Ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας πραγματοποιήθηκε ἐν Χριστῷ μιά γιά πάντα. Ἡ ζωντανή σχέση μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα δίδει τήν ἀπόλυτη βεβαιότητα καί πληροφόρηση αὐτῆς τῆς κορυφαίας νίκης· τῆς ἧττας τοῦ θανάτου.
Ἡ κατοικία τοῦ Ἁιου Πνεύματος στήν καθαρή καρδιά κάμνει τήν ἀδιαμφισβήτητη αὐτή νίκη τοῦ χθές, οὐσιαστικά ἐνεργό σημεῖο τοῦ σήμερα καί τοῦ αὔριο.
Οἱ ἅγιοι ζοῦν καί κινοῦνται ἐν Χριστῷ βιώνοντας συνεχῶς τή μακάρια ἐλευθερία, πού ἔδωσε Ἐκεῖνος διαλύοντας τά δεσμά τοῦ θανάτου. Ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τόν Τίμιο Πρόδρομο, τόν Ἰωάννη τόν Θεολόγο, τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τόν Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, μέχρι τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τόν ὅσιο Σιλουανό τοῦ Ἄθω ἢ τους σημερινούς ἐπώνυμους ἤ ἀνώνυμους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ τό Ἅγιον Πνεῦμα θεᾶται ὡς μία σημαντικά οὐσιώδης παρουσία στά βασικά χριστολογικά σημεῖα τοῦ παρελθόντος, ἀπό τά ὁποῖα βεβαίως ἀπορρέει ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου.
Τό πάντα αὐτό Ἅγιον Πνεῦμα πλουτίζει καινοποιεῖ καί ζωοποιεῖ τήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων καί διάσκει τούς πιστούς.
Τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τήν ἀναφέρει ὡς πρώτη μοναχή, ἀφιερωμένη στόν ναό τοῦ Θεοῦ ἀπό τριῶν ἐτῶν, που κατά θεία βουλή καί γιά τήν ταπεινοφροσύνη, τήν καθαρότητα καί ἁπλότητά της, ἔγινε μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι διδάσκει ἡ Ἐκκλησία, ἡ πάντα ὁδηγούμενη ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα...
Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης
Πηγή: Ἡ εἰρήνη τῶν ἀρετῶν καί ἡ ταραχὴ τῶν παθῶν, Μοναχοῦ Μωυσέως Ὰγιορείτου, σελ. 78. (ἀπόσπασμα).