Ἀζύγιστος, ἀμέτρητος, ἀνυπολόγιστος εἶναι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς. «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μάρκ. η' 36-37). Τί θά ὠφεληθῆς, ἄνθρωπε, ἄν κερδίσης τά πλούτη ὅλου τοῦ κόσμου, τούς θησαυρούς τῆς γῆς, τά πάντα, καί χάσης τήν ψυχή σου;
Ὅσο ἀξίζει μία ψυχή δέν ἀξίζουν οἱ θησαυροί ὅλου τοῦ κόσμου. Λένε οἱ θεολόγοι μας ὅτι καί ἄν ἀκόμη ὑπῆρχε ἕνας καί μόνον ἄνθρωπος ἐδῶ κάτω στήν γῆ, θά ἐρχόταν ὁ Χριστός νά θυσιασθῆ γι' αὐτήν τήν ψυχή, γιά νά τήν σώση.
Μέ τήν φαντασία μας ἄς σχηματίσουμε μιά ζυγαριά πού νά ζυγίζη ὄχι τήν ὕλη, ἀλλά νά ζυγίζη ἀξίες στόν κόσμο αὐτό, καί ἄς τήν κρεμάσουμε πάνω ἀπό τά ἀστέρια. Στήν μεριά τῆς πλάστιγγος νά βάλουμε τόν θησαυρό ὅλου τοῦ κόσμου. Νά μαζέψουμε τά διαμάντια, τά μαργαριτάρια, ὅ,τι πολύτιμο ὑπάρχει στήν γῆ, στήν θάλασσα καί σέ ὅλο τό πλανητικό μας σύστημα, καί στήν ἄλλη μεριά νά βάλουμε μιά ψυχή, ὄχι κάποιου βασιλιᾶ, οὔτε κανενός ἐφοπλιστοῦ ἤ σοφοῦ, ἀλλά νά βάλουμε τήν ψυχή ἑνός ταπεινοῦ, ἑνός περιφρονημένου, ἑνός ἀσήμου ἀνθρώπου.
Ποῦ νομίζετε θά κλίνη ἡ ζυγαριά; Ἀπό τήν ὥρα πού θά βάλουμε τήν ψυχή στόν δίσκο τῆς πλάστιγγος, ἡ βαρύτης θά στραφῆ ἐκεῖ πού ἔχει τοποθετηθῆ ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου...
Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος
Ἱεροκήρυκας
Πηγή: Σῶμα Χριστοῦ, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, σελ. 17-18 (ἀπόσπασμα).