* Ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἀποσυντίθεται ἐπειδή δέν ἔχει μέσα του Θεό, δέν ἔχει ἐντός του τίποτε τό θεϊκό, εἶναι σάν τό κρέας δίχως τό ἁλάτι. Ἡ διάνοια σαπίζει, φθείρεται, ἐξαιτίας τῆς ἀθεΐας καί τῆς ἀπιστίας καί διαχέεται, «καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Μτ.12,30).
* Μετάνοια! Μόλις ὁ Πανοικτίρμων Κύριος ἀφυπνίσει μέσα στόν ἄνθρωπο τήν συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητος, τόν εἰσάγει ἤδη στόν ἀγῶνα κατά τῆς ἁμαρτίας.
* Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἕνα ἀξίωμα, δέν εἶναι μία διδασκαλία, δέν εἶναι ἕνα συλλογικό συμπέρασμα, δέν εἶναι μία λογική ἔννοια, ἀλλά Πρόσωπο Ζωντανό, ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, πάντοτε παρών, ὡς σῶμα καί Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας.
* Ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἀποδεικνύεται ἀλλά ἐπιδεικνύεται: «ἔρχου καὶ ἴδε», πρώτιστα τόν Θεάνθρωπο Χριστό, τούς Ἁγίους, τούς Μάρτυρες...
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς
Πηγή: Σύντομη βιογραφία καί θεόσοφες διδαχές, Ἀββᾶ Ἰουστῖνου Πόποβιτς, «Ὀῤθόδοξος Κυψέλη», σελ. 15-16.