Ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ὡς πρός τήν ποιότητά της,
εἶναι συνουσία καί ἕνωσις τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεόν, καί
ὡς πρός τήν ἐνέργειά της, σύστασις καί διατήρησις τοῦ κόσμου,
συμφιλίωσις μέ τόν Θεόν,
μητέρα τῶν δακρύων, καθώς ἐπίσης καί θυγατέρα,
συγχώρησις τῶν ἁμαρτημάτων,
γέφυρα πού σώζει ἀπό τούς πειρασμούς,
τοῖχος πού μᾶς προστατεύει ἀπό τίς θλίψεις,
συντριβή τῶν πολέμων, ἔργο τῶν Ἀγγέλων,
τροφή ὅλων τῶν ἀσωμάτων, ἡ μελλοντική εὐφροσύνη,
ἐργασία πού δέν τελειώνει, πηγή τῶν ἀρετῶν,
πρόξενος τῶν χαρισμάτων, ἀφανής πρόοδος,
τροφή τῆς ψυχῆς, φωτισμός τοῦ νοῦ,
πέλεκυς πού κτυπᾶ τήν ἀπόγνωσι, ἀπόδειξις τῆς ἐλπίδος,
διάλυσις τῆς λύπης, πλοῦτος τῶν μοναχῶν,
θησαυρός τῶν ἡσυχαστῶν, μείωσις τοῦ θυμοῦ,
καθρέπτης τῆς πνευματικῆς προόδου, φανέρωσις τῶν μέτρων,
δήλωσις τῆς πνευματικῆς καταστάσεως,
ἀποκάλυψις τῶν μελλοντικῶν πραγμάτων,
σημάδι τῆς πνευματικῆς δόξης πού ἔχει κανείς.
Ἡ προσευχή εἶναι γι` αὐτόν πού προσεύχεται πραγματικά
δικαστήριο καί κριτήριο καί βῆμα τοῦ Κυρίου,
πρίν ἀπό τό μελλοντικό βῆμα.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης
Πηγή: Κλίμαξ, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, σελ.387