττει καὶ αἰωνίως προνοεῖ δι' αὐτό· διότι πῶς θὰ ἧταν δυνατὸν νὰ ἑνωθοῦν μεταξύ των τὰ ἀντίθετα στοιχεῖα τῆς φύσεως (: τὰ ἀρχικὰ στοιχεῖα ἢ «πρῶται ἀρχαί» (πῦρ, ὕδωρ, ἀήρ, γῆ) ἀπὸ τὰ ὁποία κατὰ τοὺς φυσικοὺς φιλοσόφους ἐδημιουργήθησαν τὰ ὄντα), ἐννοῶ τὸ πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ, τὸν ἀέρα καὶ τὴν γῆν, διὰ νὰ ἀποτελέσουν μίαν ἁρμονίαν, καὶ πῶς μένουν ἀδιάσπαστα, ἂν δὲν τὰ συμφιλίωνε κάποια πανίσχυρος δύναμις καὶ ἂν δὲν τὰ διαφυλάττῃ αἰωνίως ἀδιάσπαστα; (... συνεχίζεται).
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς
Πηγή: Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΕΡΓΑ, Δογματικά Α', Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας,σελ. 65 .
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Κωνσταντῖνος Γ. Φραντζόλας, Φιλόλογος.