Περὶ πίστεως. Καὶ διδασκαλία γιὰ ἐκείνους ποὺ λένε, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν ἐκεῖνοι ποὺ βρίσκονται μέσα σις φροντίδες τοῦ κόσμου νὰ φτάσουν στὴν τελειότητα τῶν ἀρετῶν. Καὶ διήγηση ἐπωφελὴς στὴν ἀρχή.
Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες· εἶναι καλὸ νὰ διακηρύττομε σὲ ὅλους τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ φανερώνομε στοὺς πλησίον μας την εὐσπλαχνία καὶ τὴν ἀνείπωτη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς. «Ἐγὼ λοιπόν, καθὼς τὸ βλέπετε, μήτε νηστεῖες ἔκανα, μήτε ἀγρυπνίες, μήτε χαμαικοιτίες, ἀλλὰ μόνο ταπεινώθηκα καὶ ὁ Κύριος σύντομα μὲ ἔσωσε», λέει ὁ θεῖος Δαβίδ (Ψαλμ. 114,6). Καὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ πεῖ πολὺ πιὸ σύντομα: «Μόνο πίστεψα, καὶ μὲ δέχτηκε ὁ Κύριος».
Ἐπειδὴ εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν ν' ἀποκτήσομε τὴν ταπείνωση, νὰ βροῦμε ὅμως τὴν πίστη δὲν μᾶς ἐμποδίζει τίποτε. Γιατὶ ἂν τὸ θελήσομε ὁλόψυχα, εὐθὺς ἐνεργεῖ μέσα μας ἡ πίστη, ἀφοῦ εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ φυσικὸ προσόν, ἂν καὶ ὑπόκειται στὴν αὐτεξουσιότητα τῆς προαιρέσεώς μας.
Γι' αὐτὸ ἀκόμη καὶ οἱ Σκύθες καὶ οἱ βάρβαροι πιστεύουν ὁ ἕνας στὰ λόγια τοῦ ἄλλου. Καὶ γιὰ νὰ σᾶς δείξω στὴν πράξη τὴν ἐνέργεια τῆς ἐνδιάθετης πίστεως καὶ νὰ βεβαιώσω ὅσα εἶπα, ἀκοῦστε νὰ σᾶς διηγηθῶ κάτι ποὺ ἄκουσα ἀπὸ κάποιον ποὺ δὲν ψεύδεται.
Κάποιος, Γεώργιος ὀνομαζόμενος, νέος στὴν ἡλικία, ἔως εἴκοσι χρόνων, κατοικοῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη τώρα στοὺς καιρούς μας· ὁ ὁποῖος ἦταν ὄμορφος καὶ φανταχτερὸς στὴν ἐμφάνιση, τοὺς τρόπους καὶ τὸ βάδισμα, ἔτσι ποὺ μερικοὶ ἀπὸ τοῦτα σχημάτισαν κακὴ γνώμη γι' αὐτόν, ὅσοι δηλαδὴ βλέπουν μόνο τὰ ἐξωτερικὰ καὶ κρίνουν κακῶς τὰ τῶν ἄλλων.
Αὐτὸς γνωρίστηκε μὲ κάποιον ἅγιο μοναχὸ ποὺ ζοῦσε σ' ἕνα μοναστήρι τῆς πόλεως, καὶ ἀναθέτοντάς του ὅλα τὰ τῆς ψυχῆς του, ἔλαβε ἀπὸ αὐτὸν γιὰ ὑπενθύμιση μία μικρὴ ἐντολὴ (ἕνα σύντομο κανόνα).
Ὁ νέος ζήτησε ἀκόμη ἀπὸ τὸν γέροντα νὰ τοῦ δώσει κανένα βιβλίο ποὺ νὰ περιέχει διηγήσεις γιὰ τὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν καὶ τὴν πρακτική τους ἄσκηση. Ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε νὰ διαβάσει τὸ σύγγραμμα τοῦ Μοναχοῦ Μάρκου ποὺ διδάσκει περὶ τοῦ πνευματικοῦ νόμου· τὸ ὁποῖο ὁ νέος τὸ πῆρε σὰν νὰ ἦταν σταλμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Καὶ ἐλπίζοντας πὼς θὰ λάβει πολὺ μεγάλη ὡφέλεια ἀπὸ αὐτὸ τὸ διάβασε ὅλο μὲ πόθο καὶ προσοχή. (... συνεχίζεται στό β' μέρος).
Ὁ νέος ζήτησε ἀκόμη ἀπὸ τὸν γέροντα νὰ τοῦ δώσει κανένα βιβλίο ποὺ νὰ περιέχει διηγήσεις γιὰ τὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν καὶ τὴν πρακτική τους ἄσκηση. Ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε νὰ διαβάσει τὸ σύγγραμμα τοῦ Μοναχοῦ Μάρκου ποὺ διδάσκει περὶ τοῦ πνευματικοῦ νόμου· τὸ ὁποῖο ὁ νέος τὸ πῆρε σὰν νὰ ἦταν σταλμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Καὶ ἐλπίζοντας πὼς θὰ λάβει πολὺ μεγάλη ὡφέλεια ἀπὸ αὐτὸ τὸ διάβασε ὅλο μὲ πόθο καὶ προσοχή. (... συνεχίζεται στό β' μέρος).
Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης
Πηγή: Φιλοκαλία, «Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας», Τόμος Ε', σελ. 293-294.