Κυριακή τῶν Βαΐων

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ιβ' 1-18.

1 Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 

2 ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 

3 ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 

4 λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 

5 διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 

6 εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 

7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 

8 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 

9 Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 

10 ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 

11 ὅτι πολλοὶ δι' αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. 

12 Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 

13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἐκραύγαζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου,  βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 

14 εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 

15 μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 

16 Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ' ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ' αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 

17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ' αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 

18 διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 

Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 431-432.

    ... Βασιλεὺς ὁ Χριστός! Βασιλεύς, ποὺ τὸ θρόνο του δὲν στηρίζει πάνω στὴ βία καὶ στὰ ὅπλα. Βασιλεύς, ποὺ καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους ἐλεύθερα νὰ τὸν ἐκλέξουν καὶ νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς ἐξουσιαστή. Βασιλεύς, ποὺ θυσιάζεται γιὰ νὰ σώσῃ τοὺς ὑπηκόους του. Βασιλεὺς αἰώνιος. 

«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Τὸ μαρτυροῦν ἑκατομμύρια πιστοὶ ὑπήκοοί του, ἄντρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, ποὺ προτίμησαν νὰ πάθουν τὰ πιὸ φρικτὰ μαρτύρια, παρὰ νὰ τὸν ἀρνηθοῦν καὶ νὰ τὸν προδώσουν. 

Γι' αὐτὸν τὸν βασιλιᾶ πάντοτε θὰ ἀκούγεται τὸ «Ὡσαννα». Θρόνος του εἶνε οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. 

    Ἀδέλφια μου· τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ποὺ ὁ Βασιλεύς μας θὰ εἶνε ὑψωμένος στὸ θρόνο του, στὸν τίμιο σταυρό, ἂς πᾶμε κ' ἐμεῖς, ἂς γονατίσουμε μπροστά του μὲ ταπείνωσι καὶ εὐγνωμοσύνη, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας ἂς ποῦμε τὸ δικό μας «Ὡσαννά». Ἕνα ἀπὸ 'κεῖνα τὰ «Ὠσαννά», ποὺ εἶπαν τὰ ἀθῷα παιδιά.

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 387-388 (ἀπόσπασμα).