Εἶναι λοιπὸν ἡ νηστεία καὶ ἡ ἀκρασία ἀντίθετα μεταξύ τους, ὅπως ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ ζωῆς, ποὺ εἶναι συνομήλικη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀφοῦ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ἀδάμ, κατὰ τὴν ἀρχὴ στὸν Παράδεισο, γιὰ διαφύλαξι τῆς ζωῆς καὶ τῆς θείας χάριτος ποὺ εἶχε δοθῇ σ᾿ αὐτὸν ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἐνῷ ἡ ἀκρασία εἶναι συμβουλὴ γιὰ τὸν θάνατο σώματος καὶ ψυχῆς, ποὺ δόλια δόθηκε ἀπὸ τὸν διάβολο στὸν Ἀδάμ διὰ τῆς Εὔας μὲ σκοπὸ τὴν ἔκπτωση τῆς ζωῆς καὶ ἀπαλλοτρίωσι τῆς θείας χάριτος ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεό· διότι ὁ Θεὸς θάνατο δὲν δημιούργησε οὔτε εὐχαριστεῖται μὲ τὴν ἀπώλεια τῶν ζώντων.
Ποιός ἄνθρωπος λοιπὸν θέλει νὰ βρῇ ζωὴ καὶ χάρι στὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν Θεό; Ἂς ἀποφύγῃ τὴν θανατηφόρο ἀκρασία καὶ ἂς προστρέξῃ στὴν θεοποιὸ νηστεία καὶ ἐγκράτεια, γιὰ νὰ ἐπανέλθῃ χαρούμενος στὸν Παράδεισο.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
Πηγή:
Παλαμικὸν Ταμεῖον, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Νεοελληνικὴ ἀπόδοση:
Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου, «Συνοδία Σπυρίδωνος Ὶερομονάχου, Νέα
Σκήτη», σελ. 663.