Ἀποφαίνονται οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι
ἡ μετάνοια μπορεῖ νά κατακτήσει τόσα πολλά, ὥστε νά φθάση στό σημεῖο
νά ἀπαλείψη ἀπό τήν καρδιά τοῦ Θεοῦ τήν μνήμη τῆς ἁμαρτίας,
δηλαδή νά ἀποσβήση ἐντελῶς τήν ὕπαρξι ἁμαρτημάτων στόν ἄνθρωπο.
Βλέπετε τῆς μετανοίας τό μεγαλείο!
Τί χρειάζεται σέ ὅλους καί πρῶτον σέ μένα; Νά μ ε τ α ν ο ο ῦ μ ε.
Ὁσάκις πῆ ὁ ἄνθρωπος «ἥμαρτον», ὁ Θεός ἀπαντᾶ «συγχωρημένος νά εἶσαι».
Πηγαίνουμε ὅμως νά πάρουμε καί τήν ὑ π ο γ ρ α φ ή τ ῆ ς σ υ γ γ ν ώ μ η ς,
ἡ ὁποία παρέχεται ἀπό τό π ε τ ρ α χ ή λ ι,
δυνάμει τοῦ νόμου τοῦ μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.
Καί μέ τό θάρρος αὐτό
πού μᾶς παρέχει τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως καί ἡ ἐπίγνωσις
τῆς ἀπεριορίστου καί ἀδιαλείπτου καί ἀενάου δυνάμεως τῆς μετανοίας,
θά προσερχώμεθα στόν Θρόνο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ...
Στῆσε τόν Θεό ὑψηλά στήν καρδιά σου,
ἐκεῖ στήν ἀξία καί στήν μεγαλοπρέπειά Του,
διότι εἶναι εἰς θέσιν Αὐτός ὁ Θεός νά σβήση πᾶν ἁμάρτημα.
Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης
Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης
Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου,
Τόμος Α', σελ. 204.
Τόμος Α', σελ. 204.