ᾨδὴ α´ τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου

 

Εἶτα ἄρχονται οἱ Χοροὶ ψάλλοντες τὸν Κανόνα τῆς Θεοτόκου, οὗ ἡ ἀκροστιχίς·
Χαρᾶς δοχεῖον, σοὶ πρέπει χαίρειν μόνῃ. Ἰωσήφ.
Ποίημα Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου.

 

ᾨδὴ α´. Ἦχος δ´. Ὁ Εἱρμός.

» Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται
» πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλί-
» δι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρί-
» ζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα. (δίς)

Τροπάρια.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον, 

ἐσφραγισμένην σε Πνεύματι, 

ὁ μέγας Ἀρχάγγελος, Ἁγνὴ θεώμενος, 

ἐπεφώνει σοι· Χαῖρε χαρᾶς δοχεῖον,

 δι᾿ ἧς τῆς Προμήτορος, ἀρὰ λυθήσεται.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Ἀδὰμ ἐπανόρθωσις, χαῖρε Παρθένε Θεόνυμφε, 

τοῦ ᾍδου ἡ νέκρωσις· χαῖρε πανάμωμε, 

τὸ παλάτιον, τοῦ μόνου Βασιλέως· 

χαῖρε θρόνε πύρινε, τοῦ Παντοκράτορος.

Δόξα.

Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα· 

τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα· 

τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως· 

χαῖρε Ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα.

Καὶ νῦν.

Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐκ τοῦ πτώματος,

ἡμῶν ἐξανέστημεν· χαῖρε ἡδύπνοον, 

κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· 

θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον.

Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ὺμνογράφος 

Πηγή: ἐδῶ