Θὰ περατώσωμεν τὸν λόγον, μὲ ἕτερον καταπληκτικὸν καὶ σύγχρονον γεγονός, ὅπερ διὰ ζώσης φωνῆς, ἀλλὰ σφόδρα πιστευτῶς διαδίδεται ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους μέχρις ἡμῶν.
Κατὰ τὸ ἔτος 1911, εὐλαβής τις πλούσιος καὶ εὐγενὴς Ῥῶσος κατήλησεν εἰς τὴν Μεγίστην Λαύραν. Οὗτος ἀφοῦ προσεκύνησεν εὐσεβέστατα πάντα τὰ ἄξια κειμήλια τῆς Λαύρας, ἦλθε καὶ ἐπὶ τοῦ Τάφου τοῦ Ὁσίου. Ἐκεῖ, ὕπερθεν, εἰς πλαίσιον μετάλλινον ἔβλεπε διάφορα ἀργυρὰ ἀναθήματα, πλοῖα, ἱστιοφόρα, τοῦρκον στρατιώτην, ἵππους καὶ βόας, χεῖρας καὶ πόδας, καὶ ἔμαθε παρὰ τῶν ὁδηγῶν ἀδελφῶν, ὅτι ταῦτα προσεφέρθησαν ἑκάστοτε τῷ Ὁσίῳ κατόπιν θαυμαστῆς σωτηρίας ἢ θεραπείας δι᾿ ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματός του.
«Ἔχω καὶ ἐγὼ πλοῦτον πολὺν καὶ περισσοτέραν εὐλάβειαν εἰς τὸν Ὅσιον, ἀπήντησεν ὁ Ῥῶσος καὶ μάλιστα ἐπιθυμῶ νὰ καρῶ καὶ μοναχός, ἀλλὰ μεσῆλιξ, ὡς μὲ βλέπετε, ἰδοὺ φέρω μίαν κεφαλὴν ἄτριχον καὶ τελείως φαλακράν, λέγων ἐδείκνυε συγχρόνως καὶ τὴν ψιλὴν καὶ ὡς ἀρτιγενοῦς βρέφους κάραν του. Ἐὰν ὁ Ὅσιος ἐμεσίτευεν ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἤθελον ἀποκτήσει καὶ κόμην καὶ πώγωνα, ἐπιφυλάσσομαι νὰ προσφέρω εἰς τὴν Μεγίστην Λαύραν ἕνα δῶρον γενναιόταττον». Συνέστησαν, ἐνταυτῷ καὶ ἐνεχείρησαν οἱ ἀδελφοὶ ἔλαιον ἐκ τῆς κανδήλας τοῦ Τάφου τοῦ Ὁσίου, ὃν ἐπιχρισθεὶς ὁ Ρῶσος προσκυνητὴς μετὰ πίστεως καὶ θερμῆς δεήσεως, ἀπέκτησε ἐντὸς διμήνου πλουσίως ὅ,τι ἤλπισεν.
Ἀνεκαινίσθη ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης αὐτοῦ, ὡς ὁμολογεῖται ὑπὸ τῶν ἀρχαιοτέρων καὶ αὐτοπτῶν Λαυριωτῶν Πατέρων, ἀπέκτησε κυματίζουσαν καὶ πλουσίαν κόμην μέχρι τῆς πτέρνης ἐξικνουμένην καὶ πολιὸν πώγωνα, ὃν διηγοῦνται τόσον ὑπερφυσικόν, ὥστε νὰ γεμίζῃ τὴν κοπάνα, ὁποὺ ἐσαπουνίζετο εἰς τὰ πλυντήρια ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας! Καρεὶς δὲ μοναχὸς μετωνομάσθη Ἀθανάσιος. Ἐπέστρεψεν εἰς Ῥωσίαν, καὶ μετὰ προηγουμένην σχεδιαγραφίαν, ἔφερεν ἐκεῖθεν τοὺς δυὸ περιφήμους, μὲ ἀρίστην τέχνην κατειργασμένους ἀργυροῦς χιτῶνας, τὸ μὲν τοῦ τάφου τοῦ Ὁσίου, τὸ δὲ τῆς, εἰς διπλάσιον μέγεθος, εἰκόνος τῆς οἰκονομίσσης Θεοτόκου, ἐν τῇ Λιτῇ. Ὁ αὐτὸς Ῥῶσος Ἀθανάσιος ἔστειλε καὶ πελωρίαν, εἰς κρύσταλλον ὑαλίνην πλάκα, διὰ τὰς δυὸ εἰρημένας Εἰκόνας καθὼς καὶ ὀρειχάλκινα ἑξαπτέρυγα καὶ μέγα ἐπίχρυσον Ἅγιον Ποτήριον, χρήσιμα εἰς Πανηγύρεις. Περὶ τῆς καλλικόμου καὶ νῦν ἔτι ἀκμαιοτάτης πελωρίας Κυπαρίσσου, παρὰ τὴν Φιάλην ἔμπροσθεν τοῦ Καθολικοῦ, ἣν ἐφύτευσεν ἰδιοχείρως ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος, ἡλικίας δηλονότι χιλίων περίπου ἐτῶν, ἀνεγράφη ἤδη καὶ ἐν τῇ Ἀνωτέρᾳ Ἐπισκιάσει».
Ἕτερον.
Τὸ ἐν τοῖς ἀναθήμασι ἱστιοφόρον ἀνήκει εἰς τὸ ἑξῆς θαῦμα περὶ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος. Πλοῖον τι μὲ πλήρωμα Τούρκους καὶ Ρωμηούς, ἔφερεν ἐκ Λήμνου εἰς Ἅγιον Ὄρος ἐμπόρευμα κριθήν. Κατὰ τὸν Ἀκράθω, ὁποὺ ἡ Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, κατελήφθη ὑπὸ τοιαύτης αἰφνιδιαστικῆς κακοκαιρίας, ὥστε πολὺ δύσκολα ἔφθασε πρὸς τὴν Μονὴν ἀπόστασιν ἡμισείας ὥρας. Ἦτο ἀδύνατον νὰ εἰσέλθη εἰς τὸν λιμενίσκον διὰ τὸ στενὸν τοῦ φυσικοῦ στομίου. Ἐκινδύνευεν εἰς τὰ ἔσχατα.
Μοναχοὶ Πατέρες ἐκ τοῦ Πύργου καὶ τοῦ γύρω κάστρου συμβουλεύουν τὸν πλοίαρχον νὰ ἐπικαλεσθῇ τὴν βοήθειαν τοῦ Ὁσίου καὶ νὰ τάξη ὁ,τιδήποτε. Τούτου γενομένου, ἀσύνηθες μέγα καὶ πελώριον κῦμα σηκώνει τὸ πλοῖον καὶ ὡσὰν μὲ χέρια ξωτικά, τοποθετεῖ αὐτὸ ἐπὶ τοῦ ἀντίκρυ ὑψώματος δέκα καὶ πλέον μέτρων καὶ ἀπὸ ἀπόστασιν 50-60 τοιούτων, ὕπερθεν τοῦ λιμενίσκου, ἐκεῖ ὅπου σήμερον ἔχομεν τὶς μουριές! Οὐδείς τι ἔπαθε καὶ αἱ βλάβαι τοῦ σκάφους ἦσαν ὅλως ἀσήμαντοι!
Ἕτερον ἀφιέρωμα μὲ τὸν φεσοφόρον Τοῦρκον ἔχει τὴν ἑξῆς ἱστορίαν.
Ὁ Τοῦρκος Τελώνης εἰς τὸν σταθμὸν τοῦ λιμενίσκου ἔπασχε χρονίως ἐκ τοῦ στομάχου. Ἀκούων τὰ θαύματα τοῦ Ὁσίου καταφεύγει καὶ αὐτὸς εἰς προσευχὰς εἰς τὸν Ἅγιον, νηστείας καὶ τάμματα.
Τέλος εἰσακούεται μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι δέχεται καθ᾿ ὕπνον καὶ ἕνα ράπισμα ὑπὸ γηραλέου ρασοφόρου μ᾿ αὐτὸ δὲ καὶ θεραπεύεται. Ἀπὸ τὴν χαράν του, ἐπισκέπτεται τὸ Καθολικὸν τῆς Μονῆς, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὸν Τάφον τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου καὶ εἶδεν ἐκεῖ τὴν ἐπὶ τῆς πλακὸς εἰκόνα «Νὰ αὐτὸς ποὺ μ᾿ ἔκαμε καλὰ μ᾿ ἕνα μπάτσο», εἶπε καὶ προσέπεσε εἰς τὸ ἔδαφος καὶ τὸν προσκύνησε μὲ δάκρυα.
Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_a8anasios_en_a8w.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου