Δὲν ξέρεις πόσες ἐνοχλήσεις δοκιμάζουν οἱ ταλαίπωροι ἁμαρτωλοί, ποὺ εἶναι μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό; δὲν ξέρεις πόσες δυσκολίες ἔχουν; πόσες στενοχώριες; πόση λύπη καὶ πόνο στὴν καρδιά; γιατί ἔχουν στερηθῆ τὴν θεία χάρι; γιατί δὲν κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια; καὶ γιατί δὲν ἀπολαμβάνουν ἀοράτως τὶς βοήθειες ἀπὸ τὸν Θεό;
Καὶ ἐσὺ γιατί μένεις ἀναίσθητος σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ζημιές; δὲν γνωρίζεις πὼς μία μόνο ζημιὰ ἀπὸ αὐτὲς καὶ μάλιστα ἡ στέρησις τῶν μυστηρίων, εἶναι μιὰ ἀνυπόφορη ζημιὰ καὶ ἕνας ἀληθινὸς θάνατος τῆς ψυχῆς;
Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν νέο Κανόνα του θάνατο καὶ μάχαιρα ὀνομάζει τὴν στέρησι τῆς Θείας Κοινωνίας καὶ τὴν καθαίρεσι. Εἶναι φανερό, λοιπὸν, ὅτι δὲν ἦλθες ἀκόμα στὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ βρίσκεσαι ἀκομη ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου·...
Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου.
Πηγή: Πνευματικὰ Γυμνάσματα, Ὰγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, σελ. 135.