Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιη' 10-14.
11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι
ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ
καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·
13 καὶ
ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν
ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ
ἁμαρτωλῷ.
14 λέγω
ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι
πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
Καινὴ Διαθήκη: σελ. 325.
... Ἄνοιξε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ θὰ δῇς τὸ πνευματικὸ πανόραμα. Θὰ μείνῃς κατάπληκτος. Θὰ δῇς τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ σένα, γιὰ τὴν ψυχικὴ σου σωτηρία. Ἡ ἁμαρτία σὲ ἔκανε ἕνα σκουλήκι βρωμερό, ποὺ ζῇ καὶ κυλιέται μέσα στὴν λάσπη. Μιὰ ἀηδία εἶναι ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος.
Ἀλλὰ ἦρθε ὁ Χριστός, πῆρε τὸ σκουλήκι, πῆρε τὸν ἁμαρτωλό, τὸν ἁκάθαρτο ἄνθρωπο, τὸν ἔπλυνε, τὸν καθάρισε μὲ τὸ τίμιό του αἷμα καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δύναμι νὰ φθάσῃ στὰ οὐράνια. Ἀπὸ σκουλήκι νὰ γίνῃ ἀετός, ἀπὸ κτῆνος ἄγγελος. Ἀπὸ παλαιὸς ἄνθρωπος νέος ἄνθρωπος, νέα ὕπαρξις, ποὺ τὴν προορίζει νὰ ζήσῃ σ' ἕναν ἄλλο κόσμο, ποὺ γλῶσσα ἀνθρώπων δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψῃ. Νὰ ζήσῃ μέσα στὴ βασιλεία του. «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;».
Γιὰ ὅλες λοιπὸν αὐτὲς τὶς εὐεργεσίες θὰ ἔπρεπε διαρκῶς νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό. Θὰ ἔπρεπε νὰ πηγαίνουμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ λέμε κ' ἐμεῖς· «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι» (Λουκ. 18,11).
Νὰ τὸ λέμε ὅμως ὄχι ὅπως τὸ ἔλεγε ὁ φαρισαῖος, μὲ μιὰ καρδιὰ ἀκάθαρτη ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν κατάκριση τῶν ἄλλων, ἀλλὰ νὰ τὸ λέμε μὲ μιὰ καρδιὰ γεμάτη ταπείνωσι καὶ εὐγνωμοσύνη, μὲ μιὰ βαθειὰ συναίσθησι, ὅτι τέτοιοι ποὺ εἴμαστε, δὲν εἴμαστε ἄξιοι ν' ἀπολαμβάνουμε κανένα ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ...
...Σὰν τὸν τελώνη τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου στεκόμαστε ἐδῶ στὸ ναό σου, κλαῖμε ὅλοι τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ φωνάζουμε· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς» (Λουκ. 18,13).
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 331-332 (2 ἀποσπάσματα).