Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν η' 5-15
5 ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό·
7 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό.
8 καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
9᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη;
10 ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν.
11 ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ·
12 οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν.
13 οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται.
14 τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι.
15 τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.
Καινὴ Διαθήκη σελ. 262
Ἡ πνευματικὴ καλλιέργεια
Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχει καὶ μιὰ μερίδα ἀκροατῶν, ποὺ οἱ καρδιὲς τους εἶνε σὰν τὴν καλὴ γῆ. Ἀκοῦνε μὲ χαρὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Τὸν παίρνουν καὶ τὸν φυτεύουν βαθειὰ μεσ' στὴν καρδιά τους. Τὸν μελετοῦν κάθε μέρα. Πιστεύουν. Ἔχουν μεγάλη ὑπομονή. Νικοῦν ὅλα τὰ ἐμπόδια καὶ τοὺς πειρασμούς, κι ὁ Θεός, ποὺ βλέπει τὴν προθυμία, τοὺς κόπους καὶ τὸν ἀγῶνα ποὺ κάνουν γιὰ νὰ ἐφαρμόσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τοὺς εὐλογεῖ. Οἱ ψυχὲς αὐτὲς εὐωδιάζουν, γεμίζουν ἀπὸ καρπούς, ἀπὸ ἀρετὲς καὶ καλὰ ἔργα. Οἱ ψυχὲς αὐτὲς εἶνε τὸ εὐλογημένο χωράφι τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸ βλέπει κανεὶς καὶ τὸ χαίρεται.
... Τί κρῖμα! Τόσος σπόρος, τόση διδασκαλία, τόσες κατηχήσεις καὶ κηρύγματα, ὅλα πᾶνε χαμένα!
Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχει καὶ μιὰ μερίδα ἀκροατῶν, ποὺ οἱ καρδιὲς τους εἶνε σὰν τὴν καλὴ γῆ. Ἀκοῦνε μὲ χαρὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Τὸν παίρνουν καὶ τὸν φυτεύουν βαθειὰ μεσ' στὴν καρδιά τους. Τὸν μελετοῦν κάθε μέρα. Πιστεύουν. Ἔχουν μεγάλη ὑπομονή. Νικοῦν ὅλα τὰ ἐμπόδια καὶ τοὺς πειρασμούς, κι ὁ Θεός, ποὺ βλέπει τὴν προθυμία, τοὺς κόπους καὶ τὸν ἀγῶνα ποὺ κάνουν γιὰ νὰ ἐφαρμόσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τοὺς εὐλογεῖ. Οἱ ψυχὲς αὐτὲς εὐωδιάζουν, γεμίζουν ἀπὸ καρπούς, ἀπὸ ἀρετὲς καὶ καλὰ ἔργα. Οἱ ψυχὲς αὐτὲς εἶνε τὸ εὐλογημένο χωράφι τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸ βλέπει κανεὶς καὶ τὸ χαίρεται.
Καὶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα· Ἐμεῖς, ὅσοι πᾶμε στὴν ἐκκλησία κι ἀκοῦμε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς τί εἴμαστε; Εἴμαστε δρόμος σκληρὸς καὶ πατημένος; Εἴμαστε χωράφι γεμᾶτο πέτρες, γεμᾶτο κακίες καὶ ἐλαττώματα; Εἴμαστε χωράφι γεμᾶτο ἀγκάθια, γεμᾶτοι φροντίδες καὶ μέριμνες καὶ ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες; Ἢ εἴμαστε καλὴ γῆ, χωράφι καλλιεργημένο, ἕτοιμο νὰ δεχθῇ τὸ σπόρο καὶ νὰ καρποφορήσῃ; Ὁ καθένας μας ἂς ἀπαντήσῃ...
Χωράφι, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ καρδιά μας. Κι ἂν ἀκόμη εἶνε γεμᾶτο πέτρες κι ἀγκάθια, κακίες κ' ἐλαττώματα καὶ πάθη καὶ κακὲς ἐπιθυμίες, ἂς μὴν ἀπελπισθοῦμε. Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ κι ἂς ἐργασθοῦμε.
Τὸ πιὸ χέρσο χωράφι, ἂν καλλιεργηθῇ, μπορεῖ νὰ γίνῃ θαυμάσιο περιβόλι. Κ' ἡ πιὸ ἄγρια ψυχή, ἡ ψυχὴ ἑνὸς λῃστοῦ, ἂν περάσῃ ἀπὸ πάνω της τὸ ἀλέτρι τοῦ πόνου, ἂν ποτιστῇ μὲ δάκρυα τῆς μετανοίας, ἂν πέσῃ ἡ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τότε ἡ ἄγρια ψυχὴ ἡμερεύει καὶ γίνεται ἁγία καὶ καρποφορεῖ ἑκατονταπλασίονα. Λῃστὲς καὶ πόρνες, ἄγρια χωράφια, χωράφια τοῦ διαβόλου, μετανοοῦν καὶ γίνονται χωράφια τοῦ Θεοῦ.
Τὸ πιὸ χέρσο χωράφι, ἂν καλλιεργηθῇ, μπορεῖ νὰ γίνῃ θαυμάσιο περιβόλι. Κ' ἡ πιὸ ἄγρια ψυχή, ἡ ψυχὴ ἑνὸς λῃστοῦ, ἂν περάσῃ ἀπὸ πάνω της τὸ ἀλέτρι τοῦ πόνου, ἂν ποτιστῇ μὲ δάκρυα τῆς μετανοίας, ἂν πέσῃ ἡ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τότε ἡ ἄγρια ψυχὴ ἡμερεύει καὶ γίνεται ἁγία καὶ καρποφορεῖ ἑκατονταπλασίονα. Λῃστὲς καὶ πόρνες, ἄγρια χωράφια, χωράφια τοῦ διαβόλου, μετανοοῦν καὶ γίνονται χωράφια τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι, λοιπόν, στὴν ἐντατικὴ καλλιέργεια τοῦ ἀνεκτιμήτου αὐτοῦ ἀγροῦ, ποὺ λέγεται ἀνθρώπινη ψυχή.
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,
σελ. 221-222 (ἀπόσπασμα)