Ὅλα αὐτά τά εἶπα γιά νά δείξω τήν δύναμη καί τήν κηδεμονία τοῦ Θεοῦ, ὅπως φαίνεται στούς σεισμούς. Καί ἡ μέν δύναμη φαίνεται μέ τό ὅτι τήν τόση βαρειά καί παμμεγέθη γῆ, μ' ἕνα βλέμμα μόνο τήν κάνει νά τρέμη σάν φύλλο. Ἡ κηδεμονία πάλι φαίνεται μέ τό ὅτι ἄν καί ἐμεῖς ἁμαρτάνομε, κτυπᾶ τήν γῆ, ἐνῶ αὐτή δέν ξέφυγε ἀπό τήν πρώτην ἐντολήν του.
«Ἐθεμελίωσας τήν γῆν καί διαμένει τῇ διατάξει σου» βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἐμᾶς ὅμως μᾶς λυπᾶται καί μᾶς τραβᾶ ἔτσι στήν μετάνοια. Ὅπως ἀκριβῶς καί ὅταν ὁ Χριστός σταυρωνόταν, ἐνῶ τίποτε δέν πάθαιναν οἱ σταυρωταί του, ἡ κτίση ὁλόκληρη μαστιγωνόταν μέ φόβο καί σκοτάδι καί ἔτσι πολλούς ὡδήγησε στήν πίστη καί στήν μετάνοια, ὥστε νά κτυποῦν τά στήθη τους καί νά λέγουν· «ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος».
Αὐτός δέ καί ἀπό τό φυσικό καί τό νοητό σεισμό ἀφοῦ μᾶς ἀπαλλάξει, μέ τό ἄπειρο ἔλεός του, νά μᾶς ὁδηγήσει στήν γαλήνη τῆς ἀπάθειας καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, γιά νά τόν δοξάζουμε μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα στούς αἰῶνες. Ἀμήν.
Νεοελληνική ἀπόδοσις: Ἱ. Ἀθ.
Πηγή: Ἐλπιδοφόρα πνευματικά ἀντίδοτα, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 166