Κυριακὴ τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου - Ἡ αἰώνιος ζωὴ

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ιζ' 1-13.

 

1 Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ,

2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον.

3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.

4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·

5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, Πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.

6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι.

7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν·

8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

9 Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι,

10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς.

11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς.

12 ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ.

13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.

 Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 453

Ἡ αἰώνιος ζωὴ

   

    ...Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ εἶνε ὁ λόγος γιὰ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.  Ἔτσι ὠνόμασε ὁ Χριστὸς τὴ ζωή, ποὺ ἔφερε στὸν κόσμο. Ἡ νέα αὐτὴ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ πιστέψη στὸν Χριστὸ καὶ θὰ μετανοήσῃ. 

Ἀπὸ τὴ στιγμή αὐτὴ μέσ' τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται μιὰ χαρά, ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν περιγράψῃ.  Μόνο αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν στὸν Χριστὸ καὶ μετανοοῦν, αἰσθάνονται τί θὰ πῇ ἡ χαρὰ αὐτή.  Εἶνε χαρὰ πνευματική. Εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ ἀσώτου παιδιοῦ, ποὺ γυρίζει στὸ πατρικό του σπίτι. 

Εἶνε ἡ χαρὰ τοῦ ἐξορίστου, ποὺ ἐπιστρέφει κοντὰ στοὺς δικούς του.  Εἶνε ἡ χαρὰ τοῦ ξενιτεμένου, ποὺ γυρίζει στὴ γλυκειά του πατρίδα.  Καὶ αὐτὴ ἡ χαρὰ εἶνε μιὰ σταγόνα μπροστὰ στὸν ὠκεανὸ τῆς χαρᾶς, ποὺ θὰ δοκιμάσουν τὰ παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὅταν φύγουν ἀπὸ τὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ θὰ φτάσουν στὴν οὐράνια πατρίδα, καὶ θ' ἀνοιχθοῦν οἱ πόρτες τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ, τῆς ἄνω Ἰερουσαλήμ.

     Μακάριοι εἶνε ὅσοι θὰ εἰσέλθουν στὴν ἄνω Ἰερουσαλήμ.  Ὁ Χριστὸς τὸ βεβαιώνει. Κανεὶς δὲν πρέπει ν' ἀμφιβάλλῃ.  Ἄνθρωπε! Ὅσο εἶσαι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει Νέα Ὑόρκη, τόσο βέβαιος νὰ εἶσαι ὅτι ὑπάρχει ἡ ἄνω Ἰερουσαλημ, ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ αἰώνια ζωὴ καὶ μακαριότητα. 

Αὐτὸ κηρύττει ὁ Χριστὸς στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο· «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰωάν. 17,3).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, ἐπισκόπου Αύγουστῖνου Καντιώτου, σελ. 53 (ἀπόσπασμα).