Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ἱερὰ Προσκυνήματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ἱερὰ Προσκυνήματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 15 Ιουλίου 2021
Κυριακή 4 Ιουλίου 2021
«Ὁ πρῶτος ἐν Ἑλλάδι ναὸς τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων» - π. Ἰωαννίκιος Κοτσώνης
Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως Σωτῆρος - Σοχός
https://www.pemptousia.gr/video/o-protos-en-elladi-naos-ton-agion-agioriton-pateron/
Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰωαννίκιος Κοτσώνης, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως
τοῦ Σωτῆρος Σοχοῦ μιλάει γιὰ σύγχρονες ὁσιακὲς μορφὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
https://www.pemptousia.gr/video/sigchrones-osiakes-morfes-tou-agiou-orous/
Πέμπτη 27 Μαΐου 2021
Πέμπτη 20 Μαΐου 2021
Τετάρτη 12 Μαΐου 2021
Πέμπτη 6 Μαΐου 2021
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021
Ι.Ν. Ἁγίων Ἀποστόλων Καλαμάτας – Τὸ σημεῖο ἐκκίνησης τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821
Ὁ Ἱερὸς ναὸς τῶν Ἁγίων Ἀπόστολων βρίσκεται στὸ ἱστορικὸ κέντρο τῆς Καλαμάτας καὶ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία τόσο γιὰ τὴν πόλη τῆς Καλαμάτας ὅσο καὶ γιὰ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, διότι ἐκεῖ κηρύχθηκε ἡ Ἑλληνικὴ ἐπανάσταση στὶς 23 Μαρτίου τοῦ 1821. Στὸ κτήριο σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ ὑπάρχει στὴν εἴσοδο τοῦ ναοῦ διακρίνονται δύο (2) κύριες οἰκοδομικὲς φάσεις. Ὁ ἀρχικὸς Βυζαντινὸς ναΐσκος τοῦ 12ου αἰώνα μ.X. ποὺ στεγάζει σήμερα τὸ Ἱερό, ἀκολουθεῖ τὸν τύπο τοῦ ἐλεύθερου σταυροῦ καὶ ἔχει ἐπιμελημένη τοιχοποιία μὲ πλῆθος κεραμικῶν διακοσμητικῶν σχεδίων. Στὰ χρόνια τῆς Βενετοκρατίας (1685- 1715) προστίθεται στὰ δυτικὰ μία εὐρύχωρη καὶ μεγάλη αἴθουσα μὲ τροῦλο. Τότε προστέθηκαν καὶ ὁ σημερινὸς κυρίως ναὸς καὶ τὸ πυραμοειδὲς κωδωνοστάσιο στὴ βορειοανατολικὴ γωνία. Χαρακτηριστικὰ εἶναι καὶ τὰ λαξευτὰ πλαίσια στὶς θύρες καὶ τὰ παράθυρα καθὼς καὶ ὁ στρογγυλὸς φεγγίτης στὴ δυτικὴ ὄχθη. Στὸ ἐσωτερικό τοῦ ἀρχικοῦ βυζαντινοῦ ναοῦ διατηροῦνται τοιχογραφίες ποὺ χρονολογοῦνται ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 16ου αἰώνα ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ 17ου αἰώνα. Διακρίνεται ὁ Παντοκράτορας στὸν τροῦλο, ἐνῷ τὶς καμάρες κοσμοῦν ἡ Ἀνάληψη, ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ σκηνὲς ἀπὸ τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο. Στὸν μεγάλο σεισμὸ τοῦ 1986 ὁ κυρίως ναὸς κατέρρευσε. Ἀκολούθησαν ἐκτεταμένες ἐργασίες ἀποκατάστασης, συντήρησης τῶν τοιχογραφιῶν καὶ διαμόρφωσης τοῦ περιβάλλοντος χώρου ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο πολιτισμοῦ.
Ἱστορία κατὰ τὴν ἐπανάσταση
Τὸ σημαντικότερο γεγονὸς τῆς μακρόχρονης ἱστορίας τῆς πόλης καὶ ποὺ συνδέτεαι μὲ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τοὺς Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821. Τὴν ἡμέρα ἐκείνη οἱ Ἕλληνες ὁπλαρχηγοὶ Κολοκοτρώνης, Νικηταρᾶς, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Παπαφλέσσας καὶ ἄλλοι μπῆκαν μέσα στὴν πόλη ὡς ἀπελευθερωτές. Συμμετεῖχαν στὴν πανηγυρικὴ δοξολογία ποὺ τελέστηκε στὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους εὐλογεῖται ἡ ἐπαναστατικὴ σημαία καὶ ἀπὸ ἐδῶ ξεκινάει ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Κάθε χρόνο στὶς 23 Μαρτίου γίνεται καὶ ἡ ἀναπαράσταση τοῦ γεγονότος μὲ τὴ συμμετοχὴ ντόπιων παραδοσιακῶν συλλόγων καὶ μὲ πλῆθος κόσμου νὰ ξαναζεῖ αὐτὴν τὴ μεγάλη στιγμὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
Διονύσιος Σβίλλιας
Πηγή: enromiosini.gr
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2021
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020
Ἡ Θεσσαλονίκη, οἱ θησαυροὶ καὶ τὰ μνημεία της - Φώτης Κόντογλου
Τὰ πιὸ ἀρχαῖα μνημεῖα τῆς βυζαντινῆς τέχνης ποὺ ἔχουμε στὴν Ἑλλάδα, βρίσκουνται στὴ Θεσσαλονίκη.
Στὰ χρόνια τῆς βασιλείας τῶν Βυζαντινῶν, ἡ Θεσσαλονίκη ἤτανε ἡ δεύτερη Κωνσταντινούπολη. Μὰ κι ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν Ρωμαίων ἤτανε πολὺ τιμημένη, κι ἀπὸ τότε στέκεται ἀκόμα ἡ ἁψίδα τοῦ Γαλερίου. Φαίνεται πὼς αὐτοῦ τοῦ ἴδιου αὐτοκράτορα μαυσωλεῖο ἤτανε κι ἡ παράξενη ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ποὺ θέλουνε νὰ τὴ δώσουνε οἱ δικοί μας στοὺς Τούρκους γιὰ νὰ τὴν κάνουνε τζαμί! Αὐτὸ τὸ σεβάσμιο χτίριο στέκεται χίλια ἑξακόσα πενῆντα ἑφτὰ χρόνια.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος τῆς Θεσσαλονίκης ἔχει στρογγυλὸ σκέδιο. Στὸ κάτω μέρος τὸν ζώνει ἕνας φαρδύτερος τοῖχος, ἕνα εἶδος στοά, χωρὶς παράθυρα. Παράθυρα ἔχει κάτι μικρὰ στὸ ἀπάνω μέρος, λίγο παρακάτω ἀπὸ τὴ σκεπή. Ἀπὸ μέσα ἔχει ὀχτὼ χιβάδες ἀνοιγμένες μέσα στὸν χοντρὸ τοῖχο, ποὺ μοιάζουνε μ’ ἐκκλησάκια. Τὸν καιρὸ ποὺ ἔγινε ἐκκλησία, χτίσανε κατὰ τὸ ἀνατολικὸ μέρος ἕνα Ἅγιο Βῆμα μὲ τὴ χιβάδα, ὅπως συνηθίζεται στὶς ἐκκλησιές μας. Αὐτὸ τὸ αὐστηρὸ καὶ σκυθρωπὸ χτίριο ἀπὸ μέσα δὲν ἔχει ἄλλο στολίδι, παρεκτὸς ἀπὸ μιὰ ζώνη ἀπὸ ψηφιδωτά, ποὺ εἶναι κι αὐτὰ αὐστηρὰ καὶ μονότονα, κι ἔχουνε ρωμαϊκὸν χαραχτήρα, μ’ ὅλο ποὺ παριστάνουνε ἁγίους. Στέκουνται ὄρθιοι μὲ τὰ χέρια ἀνοιχτὰ σὲ στάση δεήσεως, ντυμένοι φαρδιὰ ρωμαϊκὰ κι ἀνατολίτικα ροῦχα. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὸν καθέναν εἶναι γραμμένο τ’ ὄνομά του κι ἡ ἡμερομηνία ποὺ ἑορτάζεται. Αὐτοὶ οἱ ἅγιοι εἶναι μικροὶ καὶ χάνουνται μπροστὰ στὰ ὑψηλὰ χτίρια ποὺ ὀρθώνουνται ἀπὸ πίσω τους, χτίρια πολύπλοκα, σὰν ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ζωγραφισμένα στὴν Πομπηία, χτίρια ρωμαϊκὰ κι ἀνατολίτικα μαζί, ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ παράξενα ποὺ σώζουνται στὴ Συρία, στὴν Παλμύρα, στὴν Πέτρα τῆς Ἀραβίας κι ἀλλοῦ. Ὅλη ἡ ζώνη εἶναι χωρισμένη σὲ ὀχτὼ χωρίσματα, καὶ στὸ κάθε χώρισμα παριστάνεται ἕνα χτίριο, ποὺ ἔχει στὴ μέση μιὰ μεγάλη πόρτα ἢ χιβάδα καὶ στὰ πλάγια ἄλλα ὅμοια χτίρια μὲ ἀετώματα, μὲ κολόνες, μὲ θυρίδες. Ἀπὸ πάνω ἔχει ἄλλο ἕνα πάτωμα μὲ παρόμοια χτίρια, ὅλα καταστολισμένα καὶ πλουμισμένα μὲ λογῆς-λογῆς χρυσὰ κεντίδια καὶ μὲ χτυπητὰ χρώματα. Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ μπέρδεμα τῆς ἀρχιτεκτονικῆς, οἱ ἅγιοι δὲν φαίνουνται καλά-καλά. [...]
Μιὰ φορὰ ποὺ πήγαμε ὣς τὴ Θεσσαλονίκη, μποροῦμε νὰ ρίξουμε μιὰ ματιὰ καὶ σὲ κάποιες ἄλλες ἀπὸ τὶς ἀρχαῖες ἐκκλησιὲς ποὺ βρίσκουνται σ’ αὐτὴ τὴ θρησκευτικὴ πολιτεία.
Πρώτη καὶ καλύτερη εἶναι ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ποὺ κάηκε μόλις πήραμε τὴ Θεσσαλονίκη, καὶ χρειαστήκανε πολλὰ χρόνια ὣς νὰ τὸν ξαναχτίσουνε ὅπως ἤτανε, χωρὶς νὰ παραμορφωθεῖ καθόλου· μοναχά, ἀντὶ γιὰ τὴν ξύλινη σκεπὴ ποὺ εἶχε, τὴν κάνανε ἀπὸ τσιμέντο, μὰ τόσο ἐπιτυχημένα, ποὺ δὲν παραλλάζει ἀπὸ ξύλο. Κατὰ καλὴ τύχη, ἡ φωτιὰ δὲν πείραξε τὶς θαυμαστὲς ψηφιδωτὲς εἰκόνες, κι ἔτσι στολίζουνε πάλι τὸν ναό, ποὺ ἀληθινὰ ξαναζωντάνεψε σὰν τὸν φοίνικα ἀπὸ τὴ στάχτη του.
Ἄλλη ἐπίσημη ἀρχαία ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἁγία Σοφία, στολισμένη κι αὐτὴ μὲ ψηφιδωτὰ ποὺ σκεπάζουνε τὸν τροῦλο της. Δὲν παριστάνουνε τὸν Παντοκράτορα δορυφορούμενον ἀπὸ τὶς ἀρχαγγελικὲς δυνάμεις κι ἀπὸ τοὺς προφῆτες, ὅπως εἶναι τὸ πιὸ συνηθισμένο, ἀλλὰ τὴν Ἀνάληψη. Σὲ πολλὲς ἀρχαῖες ἐκκλησίες συνηθίζανε νὰ βάζουνε στὸν τροῦλο αὐτὴ τὴν «ὑπόθεσιν», δηλαδὴ τὴν Ἀνάληψη, γιατὶ ἔρχεται πολὺ καλὰ στὸ σκέδιό του.
Στὸ κέντρο παριστάνεται πάλι ὁ Χριστός, ἀλλὰ ὄχι ἕως τὸ στῆθος, ὅπως ὁ Παντοκράτωρ, ἀλλὰ ὁλόσωμος, μέσα σ’ ἕναν φωτεινὸν κύκλο, τὴ «δόξα». Μὲ τὸ δεξὶ χέρι εὐλογᾶ, καὶ μὲ τὸ ἄλλο βαστᾶ τυλιγμένο χαρτί. Τὸ σχῆμα του εἶναι κοντόφαρδο, μὲ μεγάλο ἀνατολίτικο κεφάλι, αὐστηρὰ καὶ μεγάλα μάτια, κοντὰ πόδια. Δυὸ ἄγγελοι σηκώνουνε τὸν Κύριο πετώντας κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του, μὲ σώματα μακριὰ καὶ λυγερά, ὁλότελα διαφορετικὰ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι σὰν μαζεμένος. Γύρω, ἐπάνω στὸ λεγόμενο «τύμπανον», δηλαδὴ στὸ στεφανωτὸ μέρος τοῦ τρούλου ποὺ βάζουνε τὰ παράθυρα (ἡ Ἁγία Σοφία δὲν ἔχει παράθυρα), στέκουνται οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι ἔχοντας στὴ μέση τὴν Παναγία, ποὺ τὴ δορυφοροῦνε δυὸ ἄγγελοι.
Ἡ Παναγία στέκεται ἴσια-ἴσια κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, κι ἔχει τὰ χέρια της ἀνοιχτά, κοιτάζοντας πρὸς τ’ ἀπάνω. Ἀπὸ τοὺς δυὸ ἀγγέλους ὁ ἕνας δείχνει τὸν Χριστὸ ποὺ ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό, κι ὁ ἄλλος εὐλογᾶ. Ἀνάμεσα στοὺς ἀποστόλους εἶναι κι οἱ τέσσερες Εὐαγγελισταὶ καὶ βαστᾶνε τὰ Εὐαγγέλια. Ἄλλος κοιτάζει κατὰ τὸν οὐρανὸ κάνοντας ἴσκιο μὲ τὸ χέρι του, ἄλλος δείχνει τὸν δάσκαλό του ποὺ φεύγει ἀπὸ τὴ γῆ. Οἱ περισσότεροι ἔχουν γυρισμένο τὸ κεφάλι τους πρὸς τ’ ἀπάνω. Μοναχὰ ὁ ἕνας στέκεται σκυφτός, μὲ τὸ χέρι στὸ πρόσωπό του, καὶ κοιτάζει χάμω σὰν νὰ κλαίγει, γιατὶ ἀποχωρίζεται τὸν γλυκό του διδάσκαλο. Τὰ σώματά τους εἶναι ὅλα ὑψηλά, λιγνόβεργα σὰν τὰ κυπαρίσσια ποὺ εἶναι ζωγραφισμένα ἀνάμεσά τους, χωρίζοντας τὸν ἕναν ἀπὸ τὸν ἄλλον, καὶ ποὺ μ’ αὐτὰ θέλησε ὁ τεχνίτης νὰ παραστήσει τὰ ἐλαιόδεντρα ἀπάνω στὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ὅλοι εἶναι ντυμένοι μὲ ἄσπρα ροῦχα, κι οἱ δίπλες τους εἶναι γραμμένες μὲ ἐλαφρὰ χρωματιστὰ ἰσκιώματα, ποὺ σκεδιάζουνε τὰ σώματα ποὺ εἶναι τυλιγμένα μ’ αὐτά. Μοναχὰ οἱ διπλὲς λουρίδες ποὺ τὰ στολίζουνε εἶναι γραμμένες μὲ ζωηρὰ χρώματα ἀπάνω στ’ ἄσπρα ροῦχα. Ἡ γῆς εἶναι ὅλο βράχους ποὺ πετιοῦνται στρογγυλοὶ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τῶν ἀποστόλων, κι ἀπὸ τοὺς ἁρμοὺς ξεφυτρώνουνε τὰ δέντρα ἴσια σὰν κολόνες κι ἔχοντας στὴν κορφή τους ἀπὸ μιὰ φούντα χρυσὰ φύλλα.
Σὲ κεῖνον ποὺ βλέπει τὴν Παναγία, τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀποστόλους, στεκόμενος στὸ ἴσιο ποὺ πατᾶνε, φαίνουνται τὰ σώματα πολὺ μακρόστενα, μάλιστα ἀπὸ τὴ μέση καὶ κάτω εἶναι παρὰ φύση τραβηγμένα. Ἡ κοιλιὰ καὶ τὰ πόδια εἶναι περισσότερο ἀπὸ τέσσερες φορὲς ὅσο εἶναι τὸ στῆθος. Τῆς Παναγίας ἡ μέση εἶναι λίγο παρακάτω ἀπὸ τὸν λαιμό της, τὰ χέρια της κοντὰ σὰν σακάτικα. Τὸ ἴδιο καὶ στ’ ἄλλα πρόσωπα. Μὰ σὰν κοιτάζει ὁ προσκυνητὴς ἀπὸ κάτω, θὰ βλέπει τὰ σώματα μὲ τὶς κανονικὲς ἀναλογίες. Ὁ τεχνίτης τὰ δούλεψε ἔτσι ξέροντας πώς, ἂν τὰ σκεδίαζε κανονικὰ ἐκεῖ ψηλὰ ποὺ βρίσκουνται, ἀπὸ κάτω θὰ φαινόντανε κοντοπόδαρα, ἐπειδὴς ὁ τοῖχος εἶναι γυριστὸς στὸ ἀπάνω μέρος καὶ δείχνει μακρὺ τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ στῆθος κι ἀπάνω, ἐνῷ ἡ κοιλιὰ καὶ τὰ πόδια κονταίνουνε, ἐπειδὴ στὸ κάτω μέρος ὁ τοῖχος κατεβαίνει ἴσιος, καὶ τὸ μάτι ξεγελιέται. Ὁ ἴδιος ὁ τεχνίτης ἔκανε τὸν Χριστὸ κοντοπόδαρον γιατὶ εἶναι στὴ μέση του τρούλου, ποὺ ἀνοίγει ἡ ματιὰ καὶ μακραίνουνε τὰ σχήματα.
Αὐτὰ κι ἄλλα πρέπει νὰ τά ’χουνε στὸν νοῦ τους κάποιοι ποὺ κάνουνε τὸν προφέσορα καὶ κατηγοροῦνε τοὺς Βυζαντινοὺς τεχνίτες, πρὶν ἀκόμα πάρουνε εἴδηση πῶς δουλεύανε αὐτοὶ οἱ μαστόροι, ποὺ ἤτανε οἱ πιὸ δυνατοὶ σκεδιαστές. Γιατὶ σκέδιο δὲν εἶναι τὸ νὰ ζωγραφίζει κανένας φυσικά, ἀλλὰ μαστορικά. «Ὁ νοῶν νοείτω».
 |
|
Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Νικολάου Ὀρφανοῦ |
Στὶς ἐκκλησιὲς τῆς Θεσσαλονίκης, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ψηφιδωτά, ὑπάρχουνε καὶ πολλὲς τοιχογραφίες, δηλαδὴ εἰκόνες ζωγραφισμένες μὲ ἀσβεστοχρώματα. Οἱ περισσότερες εἶναι ζωγραφισμένες κατὰ τὸ σύστημα ποὺ τὸ λένε οἱ ἀρχαιολόγοι «ἑλληνιστικό», δηλαδὴ μὲ πολλὰ καὶ ζωηρὰ χρώματα, μὲ ροδαλὰ πρόσωπα, μὲ σώματα γερὰ καὶ πολλὲς φορὲς βαριά, κι ὄχι μὲ λίγα χωματένια χρώματα, μὲ λεπτὰ κι ἀσκητικὰ κορμιά, μὲ πρόσωπα ἡλιοκαμένα, γεμάτα μυστήριο. Σ’ αὐτὴ τὴν τέχνη ἔχει δουλέψει «ὁ ἐκ Θεσσαλονίκης λάμψας πανήλιος ὁ Πανσέληνος, ὅστις λάμπων ποτε εἰς τὴν ζωγραφικὴν ἐπιστήμην ὡσὰν ἄλλος ἥλιος καὶ χρυσολαμπροκίνητος σελήνη, ὑπερηκόντισε καὶ κατεκάλυψε μὲ τὴν θαυμαστὴν τέχνην του ὅλους τοὺς παλαιοὺς καὶ νέους ζωγράφους».
 |
| Μανουὴλ Πανσέληνος |
Ἡ Θεσσαλονίκη ἔβγαλε πλῆθος φημισμένους ζωγράφους ἀπὸ τὸν καιρὸ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ὣς τὸ πάρσιμό της ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἡ Ἀθήνα γέννησε τοὺς πιὸ ξακουσμένους γλύπτες. Ἡ Θεσσαλονίκη ἔβγαλε τοὺς πιὸ λαμπροὺς ζωγράφους.
Τί μᾶς λείπει καὶ πᾶμε στὰ Παρίσια καὶ στ’ ἄλλα μέρη τῆς Εὐρώπης γιὰ νὰ μάθουμε τέχνη, χωρὶς νὰ μαθαίνουμε τίποτα; Νὰ δοῦμε πότε θ’ ἀνακαλύψουμε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἀνακάλυψε τὴν Ἀμερικὴ ὁ Κολόμβος!
Πηγή: Φώτη Κόντογλου, Ἡ πονεμένη Ρωμιοσύνη, ἐκδόσεις Ἄγκυρα.
& ἐδῶ
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καὶ ἰαματικοῦ Παντελεήμονος στὴν Πεντέλη
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος καὶ ἰαματικοῦ Παντελεήμονος βρίσκεται στὰ βόρεια ὅρια τοῦ κτήματος τῆς παλαιφάτου καὶ ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀσωμάτων, τῆς ὀνομαζομένης Πετράκη, τὸ ὁποῖο τοποθετεῖται στὴν περιοχὴ Κοκκιναρᾶ τοῦ Πεντελικοῦ ὄρους, λίγο πιὸ κάτω ἀπὸ τὴν κορυφὴ Ἅγιος Παντελεήμων (870μ.).
Αὐτὸ τὸ κτῆμα (ἐξ 6.000 στρεμ. τότε), ὅπως φαίνεται καὶ στὸν Μέγα Κώδικα τῆς Κυριάρχου Ἱερᾶς Μονῆς μὲ ἡμερομηνία 29 Μαρτίου 1837 ἀγοράσθηκε (ὅπως καὶ ὁλόκληρη ἡ περιουσία της καὶ ὄχι ἀπὸ δωρεὲς) ἀπὸ τοὺς τότε ἐνασκουμένους σʼ αὐτὴν πρὸς ὠφέλεια καὶ ἀνακούφισή της, ἀφοῦ μετὰ τὴν ἔνοπλο καὶ ἔνδοξο Ἐπανάσταση τοῦ Γένους κατὰ τὸ 1821 ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἀπογυμνώθηκε τῶν πολλῶν κτημάτων της, τὰ ὁποῖα δώρησε στὸ νεοσύστατο τότε Κράτος μας καθὼς ἐπίσης καὶ σὲ πολλοὺς ὀργανισμούς του, ὥστε νὰ δημιουργηθοῦν μία σειρὰ ἀπὸ κοινοφελῆ ἔργα.
Σὲ ἐκτάσεις τῆς Μονῆς κτίσθηκαν τὰ Νοσοκομεῖα Ἀρεταίειο, Εὐαγγελισμός, Ν.Ι.Μ.Τ.Σ., Παίδων κ.ἄ., ἡ Ἀκαδημία, ἡ Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη, τὰ Ἄλση Συγγροῦ καὶ Παγκρατίου, Δημοτικὰ Σχολεῖα καὶ Πλατεῖες σὲ διάφορες περιοχές, τὸ Πτωχοκομεῖο τῆς Ἐλεήμονος Ἑταιρείας, ἡ Μαράσλειος, ἡ Γεννάδειος κ.ἄ. σημαντικὰ κτίρια τῆς πρωτεύουσας.
Στὸ κτῆμα λοιπὸν τοῦ Κοκκιναρᾶ ὑπῆρχε ναΐσκος ἐπʼ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος καθὼς ἐπίσης καὶ κάποια κελλιά, ποὺ χρησιμοποιοῦνταν ἀπὸ τοὺς κατὰ καιροὺς ἐπισκεπτομένους τὸ Ἱερὸ Μετόχιο πατέρες.
Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ὁ χῶρος κατοικοῦνταν ἤδη ἀπὸ παλαιότερα. Ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Πεντέλης Κύριλλος Δέγλερης στὰ Ἀπομνημονεύματά του (Α΄ σ.390) ἀναφέρει ὅτι «περιελθὼν (ὁ κτήτωρ τῆς Μονῆς Πεντέλης Τιμόθεος πρὸ τοῦ 1578) ἀπὸ ἄκρου εἰς ἄκρον τὸ Πεντελικὸν ὄρος εὗρεν αὐτὸ ὑπὸ διαφόρων ἐγγραμμάτων κληρικῶν κατῳκημένον, εἰς ὅσα μέρη τοῦ ὄρους ὑπῆρχεν ὕδωρ καὶ ναΐσκος, ἤτοι τὸν Ἅγιον Γεώργιον Κοκκιναρᾶν, τὸν Ἅγιον Ἰωάννην, τὸν Ἅγιον Παντελεήμονα, τὸν Ἅγιον Λουκᾶν, τὸν Χρυσόστομον, τὸν Ἅγιον Νικόλαον εἰς τὸ Σπήλαιον, τοὺς Ταξιάρχας εἰς τὸ Καμάρι, τὴν Φραγκοκκλησιὰ εἰς τὸ Βογιάτη, καὶ τὸν Ἅγιον Πέτρον.
Ἅπασαι αἰ θέσεις αὗται κεῖνται ἐπὶ τοῦ Πεντελικοῦ, ἐν αἷς οἱ κατοικήσαντες εἶχον σχηματίσῃ κηπίδια, διότι ὑπῆρχεν εἰς ὅλα τὰ μέρη αὐτὰ ὕδωρ». (Βλ. Δ.Καμπούρογλου, Ἱστορία τῶν Ἀθηναίων, τ.Β, σ.299). Αὐτοὶ οἱ ἐγγράμματοι μοναχοὶ μὲ τὰ πενιχρά τους ὑπάρχοντα καὶ τὶς ὁλιγάριθμες συνοδίες τους ἐνῷ ἀρχικὰ κατέβαιναν ἀπὸ τὰ ἀσκητήριά τους στὴν Μονὴ ποὺ ἵδρυσε ὁ Ἅγ.Τιμόθεος γιὰ νὰ λειτουργοῦνται, κοινοβίασαν τελικὰ στὴν Μονὴ Πεντέλης.
Τὸ συγκεκριμένο κτῆμα λοιπὸν χαρακτηρίζεται στὸν ἐν λόγῳ κώδικα τῆς Μονῆς Πετράκη ὡς «μαρμαροφόρος περιοχή». Ὄντως, ὁλόκληρο τὸ Πεντελικὸ ὄρος ἀποτελεῖ ὡς γνωστὸν ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα χῶρο ἐξόρυξης μαρμάρου, ἐξαιρετικῆς μάλιστα ποιότητας, ἀφοῦ μὲ τὸ λευκὸ πεντελικὸ μάρμαρο κτίσθηκαν πολλὰ ἀρχαῖα ἀλλὰ καὶ νεώτερα μνημεῖα τῆς πόλης τῶν Ἀθηνῶν, ὅπως ὁ Παρθενώνας, τὸ Ἐρεχθεῖο, τὰ Προπύλαια, τὸ Θησεῖο, ὁ ναὸς τοῦ Ὀλυμπείου Διός, ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, τὰ Ἀνάκτορα τοῦ Ὄθωνα (σημερ.Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων) κ.ἄ. Τρία ἦσαν τὰ σημαντικότερα λατομεῖα ποὺ λειτουργοῦσαν στὸ Πεντελικό· «Ράικου», «Μαλτέζου» καὶ «Κοκκιναρᾶ».
Μὲ νόμο ὅμως τοῦ Κράτους (669/77) καθορίσθηκαν οἱ χρήσεις γῆς τοῦ ὄρους καὶ ἀπαγορεύθηκε πλήρως ἡ ἐξόρυξη μαρμάρου ἀπὸ τὴν νοτιοδυτικὴ πλευρὰ τοῦ Πεντελικοῦ καὶ ἔκτοτε σταμάτησε κάθε τέτοιου εἴδους δραστηριότητα. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅμως ὅτι τὸ Πεντελικὸ ἔχει ἀνακηρυχθεῖ «τοπίο ἰδιαίτερου φυσικοῦ κάλλους» (Π.Δ.755/88) οἱ ἀλλεπάλληλες πυρκαγιὲς κατὰ τοὺς νεώτερους χρόνους καὶ ἡ προηγούμενη ἀνεξέλεγκτη ἐξόρυξη μαρμάρου ἔχουν καταστρέψει πλήρως τὴν φυσικὴ ὄψη του, παρὰ τὶς προσπάθειες ἀποκατάστασης κυρίως διὰ τῆς ἀποθέσεως τῶν πλεοναζόντων ὑλικῶν ἐκσκαφῆς τῆς Ἀττικῆς ὁδοῦ.
Τὸ 1965 ὁ ἀείμνηστος γέρων Ἀρχιμ.Σίμων Ἀρβανίτης, ἐφημέριος μέχρι τότε τοῦ Ἱ. Ἐνοριακοῦ Ναοῦ Ἁγ.Βαρβάρας Λυκοβρύσεως τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς μὲ αἴτησή του ἔλαβεν τὸ Μετόχιο τοῦ Ἁγ.Παντελεήμονος μὲ σκοπὸ νὰ τὸ καταστήσει ἐργαστήριον ψυχῶν. Καὶ τοῦτο ἀφʼ ἑνὸς μὲν διὰ τῆς ἀσκήσεως τῶν ὑπʼ αὐτοῦ καρέντων καὶ ἐγκαταβιούντων πατέρων καὶ ἀφʼ ἑτέρου διὰ τῆς ἀναπαύσεως διὰ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν καὶ πνευματικῶν τέκνων του. Κτίζει νέο Ναό, κελλιά, βοηθητικοὺς χώρους καὶ χώρους ὑποδοχῆς τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι κατακλύζουν πλέον τὸ Μετόχιον.
Στὴν θέση τοῦ ἀσθενοῦντος Γέροντος Σίμωνος (+1988) τοποθετεῖται τὸ 1984 ὁ Ἀρχιμ.Ἰωσὴφ Μανέττας καὶ τὸ 2007 τὸν τελευταῖο διαδέχεται κατόπιν ἀποφάσεως τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου τῆς Κυριάρχου Ἱ.Μονῆς ὁ σημερινὸς Μετοχιάρης Ἀρχιμ. Ὀνούφριος Κωστόπουλος.
Σήμερα στὸ Ἱ.Μετόχιο τοῦ Ἁγ.Παντελεήμονος ἐγκαταβιώνουν ἑννέα μοναχοὶ καὶ ἱερομόναχοι ὑπὸ τὸν Γέροντα Ὀνούφριο, ἔχοντας ἀναλάβει ἀγῶνα ἀναμορφώσεως καὶ καλλωπισμοῦ του. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἐκτὸς τῶν παλαιοτέρων πατέρων ἔχουν καρεῖ στὸ Μετόχι ἀπὸ τὸ 2007 καὶ ἑξῆς ὑπὸ τοῦ Πανοσιολ. Καθηγουμένου Ἀρχιμ. Ἰακώβου Μπιζαούρτη ἕξι νέοι πατέρες, ἀγωνιζόμενοι «τὸν καλὸν ἀγῶνα».
Ἐκτὸς τοῦ Καθολικοῦ στὸ Μετόχι ὑφίστανται τὰ Ἱ.Παρεκκλήσια τοῦ Ἁγ.Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, ὅπου φυλάσσονται πολλὰ ἱερὰ λείψανα διαφόρων Ἁγίων, τοῦ Ἁγ.Νεκταρίου καὶ τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.
Πηγή: iamatikos.gr
Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020
Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020
Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Μαρίνας στὴν Ἄνδρο
Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Μαρίνας μέ τό ἁγίασμα καί τήν θαυματουργική εἰκόνα τῆς Ἁγίας βρίσκεται στήν περιοχή τῶν Ἀποικίων, βόρεια τῆς Χώρας.
Ἰστορικό
Τό κάτασπρο σάν περιστέρι Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Μαρίνας ἀπέναντι ἀπό τά Ἀποίκια τῆς Ἄνδρου ὅπου βγαίνει τό φημισμένο νερό Σάριζα, χρονολογεῖται ἀπό τό 1.325 μ. Χ., ὅταν στήν περιοχή Λίτρες παρουσιάζεται θαυματουργικά ἡ Ἁγία Μαρίνα σέ γέροντα ἀσκητή καί τοῦ ὑποδεικνύει νά βρεῖ τήν "κρυμμένη εἰκόνα" της σέ μιά σχισμή ἐνός βράχου, ὅπως καί ἔγινε.
Ὁ Αὐτοκράτορας Ἐμμανουήλ Β΄ ὁ Κομνηνός βοηθᾶ οἰκονομικά καί ἔτσι ἰδρύεται ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίας Μαρίνας Άνδρου. Κατά τόν 16ο αἰώνα, τό μοναστήρι καίγεται τρεῖς φορές κατά τίς ἐπιδρομές πειρατῶν μέ ἀποτέλεσμα νά χάσει τήν παλαιά αἴγλη καί νά φτάσει τό 1743 σέ τέλεια παρακμή μέ πέντε μόνο ὑπέργηρους μοναχούς.
Τότε ἐπεμβαίνει καί πάλι ἡ Ἁγία Μαρίνα καί μέ νέο θαῦμα φέρνει στή μονή της τόν ἱιερομόναχο Σωφρόνιο, ὁ οποῖος κάτω ἀπό συνεχή θαύματα καί ὀράματα παραμένει καί πουλώντας τήν περιουσία του στήν Πελοπόννησο ἀνακαινίζει τό μοναστήρι καί τό μετατρέπει σέ γυναικεία μονή τό 1746 μ.Χ.
Ἡ μονή ἑορτάζει τήν 17 Ἰουλίου στήν μνήμη τῆς Ἁγίας Μαρίνας.
Διεύθυνση: Άνδρος, Τ.Κ. 84500
Ώρες επίσκεψης: 16:30-20:30
Τηλέφωνο: 22820-24074
Ηγούμενος: Αρχιμ. Κυπρ. Χειμώνας
Κυριακή 12 Ιουλίου 2020
Ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου - Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτή – Ὠράριο 2020
Ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου βρίσκεται στὸ Μοναστήρι Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.
Tel: 23960 41320
«Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα». (Δευτερονόμιον 22, 5)
Ἡ εἴσοδος στὸ μοναστήρι δὲν ἐπιτρέπεται στὶς γυναίκες ποὺ φοροῦν παντελόνια, κοντὲς φούστες, ἀμάνικα καὶ ἐξώπλατα.
Οἱ γυναῖκες νὰ φοροῦν φούστα φαρδιὰ καὶ μακριά, κάτω ἀπὸ τὸ γόνατο. Τὸ μοναστήρι δὲν δίνει φούστες, μαντήλια ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο.
Δὲν ἐπιτρέπεται καὶ ἡ εἳσοδος στοὺς ἄνδρες ποὺ φοροῦν βερμούδες, κοντὰ παντελόνια καὶ ἀμάνικα. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ παιδιά.
Οἱ γυναῖκες νὰ φοροῦν φούστα φαρδιὰ καὶ μακριά, κάτω ἀπὸ τὸ γόνατο. Τὸ μοναστήρι δὲν δίνει φούστες, μαντήλια ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο.
Δὲν ἐπιτρέπεται καὶ ἡ εἳσοδος στοὺς ἄνδρες ποὺ φοροῦν βερμούδες, κοντὰ παντελόνια καὶ ἀμάνικα. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ παιδιά.
Τὸ Μοναστήρι εἶναι ΑΝΟΙΚΤΟ - The Monastery is OPEN:
ΤΡΙΤΗ - TUESDAY και (and) ΠΕΜΠΤΗ - THURSDAY
Χειμερινή Ώρα - Winter Time: 10 π.μ. – 1 μ.μ. και (and) 4 μ.μ. – 6 μ.μ.
Θερινή Ώρα - Summer Time: 10 π.μ. – 1 μ.μ. και (and) 5 μ.μ. – 7 μ.μ.
ΣΑΒΒΑΤΟ - SATURDAY
Χειμερινή Ώρα - Winter Time: 10 π.μ. – 3 μ.μ.
Θερινή Ώρα - Summer Time: 10 π.μ. – 3 μ.μ.
ΚΥΡΙΑΚΗ - SUNDAY
Χειμερινή Ώρα - Winter Time: 11 π.μ. – 1 μ.μ. και (and) 4 μ.μ. – 6 μ.μ.
Θερινή Ώρα - Summer Time: 11 π.μ. – 1 μ.μ. και (and) 5 μ.μ. – 7 μ.μ.
Το Μοναστήρι είναι ΚΛΕΙΣΤΟ - The Monastery is CLOSED
Τετάρτη 8 Ιουλίου 2020
Ὁ Τάφος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου
Ὁ Τάφος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου στὸν λόφο Ἀμποῦ Τὸρ τῆς
νοτίου Ἱερουσαλήμ ἐντός παρεκκλησίου ἰδιοκτησίας τοῦ Ἑλληνορθόδοξου
Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Στὸν ἴδιο χῶρο βρίσκεται καὶ ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου
Μοδέστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων.
Πηγή: ἐδῶ
Τρίτη 7 Ιουλίου 2020
Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίας Κυριακῆς στὰ Καμπιά τῆς Εὔβοιας
Ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Κυριακῆς στὰ Καμπιὰ τῆς Εὔβοιας εἶναι κτισμένη σὲ
μία πανέμορφη τοποθεσία ἀνάμεσα σὲ πλατάνια καὶ τρεχούμενα νερά.
Ἀκουμπισμένη πάνω σὲ βράχο ποὺ ἀποτελεῖ τὴν ἀριστερὴ πλευρὰ τοῦ ναοῦ
ἀλλὰ καὶ μέρος τοῦ ἱεροῦ, ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Κυριακῆς εἶναι οὐσιαστικὰ
κτισμένη πάνω στὴ σπηλιά, στὰ βάτα τῆς ὁποίας βρήκαν οἱ κάτοικοι τῆς
περιοχῆς τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Κυριακῆς.
Τὰ ἄφθονα τρεχούμενα νερὰ ποὺ ὑπάρχουν στὴν περιοχὴ ὁ ἐπισκέπτης μπορεῖ νὰ τὰ δεῖ μέχρι καὶ στὸ σπηλαιώδες ἐσωτερικὸ τῆς ἐκκλησίας.
Πηγή: ἐδῶ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)