Ἂς εἴμαστε αἰσιόδοξοι, ἐπειδή κανεὶς Δίκαιος δὲν θὰ πάει στὴν κόλαση καὶ οὔτε ἕνας μὴ μετανοιωμένος ἁμαρτωλὸς στὸν παράδεισο.
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως γιὰ νὰ κατορθώσει νὰ εἰσέλθει στὸν παράδεισο, πρέπει πρῶτα ὁ παράδεισος νὰ εἰσέλθει μέσα του. Στὴν κόλαση ὁδηγεῖται αὐτὸς ποὺ ἡ κόλαση ὑπάρχει ἥδη μέσα σην ψυχή του.
Ὁ παράδεισος εἶναι ἀθάνατη χαρὰ καὶ θεϊκὴ ἀνύψωση. Ἡ κόλαση εἶναι αἰώνια λύπη καὶ ἡ γεμάτη ἐνοχὲς καὶ τύψεις συνείδηση.
Ἡ τιμωρία τῶν (ἁμετανόητων) ἁμαρτωλῶν καὶ ἡ ἀνταμοιβὴ τῶν Δικαίων εἶναι οἱ ὑψηλότεροι μαθηματικοὶ νόμοι τῆς οἰκουμένης.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος
Πηγή: Ὁμιλίες καὶ Μελέτη γιὰ τὰ σύμβολα καὶ σημεῖα, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 30.