Ὁ ψαλμὸς γαληνεύει τὶς ψυχές, τὶς βραβεύει μὲ εἰρήνη κὰι τὶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τοὺς θορύβους καὶ τὰ κύματα τῶν λογισμῶν.
Μαλακώνει τὴν τάσι τῆς ψυχῆς γιὰ θυμὸ καὶ σωφρονίζει τὴν ἀκολασία της.
Ὁ ψαλμὸς συσφίγγει τὴ φιλία, ἐνώνει τὰ χωρισμένα συμφιλιώνει τοὺς ἐχθρούς.
Ὁ ψαλμὸς τρέπει σὲ φυγὴ τοὺς δαίμονες καὶ φέρνει τὴν βοήθεια τῶν ἀγγέλων.
Εἶναι ὅπλο στοὺς φόβους τῆς νυκτὸς καὶ ἀνάπαυσις στοὺς κόπους τῆς ἡμέρας· παρηγοριὰ στοὺς πρεσβυτέρους· στολίδι ταιριαστὸ γιὰ τὶς γυναῖκες.
Κατοικίζει τοὺς ἔρημους τόπους. Σωφρονίζει τὶς συγκεντρώσεις.
Εἶναι ἡ βάσις γιὰ τοὺς ἀρχαρίους, αὔξισις αὐτῶν ποὺ προκόπτουν, στήριγμα τῶν τελείων, φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ ψαλμὸς λαμπρύνει τὶς ἑορτές, αὐτὸς προξενεῖ τὴν κατὰ Θεὸν λύπη. Διότι ὁ ψαλμὸς βγάζει ἀπ᾿τὴν πέτρινη καρδιὰ τὸ δάκρυ.
Ὸ ψαλμὸς εἶναι ἕργο ἀγγέλων, τὸ οὐράνιο πολίτευμα, τὸ πνευματικὸ θυμίαμα.
Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας
(ΕΠΕ, 5΄14-18).
Πηγή: Ψαλῷ τῷ Θεῷ μου, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, «Ὀ.Χ.Α. Λυδία», σελ. 12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου