Τὸ μεγαλύτερο θέμα, εἶναι τὸ θέμα τῆς κατακρίσεως. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε, δηλ. τὸ μεγαλύτερο τελώνιο ποὺ θὰ περάσουμε εἶναι τῆς κατακρίσεως. Γι' αὐτὸ λοιπόν, ὅταν ὑπάρχη μῶμος μέσα στὴν ψυχή μας γιὰ ἕναν ἀδελφὸ καὶ ἔχουμε πειρασμό, τότε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ ἐπισκιάζη. Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος δὲν μπορεῖ νἀρθῆ μέσα στὴν ψυχὴ νὰ λαλήση, νὰ φωτίση, νὰ ἀνάψη, νἀρθῆ τὸ ἄκτιστο φῶς μέσα στὴν καρδιά. Καὶ τὸ μεγαλύτερο δαιμόνιο ποὺ σκαλώνουμε εἶναι αὐτό, τὸ «γιατί ἐκείνη», τὸ «γιατί τὸ ἔκανε ἐκεῖνο καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνη ἔτσι καὶ ἔπρεπε νὰ γίνη ἀλλιῶς».
Ἔρχεται καὶ ἡ Γερόντισσα σὲ μιὰ κατάστασι ποὺ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ ὁλοψύχως καὶ λέει: «Θεέ μου βοήθησέ με, δός μου τὴν ἀνεξικακία Σου, δός μου τὴν ἀγάπη Σου, δός μου νὰ ἀγαπήσω ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὅ,τι καὶ νὰ κάνουν, ὅ,τι κι ἄν συμβῆ, ὅ,τι καὶ κακό ἀκόμη, δός μου τὴν πρέπουσα ἀγάπη, νά ἀγαπήσω ὅπως καὶ Ἐσὺ ἀγάπησες τὸν Υἱόν Σου».
Λοιπὸν ὁ Θεὸς εἶναι ὅλο ἀγάπη, ἡ ἀγάπη «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὺπομένει» (Α' Κορ. ιγ', 7). Ἡ ἀγάπη κάνει τὰ πάντα. Ὅταν δὲν ὑπάρχη αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, τότε ὑπάρχη μέσα συνέχεια αὐτὸς ὁ λογισμὸς καὶ δὲν φεύγει. Παραμερίζουμε τὸν Χριστό, ἐνῶ ὁ Χριστὸς ἔχει τὰς ἀγκάλας ἀνοιχτὰς καὶ λέει: «Ἔλα τέκνο, ἔλα παιδάκι μου, ἔλα χρυσό μου, ἔλα διαμάντι μου, ποῦ νὰ σὲ βάλω, ἔλα στὴν ἀγκαλιά μου, ἔλα νὰ σὲ χαϊδέψω, ἔλα νὰ σοῦ κάνω αὐτὸ ποὺ ζητᾶς καὶ ἐπιθυμεῖς».
Λοιπὸν αὐτὸ θέλει ὁ Θεός, θέλει πολλὴ ἀγάπη, θέλει πολλὴ στοργή, θελει νὰ γίνουμε ἕνας μικρὸς Χριστός· καὶ νὰ δῆς τί θὰ γίνεται ἐδῶ μέσα, τί θὰ αἰσθανώμαστε! Ὅπως εἶπε καὶ κάποιος, περισσότεροι εἶναι οἱ ἅγιοι Ἀγγελοι ἀπὸ τὴν ἀναπνοή μας. Σκεφθῆτε τί γίνεται!
Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου
Πηγή: Λόγια καρδιᾶς,
Γερόντισσας Μακρίνας Βασσοπούλου,
Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Ὁδηγήτριας, σελ. 282