Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Ἁγία νύμφη τοῦ Κυρίου! Ἐσύ μέρα καί νύχτα κλείνεις στοργικά στούς κόλπους σου ὅλα τά παιδιά σου, ἀπό τόν ἱεράρχη μέχρι τόν μοναχό καί τόν ἁπλό πιστό, ἀπό τόν ἄρχοντα μέχρι τόν στρατιώτη καί τόν ἁπλό πολίτη. Ἐσύ γιά ὅλους φροντίζεις καί πάσχεις καί γιά ὅλα τά ἀγαθά πρεσβεύεις:
«Ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου...
Ὑπέρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς...
Ὑπέρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων καμνόντων, αἰχμαλώτων...
Ὑπέρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καί ἀνάγκης...».
Ἀλλά πόσο ἔνθερμα προσεύχεσαι καί γιά τήν ἀνάπαυσι τῶν κεκοιμημένων χριστιανῶν, μέ πόση ἐλπίδα καί θάρρος καί ἐμπιστοσύνη εἶναι διαποτισμένες οἱ προσευχές σου γι' αὐτούς:
«Μνήσθητι, Κύριε, τῶν ἐπ' ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν καί πάντων τῶν ἐν εὐσεβείᾳ καί πίστει τελειωθέντων... Καί κατασκήνωσον αὐτούς... ὅπου ἡ ἐπισκοπή τοῦ προσώπου σου εὐφραίνει πάντας τούς ἀπ' αἰῶνος ἁγίους σου...».
Ὅλες αὐτές οἱ προσευχές μαστιγώνουν ἀλύπητα τούς ἀοράτους ἐχθρούς μας, πού προσπαθοῦν νά φράξουν τό στόμα τοῦ ἱερέως, τοῦ πρεσβευτοῦ μας μπροστά στόν Θεό, νά τόν σκοτίσουν, νά τόν παραλύσουν, νά τόν ποδοπατήσουν καί νά τόν συνθλίψουν ἀκόμη.
Ἀλλά Σύ «Κύριε, τά χείλη ἡμῶν ἀνοίξεις καί τό στόμα ἡμῶν ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου» (πρβλ. Ψαλμ. 50,17).
Κάνε, Κύριε, νά κηρύσσεται πάντοτε μεγαλόφωνα ὁ λόγος τῆς ἀληθείας, τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης.
Ἀξίωσέ μας νά κρατοῦμε πάντοτε καί ἐνώπιόν πάντων, σταθερά καί τίμια, τά σύμβολα τῆς πίστεως, χωρίς νά προσβλέπουμε σέ πρόσωπα ἤ ἐγκόσμιες τιμές. Διότι «πᾶσα σάρξ χόρτος καί πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου» (Ἡσ. 40,6).
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης
Πηγή: Ὁ Οὐρανός στήν γῆ, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, σελ. 42.