Εὖγε, ὧ Χριστέ, Θεοῦ Λόγε καὶ σοφία καὶ δύναμις καὶ Θεὲ παντοκράτορ!
Τί θὰ ἠμπορούσαμεν νὰ σοῦ ἀνταποδώσωμεν ἐμεῖς οἱ πτωχοὶ δι' ὅλα αὐτά;
Διότι ὅλα εἶναι ἰδικά σου καὶ ὅμως δὲν ζητεῖς ἀπὸ ἡμᾶς τίποτε παρὰ τὴν σωτηρίαν μας, χαρίζοντας ὁ ἴδιος καὶ αὐτό, καὶ αἰσθανόμενος εὐχαριστίαν δι' αὐτοὺς ποὺ τὸ δέχονται ἀπὸ ἀνέκφραστον ἀγαθότητα·
ἡ εὐγνωμοσύνη ἀνήκει εἰς ἐσένα, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔχεις δώσει τὴν ὕπαρξιν καὶ μᾶς ἐχάρισες τὴν ἀληθινὴν ὕπαρξιν, καὶ ὅταν ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ αὐτὴν μᾶς ἐπανέφερες εἰς αὐτὴν μὲ τὴν ἀνέκφραστον συγκατάβασίν σου.
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς
Πηγή: Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΕΡΓΑ, Δογματικά Α', Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας,σελ. 429 .
Κείμενον - μετάφρασις- σχόλια: Κωνσταντῖνος Γ. Φραντζόλας, Φιλόλογος.