Ψυχὴ ποὺ πληγώθηκε βαθιὰ ἀπὸ τὸν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ γεύθηκε τὶς νοητὲς δωρεὲς τῆς γλυκύτητάς Του, δὲν μπορεῖ νὰ μένει στὸν ἑαυτό της ἢ στὴν ἴδια κατάσταση καὶ νὰ μὴν ἐπεκτείνεται στὶς οὐράνιες ἀναβάσεις.
Γιατὶ ὅσο προχωρεῖ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ διαδοχικὲς ἀναβάσεις καὶ ὅσο εἰσχωρεῖ στὰ βάθη τοῦ Θεοῦ, τόσο πυρπολεῖται ἀπὸ τὴ φωτιὰ τῆς ἐπιθυμίας καὶ τόσο ἐρευνᾶ τὸ μέγεθος τῶν ἀκόμη βαθυτέρων μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ βιάζεται νὰ πλησιάσει τὸ μακάριο φῶς ὅπου σταματᾶ κάθε ἅπλωμα τοῦ νοῦ, γιὰ νὰ ὁλοκληρώσει ἐκεῖ τὴν πορεία της μὲ εὐφροσύνη καρδιᾶς.
Ὅσιος Νικήτας Στηθάτος
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ', Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, σελ. 119.