β΄ μέρος
... Ὁ Χριστὸς θὰ ξεφυλλίζη ἕνα - ἕνα φύλλο καὶ θὰ λέη: «Ἐδῶ ἔπραξες τοῦτο, τὸ ἄλλο, τὸ ἄλλο».
Ἡ συνείδησις θὰ λέη: «Βέβαια ἔγιναν· ἔτσι εἶναι, εἶναι ἀλήθεια, κ.λ.π.».
Κι ὅταν τελειώση ὅλο αὐτὸ τὸ βιβλίο στὴν κρίσι, ἡ ψυχὴ θὰ τρέμει ὅπως τρέμει τὸ φθινοπωρινὸ φύλλο στὸν παραμικρὸ ἄνεμο κι ὅπως τρέμει τὸ ψάρι ζωντανό, ὅταν βγῆ ἀπὸ τὴ θάλασσα. Ἔτσι θὰ τρέμη μπροστὰ σ᾿αὐτὸ τὸ φοβερὸ δικαστήριο.
Ποιά θὰ εἶναι ἡ ἀπόφασις τοῦ Θεοῦ;
Ἐὰν εἶναι θετική, τότε δὲν μποροῦμε νὰ συλλάβουμε τὴν ἐπιτυχία οὔτε σὲ βάθος, οὔτε σὲ ὕψος, οὔτε σὲ πλάτος, διότι ἡ ψυχὴ αὐτὴ θὰ μπῆ μέσα στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, θὰ γνωρίση τὸν Θεὸ ὅσο γίνεται βαθύτερα καὶ θὰ ἐπανέλθη στὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα της. Καὶ σκεφθῆτε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πηγὴ πάσης εὐτυχίας.
Σὲ μία ἀρνητικὴ περίπτωση ἀποτυχίας καὶ καταδικαστικῆς ἀποφάσεως, ἀνοίγεται μπροστὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη ψυχὴ μία τρομερώτατη κόλασις, ποὺ ἂν θέλη κάποιος νὰ κάνη τὸ παλληκάρι γιὰ νὰ τὴν συλλάβη, σταματᾶ ἡ λειτουργία τοῦ νοῦ του. Δὲν συλλαμβάνεται σὲ καμμιὰ περίπτωση τὸ τρομερὸ τῆς κολάσεως...
π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης
Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, Ἱερά Μονὴ Φιλοθέου Ἅγιον Ὄρος, Τόμος Α΄, σελ. 356.