Κύριε, «διάνοιξον τήν καρδίαν μου
ἐν τῷ νόμῳ Σου καί τοῖς προστάγματί Σου» (Β΄ Μακ. α΄ 4).
Δός μου τήν χάριν Σου διά νά γνωρίζω τό θέλημά Σου
καί νά ἐνθυμοῦμαι μετά μεγάλου σεβασμοῦ καί
βαθείας προσοχῆς τάς εὐεργεσίας Σου, καί
νά Σοῦ ἀναπέμπω δι' αὐτά εὐχαριστίας.
Γνωρίζω, ἐν τούτοις, καί ὁμολογῶ, ὅτι
δέν εἶμαι εἰς θέσιν ἐπαξίως νά ἀναγνωρίσω καί
τήν παραμικροτέραν τῶν ἐνεργειῶν Σου.
Εἶμαι πολύ κατώτερος τῶν εὐλογιῶν,
τάς ὁποίας εἰς ἐμέ ἐχορήγησες ἀφθόνως·
καί ὅταν ἀναλογίζωμαι τήν ἄπειρόν Σου γενναιοδωρίαν,
τό πνεῦμα μου καταπλήσσεται ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου της.
Πηγή: Ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ, σελ. 263