Τῶν Ἁγίων, Μεγάλων, θεοστέπτων Βασιλέων καὶ Ἱσαποστόλων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης

Ἦχος γ΄.

Νεανικὴν ἅγων τὴν ἡλικίαν, 

ὥσπερ ὁ θεσπέσιος Παῦλος, 

ἐκ τῶν ὑψίστων ἐδέξω τὸ θεῖον χάρισμα, 

καὶ τοῦ δεινοῦ πολεμήτορος τὰ θράση, 

τῇ πανοπλίᾳ τοῦ Σταυροῦ κατέβαλες, 

ἀνάκτων τὸ καύχημα, Κωνσταντῖνε ἱσαπόστολε, 

ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον ἱκέτευε, 

τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

Ἐκ τῆς στ΄ Ὠδῆς. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

Πιστεύσασα ἐπὶ Κύριον ζῶντα, 

τὸν τὸ εἶναι παρεχόμενον πᾶσι,

τῶν βδελυκτῶν, καὶ ματαῖων εἰδώλων, 

νεκροποιὰ ἀπεβάλλου θρησκεύματα, 

καὶ εἴληφας περιχαρῶς, 

βασιλείαν Ἑλένη οὐράνιον. 

Πηγή: Μηναῖον Μαΐου, «Φῶς» σελ. 178 & 182.

Θαυμαστὴ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Ἑλένης - π. Νεοφύτου Ἐπισκόπου Μόρφου

Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης - Σαράντι Κύπρου

 


http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/373-thauma-agia-eleni.html

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄Οἱκουμενικῆς Συνόδου

Α΄Οἱκουμενικὴ Σύνοδος - Νίκαια Βιθυνίας 325 μ.Χ.

Ἡ Ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου ὑπὲρ ἑαυτοῦ, διὰ τοὺς Ἀποστόλους καὶ δι᾿ὅσους θὰ πιστεύουν εἰς αὐτὸν.

Κατὰ Ἰωάννη ιζ΄ 1-13

1 Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σέ, 

2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 

3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. 

4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 

5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 

6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. 

7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· 

8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 

9 ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 

10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 

11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 

12 ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ.

13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὑτοῖς.

  Καινή Διαθήκη, σελ. 453-454 & myriobiblos.gr 

 Ἀνάλυση: ἐδῶ

Σὲ σᾶς - Χριστιανικὲς Μαθητικὲς Ὀμάδες

https://www.youtube.com/watch?v=XyXMmm7v3jU

 

Πραότης - Ἅγιος Ίωάννης ὁ Σιναΐτης

Πραότης εἶναι μία ἀμετακίνητη κατάστασις τοῦ νοῦ, ποὺ παραμένει ἡ ἴδια καὶ στὶς τιμὲς καὶ στὶς περιφρονήσεις. 

Πραότης εἶναι τὸ στήριγμα τῆς ὑπομονῆς, ἡ θύρα ἤ καλύτερα ἡ μητέρα τῆς ἀγάπης, ἡ προϋπόθεσις τῆς διακρίσεως, ἡ πρόξενος τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, τὸ θάρρος τῆς προσευχῆς. 

Ἡ πραότης εἶναι συνεργὸς στὴν ὑπακοή, ὁδηγὸς στὴν ἀδελφοσύνη, χαλινὸς τῆς μανίας, κόψιμο τοῦ θυμοῦ, μίμησις τοῦ Χριστοῦ. 

Ἡ πραεῖα ψυχὴ εἶναι θρόνος τῆς ἁπλότητος, ἐνῶ ὁ νοῦς τοῦ ὀργίλου δημιουργός τῆς πονηρίας. 

Ἡ ἤπια ψυχὴ θὰ δεχθῆ μέσα της τοὺς λόγους τῆς σοφίας. 

Ἡ εὐθεῖα ψυχὴ συζῆ μὲ τὴν ταπείνωσι, ἐνῶ ἡ πονηρὰ εἶναι ὑπηρέτρια τῆς ὑπερηφάνειας. 

Οἱ ψυχὲς τῶν πράων θὰ γεμίσουν ἀπὸ γνῶσι καὶ σύνεσι, ἐνῶ ὁ νοῦς τοῦ θυμώδους συγκατοικεῖ μὲ τὸ σκοτάδι καὶ τὴν ἄγνοια

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης 

Πηγή: ἐδῶ 

Εἴθε ν’ ἀνακαινιστεῖ μέσα μας ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ οὐράνιος. - Ἅγιος Νικόλαος Έπίσκοπος Ἀχρίδος

 
Αἰνοῦμε κι εὐλογοῦμε τὸν Κύριο, γιατί μὲ τὴν Ἀνάληψή Του φώτισε τὸ νοῦ μας γιὰ νὰ δοῦμε τὸ δρόμο καὶ τὸν προορισμὸ τῆς ζωῆς μας. 

Αἰνοῦμε κι εὐλογοῦμε τὸν Πατέρα, πού μὲ τὴν ἀγάπη Του ἀνταποκρίνεται στὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Υἱό καὶ ἐνοικεῖ, μαζὶ μὲ τὸν Υἱό, σὲ ὅλους ἐκείνους πού ὁμολογοῦν καὶ τηροῦν τὶς ἐντολές Του. 

Ἔχουμε διαρκῶς τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ στὸ νοῦ μας, τοὺς αἰνοῦμε καὶ τοὺς εὐλογοῦμε ὅπως ἔκαναν οἱ ἀπόστολοι στὴν Ἱερουσαλὴμ κι ἀναμένουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸν Παράκλητο, νὰ ἔρθει καὶ σέ μᾶς. 

Περιμένουμε Ἐκεῖνον πού μᾶς ἐπισκιάζει ὅλους στὸ βάπτισμα, ἀλλά ἀποσύρεται ὅταν ἁμαρτάνουμε.

Εἴθε ν’ ἀνακαινιστεῖ μέσα μας ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ οὐράνιος. Εἴθε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τοὺς ἀποστόλους νὰ αἰνοῦμε καὶ νὰ εὐλογοῦμε τὸν ἀναληφθέντα στοὺς οὐρανοὺς Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, στὸν Ὁποῖο πρέπει κάθε δόξα καὶ ὕμνος, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὴν ὁμοούσια καὶ ἀδιαίρετη Τριάδα, τώρα καὶ πάντα καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Πηγή: imaik.gr 

 

Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’.

 
Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, 

χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, 

τὴ ἐπαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 

βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, 

ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, 

ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.

ΚοντάκιονἮχος πλ. δ΄.

 
Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν, πληρώσας οἰκονομίαν, 

καὶ τὰ ἐπὶ γῆς, ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις,

ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, 

οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος,

καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε·

Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν.

Μεγαλυνάριον

Ἐκ τοῦ ὄρους Σῶτερ τῶν Ἐλαιῶν, 

σαρκὶ ἀνελήφθης, καθορόντων τῶν Μαθητῶν·

ὅθεν σου τὴν θείαν, Ἀνάληψιν ὑμνοῦμεν, 

δι᾿ἦς ἡμᾶς πρὸς δόξαν, ὑψῶσας ἄρρητον. 

Ὕμνοι Πεντηκοσταρίου